KOBE BRYANT – Ο ΘΡΥΛΟΣ (Άγγελος Τζαλαλής)

Μπορεί η νέα γενιά που παρακολουθεί το άθλημα της καλαθοσφαίρισης να μην είχε την ευκαιρία/τύχη να γνωρίσει εν δράσει παίχτες όπως ο Michael Jordan, ο Lary Bird, ο Ervin «Magic» Johnson και ο Kobe Bryant, αλλά σίγουρα έχει ακούσει γι΄ αυτούς τους θρύλους του μπάσκετ κι έχει τη δυνατότητα να δει τα μπασκετικά τους κατορθώματα σε βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Πριν δύο χρόνια -και μόλις σε ηλικία 42 ετών- έφυγε από κοντά μας, εξαιτίας της πτώσης του ελικοπτέρου στο οποίο επιβιβαζόταν, ο τελευταίος θρύλος του αμερικανικού μπασκετ, ο Kobe Bryant, με την τραγωδία να γίνεται ακόμη πιο αβάσταχτη, καθώς στο ίδιο ελικόπτερο βρίσκονταν κι άλλοι άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και η μικρή του κόρη, η Gianna…

Αναμφίβολα, τα αθλητικά προσόντα τού Kobe και η δεινότητά του στο σκοράρισμα ήταν αυτά που του χάρισαν πέντε (!) πρωταθλήματα NBA με την ομάδα των Λιμνανθρώπων (Los Angeles Lakers) αλλά και τη φήμη ως έναν από τους καλύτερους αθλητές που έχουν εμφανιστεί ποτέ στα μπασκετικά γήπεδα.

• Το τελευταίο παιχνίδι του Kobe, στο οποίο οδήγησε τους L.A. Lakers σε νίκη πετυχαίνοντας 60 (!) πόντους και ο «ανατριχιαστικός» αποχαιρετιστήριος λόγος του στο παρκέ του γηπέδου (Mamba΄s out…):

Λιγότεροι, ίσως, θυμούνται ότι πήρε και Oscar Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους Κινουμένων Σχεδίων το 2017 για το φιλμ «Dear Basketball» που έγραψε σενάριο κι έκανε την αφήγηση (η ταινία βασίζεται στο γράμμα που έγραψε ο Kobe Bryant με αφορμή την απόσυρσή του από την ενεργό δράση).

• Dear Basketball:

Στην προσωπική του ζωή, δημιούργησε μια πανέμορφη οικογένεια και βοήθησε οικονομικά πάρα πολύ κόσμο ως ενεργός πολίτης, ευαισθητοποιημένος στα κοινωνικά προβλήματα της περιοχής του. Κάποια στιγμή στην καριέρα του βίωσε και μια πολύ δύσκολη στιγμή, διότι αμαυρώθηκε η υπόληψή του με μια υπόθεση βιασμού, η οποία τελικά έληξε με συμβιβασμό και μάλλον ποτέ δεν θα μάθουμε τι πραγματικά έγινε, αλλά που αν έχει ψήγματα αλήθειας, αναμφισβήτητα αποτελεί έγκλημα που δεν παραγράφεται ουδέποτε από την ψυχή του θύματος…

Ωστόσο, δεν είναι η λαμπρή καριέρα που κατά τη γνώμη μου τον κατατάσσει στους θρύλους του αθλητισμού, ούτε φυσικά η προσωπική του ζωή, που άλλωστε είναι ιδιωτική και δύσκολα μαθαίνει κανείς πράγματα πέρα από όσα προβάλλονται, δεδομένου ότι και το τι προβάλλεται τίθεται συχνά -κι όχι αδίκως- υπό αμφισβήτηση. Αυτό που ξεχωρίζω και πραγματικά θέλω να αναδείξω με το άρθρο αυτό, είναι η λεγόμενη «mamba mentality» όπως επικράτησε να αποκαλείται η νοοτροπία που είχε στο μπάσκετ αλλά και στη ζωή του γενικότερα ο Kobe Bryant, ο οποίος είχε αποκτήσει εν ζωή το παρατσούκλι «Black Mamba».

