Κόρε. Ύδρο.
Ένα βράδυ του Οκτωβρίου κι ενώ έπαιζε ένα playlist με διαφορά τραγούδια στο background -ένα playlist που επί της ουσίας δεν είχα επιλέξει εγώ συνειδητά- έτυχε να πέσω πάνω τους κι από τότε δεν κατόρθωσα να ξεκολλήσω… Έτσι, αποδέχτηκα ότι οι στίχοι αυτοί των τραγουδιών τους έχουν να με μάθουν πολλά και να μου ξυπνήσουν σκέψεις και συναισθήματα, που η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι καλλιτέχνες έχουν καταφέρει να μου χαρίσουν.
Ίσως ακουστεί αλλόκοτο αυτό που γράφω, αλλά το συγκεκριμένο συγκρότημα έχει καταφέρει να δημιουργήσει ήχο που δεν έχει υπάρξει ξανά. Προφανώς στη μουσική, όπως και σε άλλους τομείς, δεν μπορούμε να μιλάμε για μία καθολική πρωτοπορία. Παρ΄ όλα αυτά, με τους Κόρε.Ύδρο. ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα αποτέλεσμα που δεν μπορώ να συγκρίνω με κανένα άλλο.
Κάθε φορά που τους ακούω, αισθάνομαι λες και ακούω ποίηση. Κι αυτή η ποίηση με διαλύει και με διαμορφώνει ξανά, με κάνει να τα βάζω με τον εαυτό μου, με πτυχές του που μένουν μέσα μου και ανέρχονται στην επιφάνεια με το άκουσμα αυτών των τραγουδιών. Έτσι, κάθε τραγούδι είναι ένα ταξίδι, ένα ταξίδι στον κόσμο των δημιουργών του και συνάμα στον εσωτερικό μου κόσμο.
«…Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για πράγματα μεγάλα,
πρέπει να υψώσουμε δεόντως του ονείρου μας τη σκάλα,
γιατί η ζωή που ζούμε δε χορταίνει με οξυγόνο,
δεν υποκλίνεται στο τίποτα, στο πρέπει και στο μόνο.
Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για πράγματα γελοία,
πρέπει να ενώσουμε κρεβάτια, μαξιλάρια και κρανία,
γιατί το χέρι μου απόψε ως τα νύχια μου πονάει
και νιώθω την καρδιά μου ν’ αγωνίζεται να πάψει να χτυπάει…»
Μέσα από τους αλληγορικούς, ενίοτε παράδοξα συναισθηματικούς στίχους, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ψυχικά τέλματα, απογοητεύσεις, ρεαλιστικούς προβληματισμούς και φόβους. Μα πιο έντονα βλέπουμε εικόνες από την κοινωνία και τον εαυτό μας. Τα τραγούδια λειτουργούν πολλές φορές ως καθρέφτης. Αντικρίζουμε στιγμές μας και αναμνήσεις του παρελθόντος. Αισθανόμαστε όπως είχαμε αισθανθεί.
Θεωρώ ότι οι «Κόρε. Ύδρο.» αξίζουν κάτι περισσότερο από μία απλή ακρόαση. Διότι στην προκειμένη περίπτωση, μιλάμε για μία εμπειρία. Πιστεύω πως όλοι θα πρέπει να αφιερώσουμε έστω και λίγα λεπτά απ΄ τη μέρα μας και να δώσουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας να τους ακούσουμε.
Κατερίνα Ντούρα
Άκουσα Κατερίνα το τραγούδι που έχεις παραθέσει τους στίχους και τον σύνδεσμο από το YouTube. Μου άρεσε κι εμένα πάρα πολύ η μπάντα αυτή και τώρα ετοιμάζομαι να βάλω το επόμενο… Είναι κάτι μπάντες που δεν τις ξέρεις, αλλά σου προτείνονται, και μετά ευχαριστείς τον αλγόριθμο που στις έμαθε! Μου θύμισαν ένα παλαιότερο συγκρότημα στην ελληνική punk-rock σκηνή που λεγόταν «Μωρά Στη Φωτιά», αλλά δεν θα διαφωνήσω ότι είναι ιδιαίτεροι. Ακόμη κι ο τίτλος της μπάντας ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ (που εσύ μου εξήγησες ότι είναι τα πρώτα 4 γράμματα των λέξεων Κορεσμένοι Υδρογονάνθρακες) είναι τελείως sui generis… Πολύ ωραία επίσης η περιγραφή σου στην ανάρτηση αυτή! Μπράβο Κατερίνα! (Έχεις υποσχεθεί να μου μάθεις κι άλλη μια μπάντα που φοράς συνέχεια και μπλουζάκι με το λογότυπό τους…Δεν ξεχνώ!χαχαχα)
Οκ, σοκ! Επειδή το κείμενο έθετε ψηλά τις προσδοκίες περίμενα πως δε θα μου άρεσε, αλλά με την πρώτη κιόλας ακρόαση με εντυπωσίασε! Σίγουρα θα ακολουθήσω τους Κόρε.Ύδρο., είναι όντως εμπειρία! Μπράβο Κατερίνα που μου άνοιξες τα μάτια και τα αυτιά