Η μαθητική βία, τείνει να αποτελέσει μάστιγα της σύγχρονης σχολικής κοινότητας. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, το φαινόμενο αυτό της νεανικής παραβατικότητας παρουσιάζει δραματική αύξηση παγκοσμίως καθώς και στη χώρα μας.

    Η χρήση βίας μεταξύ μαθητών, δεν είναι απαραίτητα σωματική, καθώς η λεκτική, η ψυχολογική-συναισθηματική, η σεξουαλική βία, ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός αλλά και οι κάθε  λογής βανδαλισμοί, καταστρέφουν την ομαλή σχολική ζωή και δυσχεραίνουν τις καλές σχέσεις μεταξύ των μελών της σχολικής κοινότητας.

   Όπως έχει παρατηρηθεί, τα σημαντικότερα ποσοστά σχολικού εκφοβισμού, καταγράφονται σε περιοχές μα χαμηλό βιοτικό επίπεδο, κυρίως σε πιο φτωχιές γειτονιές, όπου κυριαρχούν η έλλειψη μόρφωσης και ενημέρωσης επάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

    Ακόμα, η υπέρμετρη προβολή βίας από τα ΜΜΕ, τον κινηματογράφο και τα βιντεοπαιχνίδια (τα οποία διαμορφώνουν τις συνειδήσεις των παιδιών), τα «εθίζει» στη βία παρακινώντας τα να τη θεωρούν φυσικό φαινόμενο και τρόπο αντίδρασης.

    Επιπλέον, η γενικότερη κοινωνική βία και οι ανισότητες, ο ρατσισμός-σοβινισμός όπως και η έλλειψη διάθεσης χρόνου από γονείς και καθηγητές για διάλογο και για ουσιαστική συνεργασία με εμάς τους μαθητές οδηγούν ορισμένα παιδιά στην άσκηση βίας σε συμμαθητές τους, συνήθως μικρότερους και ασθενέστερους, θέλοντας έτσι να αναδειχθούν στους φίλους τους και να «τραβήξουν τα βλέμματα».

    Δυστυχώς, οι συνέπειες του φαινομένου είναι αρκετά σοβαρές. Ο θύτης λόγω και της ενδοοικογενειακής βίας έχει συχνά βίαια ξεσπάσματα, αποστροφή από το σχολείο αλλά και αυξημένες πιθανότητες εμπλοκής σε εγκληματικές συμπεριφορές.

    Το θύμα από την άλλη, παρουσιάζει ψυχολογική κατάπτωση-κατάθλιψη, δέχεται την κοινωνική απομόνωση, τη σωματική βία, πράγμα το οποίο πολλές φορές του δημιουργεί προβλήματα για όλη του τη σχολική αλλά και τη μετασχολική ζωή.  

    Επίσης, υπάρχουν διάφοροι τρόποι αντιμετώπισης που θα μπορούσαν να περιορίσουν το πρόβλημα αυτό. Για παράδειγμα, η επιτήρηση/επίβλεψη του σχολικού χώρου, η ορθή ενημέρωση για το θέμα, η ουσιαστική εκπαίδευση καθώς και η επικοινωνία μεταξύ γονέων μαθητών και καθηγητών θα απέφεραν σημαντική βελτίωση στο πρόβλημα.

Η αντιμετώπιση της σχολικής βίας είναι ευθύνη και υποχρέωσή μας. Ως μαθητές οφείλουμε να σεβόμαστε τους συμμαθητές μας και τους δασκάλους μας, να επικοινωνούμε μαζί τους και να συνεργαζόμαστε. Το αρνητικό κλίμα που επιφέρει η σχολική βία, η οποία εκδηλώνεται με τις μορφές που αναφέραμε κάθε άλλο προωθεί τον σύγχρονο ρόλο του σχολείου.

Αφροδίτη Τουτουντζή