Τον περασμένο Σεπτέμβριο το Υπουργείο Παιδείας, προχώρησε στη δημιουργία του «Νέου Λυκείου», μια απόφαση που σίγουρα επηρέασε  αρκετά τη ζωή των μαθητών. Πόσο όμως αυτή η απόφαση ανανεώνει και βελτιώνει την εκπαίδευση, όπως υποστηρίζουν οι αρμόδιοι;

Αυτό το ερώτημα αποτέλεσε και την αφορμή να γράψω το άρθρο μου….

 Ο νόμος για το «Νέο Λύκειο» και η Τράπεζα Θεμάτων που εφαρμόζεται από φέτος για την Α΄ λυκείου απαιτεί από εμάς τους μαθητές  καθώς και τους καθηγητές μας την ολοκλήρωση της διδακτέας ύλης, η οποία μάλιστα ταυτίζεται με εκείνη στην οποία θα εξεταστούμε στις προαγωγικές εξετάσεις.

Η σχολική χρονιά, σε πολλά δημόσια σχολεία, κυρίως εκείνα που βρίσκονται σε πιο λαϊκές γειτονίες, την επαρχία και την παραμεθόριο, ξεκίνησε με χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες λόγω ελλείψεων καθηγητών και κενά που σε πολλές περιπτώσεις ακόμα δεν έχουν καλυφθεί. Επιπλέον, αξιοσημείωτο είναι πως τα βιβλία έφτασαν στα χέρια των μαθητών με καθυστερήσεις.

Ταυτόχρονα, το υπουργείο απαιτεί την ολοκλήρωση της «νέας διδακτέας ύλης» απ’ τους καθηγητές μας, η οποία δόθηκε πρόσφατα και θέτει σε λειτουργία μια Τράπεζα Θεμάτων, αναγκάζοντάς τους έτσι να «τρέχουν την ύλη» ώστε τυπικά να την ολοκληρώσουν, χωρίς να ενδιαφέρει το αν οι μαθητές την έχουν κατανοήσει.

Επιπλέον, οι μαθητές καλούνται να εμπεδώσουν ύλη που φτάνει τις 20 και 30 σελίδες ανά μέρα και μάθημα (βλ. βιβλίο ιστορίας) στηρίζοντας έτσι ακόμα περισσότερο «το σύστημα της παπαγαλίας» που σίγουρο είναι πως κάθε άλλο παρά κριτική σκέψη και ουσιαστική μόρφωση παράγει!

Θεωρώ πως έτσι τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών στερούνται από νωρίς την αναγκαία για τη σημερινή εποχή γενική μόρφωση ως υπόβαθρο για κάθε μελλοντική επαγγελματική  επιλογή. Επιπροσθέτως, μέσα από ένα πλήθος εξεταστικών φραγμών το Λύκειο μετατρέπεται ακόμα πιο έντονα σε εξεταστικό κέντρο, προσαρμοσμένο στη διαδικασία πρόσβασης στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και όχι έχοντας ως σκοπό την πραγματική μάθηση.

Αποδεδειγμένα πλέον οι προαγωγικές εξετάσεις σε όλες τις τάξεις, από «δεξαμενή» θεμάτων και πανελλαδικό σύστημα εξετάσεων αναγκάζουν πολλούς συμμαθητές μας να καταφεύγουν στην παραπαιδεία (πλέον ακόμα νωρίτερα) όσο βέβαια έχουν ακόμα την οικονομική δυνατότητα. Εκείνοι όμως που δεν την έχουν;

Πιστεύω, τέλος, πως το «Νέο Λύκειο» έχει τη σφραγίδα νέων και ακόμα μεγαλύτερων ταξικών φραγμών στη μόρφωση, δίνοντας έτσι στη νεολαία ένα ακόμα ισχυρό χτύπημα στα μορφωτικά της δικαιώματα!

Αφροδίτη Τουτουντζή