Σίγουρα δεν θα είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που θα ακούτε/διαβάζετε να σας μιλάει για τις Πανελλαδικές. Και σίγουρα υπάρχουν και πιο καταρτισμένοι να μιλήσουν γι΄ αυτό το θέμα, αλλά θεωρώ ότι ως μαθητής που πριν λίγες ημέρες συμπλήρωσα το καθιερωμένο τετραδιάκι, πιστεύω ότι θα μπορούσα να δώσω μερικές λίγο διαφορετικές, ίσως βιωματικές, συμβουλές πέρα από τα κλισέ. Βέβαια, επειδή ως μαθητής ανήκα στην κατηγορία των «φυτών», ίσως όσα αναφέρω κλοτσήσουν στις υπόλοιπες κατηγορίες, αλλά θα προσπαθήσω να είμαι συμπεριληπτικός.
1. Να αγχώνεστε!
Όλοι λένε συμβουλευτικά «μην αγχώνεσαι» και «μην αγχώνεσαι». Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τη χρησιμότητα αυτών των δύο λέξεων μαζί, πέρα από μια έκφραση καλής και ευγενικής πρόθεσης. Με το «μην αγχώνεσαι» δίνεται η ψευδαίσθηση στον μαθητή ότι είναι κακό να αγχώνεται και είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγει, προκειμένου να γράψει ικανοποιητικά στις εξετάσεις. Ωστόσο, είναι αφύσικο να θέτει κάνεις ένα στόχο (οποιασδήποτε δυσκολίας, αλλά ιδιαίτερα όταν πρόκειται για υψηλούς και αβέβαιους στόχους) και να μη δημιουργείται εσωτερική ένταση, καθώς προσπαθεί να τον επιτύχει. Ίσως θα ήταν καλύτερο τη θέση του «μην αγχώνεσαι» να πάρει το «μην πανικοβάλλεσαι», αφού ο πανικός μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει στη σκέψη ενός ατόμου και έχει στερήσει από πολλούς μαθητές τα όνειρά τους. Αντίθετα, το άγχος (δεν έχω καταλάβει κάτω από ποιες προϋποθέσεις ή με ποιον ακριβώς τρόπο) μπορεί να γίνει και αυτό που λένε «δημιουργικο».
2. Να το πάρετε σοβαρά! Δεν βρίσκουν όλοι τον δρόμο τους!
Εκνευρίζομαι γιατί οι δημοφιλείς φιγούρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναμασούν διαρκώς τη φράση «όλοι βρίσκουν το δρόμο τους», χωρίς να αναλύουν ποιον ακριβώς δρόμο βρίσκουν… Οπωσδήποτε υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που χωρίς να έχουν ολοκληρώσει ούτε καν την υποχρεωτική εκπαίδευση, παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και βρίσκουν κάτι στο οποίο είναι ικανοί, ή δημιουργούν κάτι δικό τους που τους γεμίζει ψυχικά και μπορούν να βιοποριστούν από αυτό. Όμως, δεν έχουν όλοι αυτήν την ικανότητα και δεδομένου του πόσο απαιτητική έχει γίνει η διεθνής αγορά εργασίας, η στέρηση των γνώσεων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς επίσης και των δυνατοτήτων που παρέχει το πτυχίο, δεν αφήνει και πολλά νόμιμα μέσα για να εξασφαλίσει κανείς τα απαιτούμενα χρήματα ώστε να ζήσει άνετα τη ζωή του. Εκτός αν θεωρείται «δρόμος», κύριοι των social media – και όχι μόνο – εδώ που τα λέμε, η εξαθλίωση σε δωδεκάωρες βάρδιες ανειδίκευτης εργασίας που μετά βίας εξασφαλίζουν τα προς το ζην.
3. Δεν υπάρχουν SOS!
Πέρα από κάποια πράγματα που είναι δεδομένο ότι θα εξεταστούν κάθε χρόνο, είναι πρακτικά αδύνατο να προβλέψει κανείς τη δυσκολία ή την ύλη την οποία θα καλύπτουν τα θέματα. Μη παραμυθιάζεστε από τη σιγουριά με την οποία οι καθηγητές εκφράζουν τις προβλέψεις τους για τα θέματα που υποτίθεται ότι θα εξετασθούν. Στην πραγματικότητα δεν ξέρουν τίποτα και όσο πιθανό είναι να πέσουν μέσα ή κοντά στις προβλέψεις τους, άλλο τόσο πιθανό είναι να πέσουν τελείως έξω και να βρεθείτε τελείως εκτεθειμένοι απέναντι σε άγνωστα θέματα, αν έχετε στηριχθεί στις προβλέψεις τους. Φέτος μάλιστα (2024) σε όλα τα πεδία ζητήθηκαν πράγματα που δεν είχαν ξαναζητηθεί ποτέ όμοια στην ιστορία του θεσμού. Επομένως, το «αν δεν έχει πέσει ποτέ, δεν θα πέσει και φέτος» δεν είναι επιχείρημα για να αποφύγετε διάβασμα.
4. Να διαβάζετε από τα σχολικά συγγράμματα!
Η ραγδαία ανάπτυξη που γνωρίζουν τα φροντιστήρια και η κατ΄ οίκον διδασκαλία έχει ως αποτέλεσμα την απαξίωση του σχολικού περιβάλλοντος, και κατά συνέπεια την απομάκρυνση των μαθητών από τα σχολικά συγγράμματα. Ακούμε συχνά τη φράση «Σιγά, ποιος διαβάζει από το σχολικό βιβλίο;». Ωστόσο, ξεχνούν οι μαθητές ότι οι καθηγητές της επιτροπής που επιμελούνται των θεμάτων «εμπνέονται» από όσα αναφέρονται στο σχολικό βιβλίο και επιλέγουν στη συνέχεια τον τρόπο με τον οποίο θα τα εξελίξουν, ώστε να ρυθμιστεί η δυσκολία τους.
Αυτά είχα να πω εγώ ως απόφοιτος Λυκείου πλέον. Ελπίζω να βοήθησα έστω λίγο και να έχετε και μια άλλη οπτική απέναντι στις Πανελλαδικές εξετάσεις, ώστε να θέσετε έναν σαφή και υψηλό στόχο και να βάλετε τα δυνατά σας για να τον πετύχετε.
Θα κλείσω με ένα απόφθεγμα του Λες Μπράουν που συνάντησα καθώς έγραφα ένα κριτήριο Έκθεσης.
«Nα στοχεύεις ψηλά, το φεγγάρι. Ακόμα και αν αποτύχεις, θα βρεθείς ανάμεσα στ΄ αστέρια»
Γιώργος Κλαπαύτης
Υ.Γ. : Υπάρχει βέβαια κι ο άλλος δρόμος… Respect…
Πάντα εύστοχος και καυστικός… Θα μας λείψεις από το σχολείο Γιώργο! Ελπίζω να μη μας ξεχάσεις και του χρόνου να μας μεταφέρεις στο περιοδικό – που εσύ βάφτισες Ερωδιό – το επόμενο βίωμα, δηλαδή τους μύθους και τις αλήθειες για τη φοιτητική ζωή!!! Καλή σταδιοδρομία φίλε Γιώργο!!!
Α ναι επιβάλλεται!Και εμένα θα μου λείψει πολύ το Λύκειο,αλλά θα ζει για πάντα στη σκέψη μου! Ευχαριστώ πολύ για όλα!