Υπάρχουν όντως διαφορές στο DNA ικανές να διαχωρίσουν τα φύλα μεταξύ τους;

Κατά πόσο είναι επιστημονικά ορθό τον 21^οαιώνα να συζητάμε περί φυλετικών διαφορών;

Υπάρχουν στην πραγματικότητα;

Παρατηρώντας κανείς από επιστημονική-βιολογική σκοπιά, διαπιστώνει πως το ανθρώπινο είδος χαρακτηρίζεται από αξιόλογης σπανιότητας ποικιλομορφία, μιας και καθένα εκ των ατόμων του φέρει στο γενετικό του κώδικααξιόλογο αριθμόαπό συνδυασμούς χρωμοσωμάτων, που να συναντώνται αποκλειστικά σε αυτό και να το καθιστούν μοναδικά ξεχωριστό από τα υπόλοιπα. Ωστόσο, ως προς το φαινότυπο (το σύνολο των γενετικών χαρακτηριστικών ενός οργανισμού που δύναται να παρατηρηθούν άμεσα ή έμμεσα) κάποιοι άνθρωποι τυχαίνει να μοιάζουν με άλλους λιγότερο και με άλλους περισσότερο. Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: Ισχύει ο παραπάνω ισχυρισμός αν συγκρίνουμε τις γονοτυπικές, δηλαδή τις γενικότερες, διαφορές του DNA των ανθρώπων;

Ας αναλύσουμε λοιπόν ένα ένα τα δεδομένα από τις ήδη υφιστάμενες ανακαλύψεις και γνώσεις:

Ταξιδεύοντας, αρχικά, πίσω στο χρόνο, τον καιρό που το ανθρώπινο είδος κάνει τα πρώτα βήματά του στη Γη, εντοπίζουμε την τάση του για ομαδοποίηση και συγκρότηση των πρώτων φυλών, τότε που ουσιαστικά θέτονται τα θεμέλια του… πολιτισμού! Εν αγνοία τους όμως, τα μέλη της κάθε φυλής απαρτίζουν και μια ευρύτερη ομάδα, αυτή του φύλου, καθώς σύμφωνα με σύγχρονες πανεπιστημιακές μελέτες (University of North Carolina, University of Oxford κ.ά.) το DNA κάθε ατόμου ομοίαζε σε μεγάλο βαθμό των υπολοίπων!

Η «γνησιότητα» της γενετικής ταυτότητας κάθε φύλου έμεινε για αιώνες αναλλοίωτη. Ορισμένων φύλων δε π.χ. αυτών της υποσαχάριας Αφρικής, της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής, καθώς και κάποιων ασιατικών, κατάφερενα διατηρηθεί αμετάβλητη για χιλιετίες, λόγω κυρίως γεωγραφικών παραγόντων!

Όλα αυτά όμωςτελειώνουν με τις πρώτεςμετακινήσεις…

Από τις πρώτες μετακινήσεις των φύλων γύρω στον 14-13 αι. π.Χ κυρίως στην Ευρώπη, έως τις ιστορικές εκστρατείες των Ιβήρων σε όλο τον κόσμο κατά την Αναγέννηση και τις μετέπειτα ευρωπαϊκές αποικιοκρατίες, οι φυλετικές γενετικές διαφορές μπαίνουν σε τροχιά εξάλειψης, αφού αναμείξεις και προσμείξεις DNA λαμβάνουν χώρα με ιλιγγιώδεις ταχύτητες μεταξύ ατόμων ξεχωριστών φύλων! Παύει με άλλα λόγια να υφίσταται η συνεπαγωγή των φυλών με τα φύλα, αφού η ιδιότητα των δεύτερων να καθιστά μια ομάδα ανθρώπων ξεχωριστή από τις άλλες ως προς την «μοναδικότητα» του γενετικού κώδικα, καταργείται!

Στις σύγχρονες κοινωνίες ανά τον κόσμο, οι οποίες τον 21^ο αιώνα που διανύουμε παγκοσμιοποιούνται, αυτές οι πάλαι έντονα εμφανείς διαφορές έχουν ήδη ελαχιστοποιηθεί αν όχι εξαλειφθεί.Μάλιστα όπως έχει αποδειχθεί σε διακεκριμένα πανεπιστήμια του πλανήτη και επαληθεύει τα παραπάνω, υπάρχει πιθανότητα ένας λευκός να έχει περισσότερες ομοιότητες στο DNA του με έναν σκουρόχρωμο παρά με έναν άλλο λευκό.Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν σταματούν τις έρευνες για ταυτοποίηση ορισμένων γονοτυπικών ομοιοτήτων μεταξύ ανθρώπων που οι ρίζες τους προέρχονται από το ίδιο γεωγραφικό πλαίσιο,το οποίο όριζε χιλιετίες πριν, την εξέλιξη και διαβίωση ενός φύλου. Κι αυτό διότι αν ανακαλυφθούν συγκεκριμένες ομοιότητες ως προς το DNAκαι επιτευχθεί η κατηγοριοποίησή τους, ενδέχεται να βρεθούν τα… «αντίδοτα» για πληθώρα θανάσιμων κληρονομικών και μη ασθενειών!

Απόλυτα ορθολογικό, ηθικό και… ανθρώπινο θα ήταν, συνεπώς, οι όποιες βιολογικές διαφορές που επιστημονικώς ανακαλύπτονται μεταξύ των ανθρώπων μέρα με τη μέρα, να αξιοποιούνται «ΜΟΝΟ» για την εξέλιξη και την πρόοδο των βιο-επιστημών, οι οποίες με τη σειρά τους θα οδηγούν στην αντιμετώπιση ποικίλων παθήσεων που δυσχεραίνουν τη διαβίωση εκατομμυρίων συνανθρώπων μας (π.χ. νόσοι όπως ο HIV, κληρονομικά νοσήματα, μυοπάθειες κ.ά).

Αδήριτη ανάγκη αποτελεί το γεγονός, ότι από τη διεθνή κοινή γνώμη οφείλουν να προληφθούν, να… «περιφραχθούν» και να εξαλειφθούν, πιθανές ιδεολογικές σκοπιμότητες που περιστρέφονται γύρω από τις ανακαλύψεις αυτές και χρόνια τώρα επιχειρούν να λάβουν επίσημη επιστημονική βάση. Αυτές δεν είναι άλλες από το ναζισμό (παλαιό και νέο…) και τον εθνικισμό που στις μέρες μας παραμονεύουν κυριολεκτικά να «γαντζωθούν» στην επιστήμη, διαστρεβλώνοντας την, με μόνο σκοπό την ανάδειξη των άλογων, παράλογων, μη ανθρώπινων και αβάσιμων ιδεών τους και την ανασύσταση ενός υπέρ-ρατσιστικού οικοδομήματος που θα καταλύει κάθε ανθρώπινο δικαίωμα.

Είναι ευκόλως αντιληπτό λοιπόν, πως τα όρια μεταξύ των θετικών και των αρνητικών συνεπειών πιθανών ανακαλύψεων επί του ζητήματος είναι ιδιαιτέρως λεπτά και χρήζουν «τερατώδους» προσοχής…

                                                                                Γιάννης Πιχλίνσκι