«Ανοιχτόν»…

pote_kyriaki_2antigrafo

Εδώ και δύο χρόνια η ολομέλεια της Βουλής ψηφίζει και ξαναψηφίζει νομοσχέδια για άρση της κυριακάτικης αργίας. Τον περασμένο Αύγουστο ψηφίστηκε, μάλιστα, πιλοτικός νόμος που καταργούσε την αργία της Κυριακής και υποχρέωνε τους εργαζομένους να κρατούν τα καταστήματα ανοιχτά ΟΛΕΣ τις Κυριακές του χρόνου. Ευτυχώς, λόγω των χιλιάδων διαδηλωτών που ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, το νομοσχέδιο κατέρρευσε!

Είναι δυνατόν, μετά από μια μακρά ιστορία αγώνων για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων, οι ηγέτες αυτού του τόπου να ξεχνούν την άνοιξη του 1910 και την πρώτη καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας, που αποτέλεσε ένα από τα βασικά αιτήματα του κινήματος στο Γουδή; Είναι δυνατόν να προσπαθούν να διαγράψουν από την μνήμη του εργαζόμενου λαού μας τις προσπάθειες για καθιέρωση της πενθήμερης εργασίας μετά το Πολυτεχνείο του ’73;

Η απάντηση θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρα αρνητική, από τη στιγμή που οι μεγάλες κοινωνικές επαναστάσεις του 20ου αιώνα στηρίχτηκαν στη διεκδίκηση ανθρώπινων ωραρίων εργασίας. Ας θυμηθούμε τις κινητοποιήσεις για οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ξεκούραση και οκτώ ώρες ύπνο τον Μάιο του 1886 στο Σικάγο…

«Μα όχι… υποστηρίζει ο υποκινούμενος αντίλογος! Τα μαγαζιά την  Κυριακή εξυπηρετούν τόσο κόσμο που θέλει να κάνει τα ψώνια του και δεν έχει προλάβει μέσα στην εβδομάδα!» και ακόμα…» Πώς θα κινηθεί η αγορά; , αντιτείνουν κάποιοι λίγοι ειδήμονες των οικονομικών που ελεεινολογούν την κοινή γνώμη του απλού κόσμου που θέλει να αντισταθεί στη νέα βάρβαρη εποχή, αγνοώντας τα οικονομικά συμφέροντα που διακυβεύονται, όταν τα μαγαζιά μένουν κλειστά τις Κυριακές.

Η ρητορική αυτών των γκουρού της οικονομίας υποστηρίζεται από τα επικρατούντα καταναλωτικά πρότυπα που πείθουν τους απλούς πολίτες ότι πρέπει να επιδίδονται σε ακόμη περισσότερες αγορές ώστε να νιώθουν ικανοποιημένοι. Στη λογική του «Καταναλώνω άρα υπάρχω», η ψυχαγωγία έχει συνδεθεί άμεσα με τον καταναλωτισμό και ο ελεύθερος χρόνος θεωρείται ότι σπαταλιέται ή ότι μένει αναξιοποίητος, αν δεν συνδεθεί με την αγορά κάποιου αγαθού.

Υπνωτισμός, καθαρός υπνωτισμός! Αυτά είναι τα πρώτα στάδια ενός πολιτικού αυταρχισμού που πλήττει τον ανθρωπισμό και καταφέρει καίριο πλήγμα στη Δημοκρατία. Ο απέραντος εργασιακός χρόνος εξαντλεί τους εργαζόμενους. Η συνεχής κατανάλωση ευνουχίζει τη σκέψη των καταναλωτών. Όλη η κοινωνία στις ώρες της σχόλης μετατρέπεται σε μια απέραντη αγορά. Όμως, από αυτήν την αγορά απουσιάζουν οι ιδέες, τα σχέδια, οι θελήσεις των πολιτών. Σημειώνεται μόνο το ποσοστό ανταπόκρισης των καταναλωτών…

Οι σχέσεις, η επικοινωνία, η συνεύρεση, ο διάλογος, βασικές προϋποθέσεις του δημοκρατικού βίου σφραγίζονται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας της Δημοκρατίας. Εκεί θα αραχνιάσουν μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι συμπολίτες μας αύριο ή χρόνια μετά που θα οδηγηθούν αν αφεθούν σε τέτοιου είδους πρακτικές, πολιτικές θεσμοθετήσεις.

Η εξασφάλιση της κοινωνικής τάξης και ηρεμίας που προσπαθούν να πετύχουν οι πολιτικοί μέσα από νομοσχέδια και αποφάσεις θυμίζει την αντιμετώπιση των ειλώτων από τους Σπαρτιάτες πριν από 2000 χρόνια.

Η διαβολή της πνευματικής μας ζωής και η απελπισμένη προσπάθεια των επίδοξων ηγετών μας για δημιουργία νήπιων και πειθήνιων πολιτών πρέπει να σταματήσει! Δεν είμαστε υπάκουοι υπήκοοι! Είμαστε πολίτες με προσωπική βούληση και αρνούμαστε την μεταχείρισή μας ως «καταναλωτικό προσωπικό».

Αθηνά Δάρα

Σχολιάστε

Top