Η στάση των μαθητών προς τις εξετάσεις: μια διασχολική έρευνα

Εξετάσεις

Κανείς δε μπορεί να διαφωνήσει με το γεγονός ότι …γενεές και γενεές Ελλήνων έχουν βιώσει, υποφέρει, «νιώσει στο πετσί τους» με άλλα λόγια, το διαχρονικό και ακλόνητο εξετασιοκεντρισμό που προάγει το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Το»εξεταστικό ιδεώδες» έχει περάσει, θα μπορούσαμε να πούμε, στην… ελληνική παράδοση και σε αντίθεση με τα ευρωπαϊκά πρότυπα (φινλανδική οργάνωση εκπαίδευσης) ακμάζει και εξαπλώνεται γεωμετρικά σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Εδώ και δεκαετίες, το «βαρύκεντρο» του Υπουργείου Παιδείας συμπίπτει, εμμέσως πλην σαφώς, με την εξέταση ως μοναδικό μέσο, τόσο μαθησιακής και εκπαιδευτικής καλλιέργειας, όσο και δημιουργίας «μορφωμένων» ατόμων-πολιτών που έπειτα από την μαθητική τους θητεία, απαρτίζουν ενεργά την ελληνική κοινωνία.

Κατ’ αρχάς, πρέπει να αναφέρουμε πως μια μικρή βόλτα σε Γυμνάσια και Λύκεια της χώρας αρκεί στον καθέναν από εμάς, για να καταλήξει στα παραπάνω συμπεράσματα και να γνωρίσει κι ο ίδιος από κοντά την πλημμυρισμένη από άγχος καθημερινότητα των μαθητών. Οι πιο πιθανές συζητήσεις που θα μπορούσαν να φτάσουν στα αυτιά του, εν ώρα ενός διαλείμματος, θα είχαν να κάνουν ουσιαστικά με το αν έπεται την επόμενη διδακτική ώρα απροειδοποίητο διαγώνισμα ή ποια θέματα επρόκειτο να… «πέσουν» για την ωριαία γραπτή εξέταση της αυριανής ημέρας (τα γνωστά σε όλους μας SOS). Φοιτώντας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, λοιπόν, βρίσκομαι σε θέση να σας εγγυηθώ για την υπέρμετρα αγχώδη μαθητική ζωή και την ακαταλληλότητα του σημερινού σχολείου-εξεταστικού κέντρου που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι θα οδηγήσει σε ανάπτυξη και πρόοδο!

Ως απόδειξη των όσων τέθηκαν παραπάνω, έρχονται τα αποτελέσματα μιας έρευνας που έλαβε χώρα στο πλαίσιο του Ομίλου Δημοσιογραφίας 2013-14 του 1ου Προτύπου Πειραματικού Λυκείου Αθηνών Γενναδείου, σε σχολεία της Αχαΐας, της Μεσσηνίας και φυσικά της Αττικής. Η έρευνα βασίστηκε σε ένα μη σταθμισμένο ερωτηματολόγιο που αυτοσχεδίως ετοιμάσαμε.

Τα συμπεράσματα της έρευνας

Πιο αναλυτικά το 97% των ερωτηθέντων επιθυμούν απεγνωσμένα αλλαγή στο εκπαιδευτικό σκηνικό, το οποίο όπως αναφέρουν ωθεί τους μαθητές στην παραπαιδεία, καθώς μόλις από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου μεγάλο μέρος της μαθητικής κοινότητας αναγκάζεται, ακόμα κι αν το οικογενειακό εισόδημα έχει μειωθεί εν μέσω κρίσης κατακόρυφα, να εγγράφεται σε φροντιστήρια και να χρησιμοποιεί κατά κόρον εξωσχολικά βοηθήματα. Υπαίτια για την τάση αυτή δεν είναι άλλη από την δίχως τελειωμό «καταιγίδα» διαγωνισμάτων και εξετάσεων, την οποία καλούνται καθημερινά οι μαθητές να αντιμετωπίσουν, ζώντας μέσα σε μια επιβαρυμένη από άγχος, κακοκεφιά και αλλοτρίωση «ψυχολογική σφαίρα». Μόλις το 98% θα γύριζε αν του δινόταν η ευκαιρία στο δημοτικό στο οποίο ευτυχώς ακόμα το… μικρόβιο ΕΞΕΤΑΣΗ δεν έχει αποικήσει. Αξίζει επιπλέον να σημειωθεί, πως κατά απόλυτη πλειοψηφία οι ερωτηθέντες μαθητές νιώθουν το ζοφερό εξεταστικό μοτίβο στην εκπαίδευση να τους απομακρύνει από τη αληθινή και αξιόλογη γνώση και να τους περιορίζει σε δικές του κατευθυντήριες γραμμές που τους οδηγούν σε μια απαξιωτική αντίληψη για την έννοια του Σχολείου. Χαρακτηριστικά, τέλος, το 72% ισχυρίζεται πως με σημαντική ελάττωση του υπέρογκου αριθμού εξετάσεων και ο εμπλουτισμός του σχολικού προγράμματος με νέα μαθήματα, ενασχολήσεις και δημιουργικές δράσεις, που τώρα εκλείπουν λόγω συνεχόμενης και εντατικής εξέτασης, θα συνέβαλε στην ανανέωση του σχολείου.

Άρα, αντί να προβάλλει στα μάτια των μαθητών το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας την παραπαιδεία ως μόνη διέξοδο, με το να εφαρμόζει στο «Νέο Λύκειο» ,παραδείγματος χάριν ,εξετάσεις τύπου Πανελλαδικών και στις τρεις τάξεις, μήπως θα ήταν πιο ωφέλιμο για την κοινή πρόοδο και εξέλιξη να αναθεωρηθεί και να εκριζωθεί το εξεταστικό δόγμα, που δεν εξυπηρετεί τίποτα άλλο από το να πλήττει ολοένα και εντονότερα τους μαθητές, οι οποίοι δεν παύουν να είναι και έφηβοι που διαμορφώνουν προσωπικότητα και μέσω του ακατάπαυστου άγχους αλλοτριώνονται ψυχολογικά; Μήπως η εξέταση δεν είναι μονόδρομος; Μήπως υπάρχουν εκπαιδευτικά πρότυπα τα οποία και εφαρμόσιμες και αποδοτικότερες λύσεις προτείνουν;  Ας αναρωτηθούμε…                  

Γιάννης Πιχλίνσκι 

 

 

 

Σχολιάστε

Top