Τι είναι άραγε αυτό που καθώς διαβάζω σταματώ σε μια λέξη, σε μια φράση;

Είναι μια φωνή δική μου από το παρελθόν που διαμαρτύρεται;

Είναι μια αχτίδα από έναν μελλοντικό ήλιο που ξεστράτισε πρόωρα;

Με τέτοια λοιπόν ερωτήματα ξεκινώ το κείμενο αυτό για να σας συστήσω τους νεαρούς δημοσιογράφους, παλιούς και νέους. «Μόνη τους έγνοια η γλώσσα τους στις αμμουδιές του Ομήρου» όπως έλεγε και ο ποιητής. Μόνιμη αγωνία τους να πουν πράγματα που θα σας ενδιαφέρουν, να σταματήσετε σε μια λέξη, σε μια φράση τους και να προβληματιστείτε.

Παρακολουθώ τη θεματολογία τους, τα ενδιαφέροντά τους να ξετυλίγονται μέσα από κείμενα – ψηφίδες ενός σύγχρονου δημοσιογραφικού σύμπαντος όπου η τεχνολογία, ο αθλητισμός, το κοινωνικό σχόλιο, η ερευνητική διάθεση, το δέος για το απόκρυφο παρελθόν και πολλά άλλα που θα διαβάσετε συνιστούν την πραγματικότητα της νέας γενιάς.

Μέλη αυτής της γενιάς είναι και οι συντάκτες του Πρωτότυπος, μέσα από τις σελίδες του οποίου ο πολυτροπικός λόγος γεφυρώνει το χάσμα μιας έντυπης εποχής που φεύγει και μιας νέας ψηφιακής που έρχεται.

Λίγος χρόνος από την καθημερινότητά σας,

ένα σχόλιο,

μια επιβράβευση μιας ανησυχαστικής σκέψης που αντιστέκεται στα τελματωμένα ύδατα του ζοφερού παρόντος και ατενίζει ένα διαφορετικό μέλλον.

Αυτή είναι η επιθυμία των νεαρών δημιογράφων του Ομίλου Ψηφιακής Δημοσιογραφίας του 1ου Προτύπου Πειραματικού Λυκείου Αθηνών.

Ας τους ακούσουμε λοιπόν…