Καταρχάς, το προσωνύμιο «Black Mamba» το πήρε ο Kobe από μια ταινία του Quentin Tarantino με τίτλο Kill Bill, όπου και εμφανίζεται σε μια σκηνή το ομώνυμο δηλητηριώδες φίδι… Ο ίδιος, για να διαχωρίσει τη στάση του στην προσωπική του ζωή από την μπασκετική του νοοτροπία, είχε πει ότι: «Όταν εμφανίζομαι στο γήπεδο, γίνομαι ακριβώς αυτό. Το φονικό φίδι». Κι όντως, από τη στιγμή που θα έμπαινε στο παρκέ, θα έκανε τα πάντα και με κάθε προσωπικό κόστος -γεγονός που αποδεικνύεται κι από τους πολλούς και βαρείς τραυματισμούς του- προκειμένου να κερδίσει η ομάδα του. Φυσικά, για να μπορεί κανείς να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις αυτού του αγωνίσματος, ιδίως όπως διεξάγεται στο NBA, χρειάζεται να αφιερώσει όλη του την ενέργεια σε αυτόν τον μοναδικό σκοπό! Το μπάσκετ γίνεται κυριολεκτικά όλη του η ζωή! Επομένως, ο Kobe Bryant ζούσε κι ανέπνεε για το μπάσκετ και προσπαθούσε ολοένα να βελτιώνεται, μη μένοντας ικανοποιημένος ποτέ, όσα κι αν είχε πετύχει.

Αυτό ακριβώς πρεσβεύει λοιπόν κι η mamba mentality. Έναν συνεχή αγώνα για να βγάζεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Τα δικά του λόγια περιγράφοντας τη νοοτροπία του ήταν ακριβώς τα παρακάτω: «To sum up what mamba mentality is, it means to be able to constantly try to be the best version of yourself». Γι΄αυτό και ήταν ξεχωριστός, κατά την προσωπική μου άποψη, και αυτή είναι η ουσία που τον κατέστησε μύθο στον αθλητισμό. Ποτέ, δηλαδή, δεν επαναπαυόταν στις δάφνες του ούτε του αρκούσε ό,τι έκανε, διότι γνώριζε πως μπορούσε κι άλλο να βελτιωθεί ως αθλητής κι ως άνθρωπος. Στα βήματα του Kobe -κι ακριβώς με αυτήν την νοοτροπία- ανδρώθηκε μπασκετικά, άλλωστε, και ο δικός μας Γιάννης Αντετοκούμπο, ο οποίος πήρε τις συμβουλές του Kobe κατά γράμμα και σήμερα διαγράφει τη δική του μυθική πορεία στο NBA…

Νομίζω πως αυτή είναι και η παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του, πέρα από τα απίστευτα πράγματα που έκανε στο γήπεδο. Πάντοτε να προσπαθούμε για το καλύτερο που μπορούμε, ακόμη κι αν ο δρόμος είναι τραχύς κι ανηφορικός. Δεν μπορώ να μη φέρω στο μυαλό μου ανάλογες προτροπές κι από την ελληνική πνευματική παράδοση, όπως αυτές που κωδικοποιούνται στο «Πυθαγορικό Ύψιλον» ή στον μύθο του Ηρακλή μπροστά στο «σταυροδρόμι» της Αρετής και της Κακίας… Όλα τα παραπάνω έχουν έναν κοινό παρονομαστή: αγαθά κόποις κτώνται. Το εύκολο μπορείς με πολλούς τρόπους να το επιτύχεις, το δύσκολο, όμως, μόνον με έναν· κι αυτός ο ένας, είναι ο αδιάκοπος -και με αυταπάρνηση πολλές φορές- αγώνας, για να πετύχεις το καλύτερο για τον εαυτό σου, την ομάδα σου, το κοινωνικό σύνολο και τον κόσμο γενικότερα.

Αντίο Kobe. Ως άνθρωπος που αγαπάει πολύ το μπάσκετ και τον αθλητισμό, ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα -μπασκετικά και μη- μου έδωσες.

R.I.P. Kobe Bryant

• Το αντίο του ενός θρύλου στον άλλον…

• Για να μαθαίνουν οι παλιοί και να θυμούνται οι νεότεροι: