Μιας και ακόμη δεν μπορώ να βρω λόγια για την άγρια δολοφονία του νεαρού φοιτητή και φιλάθλου του ΑΡΗ Θεσσαλονίκης, Άλκη Καμπανού, από χούλιγκανς έξω από το Χαριλάου, παραθέτω προς το παρόν αυτούσια τη δήλωση εκ μέρους της ομάδας που υποστηρίζω, του Παναθηναϊκού. Σίγουρα, θα επανέλθουμε με τη Συντακτική Ομάδα του Ερωδιού και σε μια πιο ενδελεχή ανάλυση του φαινομένου της οπαδικής βίας που, δυστυχώς, δεν έχει τελειωμό… (Προσωπικά, έχω θρηνήσει γνωστό μου έτσι, οπότε και γι΄αυτό η ιδιαίτερη ευαισθησία).
Στην εικόνα του άρθρου επέλεξα να βάλω τη φωτογραφία από την άκρως συγκινητική πρωτοβουλία των μαθητών του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στη μνήμη του Άλκη και όποιου άλλου θύματος τυφλής οπαδικής βίας. Με τις τσάντες τους σχημάτισαν τη φράση «ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΛΚΗ»…
Δήλωση Παναθηναϊκού:
Η ζωή δεν έχει χρώμα, η κοινωνία δεν αντέχει άλλο ξεπεσμό. Η τυφλή βία δεν χωράει πλέον στις ζωές μας. Ο Άλκης «έφυγε» τόσο άδικα, τόσο σκληρά και απάνθρωπα. Η οικογένειά του βυθίστηκε στο πένθος και μαζί της θρηνεί κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος. Δυστυχώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται με νέα παιδιά, όπως τότε ο Μιχάλης, να χάνονται έτσι άδικα. Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια του Άλκη, καθώς και σε αυτή του Άρη. Ας βάλουμε όλοι ένα τέλος σε όλο αυτό. Ας είναι η τελευταία ψυχούλα που χάνεται για το τίποτα. Κρίμα…
Κι εμείς να εκφράσουμε με τη σειρά μας τον αποτροπιασμό για το τραγικό συμβάν χουλιγκανισμού που κόστισε τη ζωή στον νεαρό φοιτητή, Άλκη. Συλλυπητήρια στους δικούς του.
Συντακτική Ομάδα Ερωδιός
Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια για αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα…
Σε ποιον αιώνα πρέπει να φτάσουμε για να γίνει πράξη ο αυτονόητος σεβασμός στον φίλαθλο, τον πολιτικό «αντίπαλο», τον ξένο, τον διαφορετικό, τον ΑΝΘΡΩΠΟ και να πάψουμε να θρηνούμε θύματα;
Μάλλον, Δέσποινα, στον αιώνα που θα υπάρχει λογική και ανθρωπιά… Δεν νομίζω να τον δουν τα μάτια μας ποτέ, αλλά τουλάχιστον στον αθλητισμό μπορούμε να βοηθήσουμε όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί προληπτικά και η Πολιτεία να λάβει πολύ αυστηρά μέτρα. Δεν πάει άλλο.
«Θα ’θελα πλέον να πω ανοιχτά
ότι έφτασα να απεχθάνομαι
την κάθε, όποιου και να ’ναι, βία.»
(Στίχοι από το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου «Η βία»)
Απλό και «τέλειο»…