Αιολίδες νήσοι: Η κοινοκτημοσύνη στην Αρχαιότητα!

χάρτης

Κατά τον 6 αιώνα π.Χ. Κνίδιοι και Ρόδιοι πρόσφυγες, μετά από πολλές περιπέτειες στη Σικελία, φτάνουν στις Αιολίδες νήσους γνωστές σήμερα ως νήσοι Λιπάρες. Οι συνθήκες δεν ήταν πολύ ευνοϊκές για τον νεοσύστατο καταυλισμό καθώς οι Ετρούσκοι πειρατές του βορρά τον θεωρούσαν απειλή για το εμπόριο και για τα κέρδη τους.

3

Για να αντιμετωπίσουν την απειλή οι κάτοικοι του νησιού φρόντιζαν από κοινού τη Γη και τον στόλο. Μάλιστα υπήρχαν τα λεγόμενα φιδίτια στα οποία διανεμόταν φαγητό για τους άντρες. Η οργάνωση του νησιού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σπαρτιατικού τύπου, καθώς ο κύριος προσανατολισμός της κοινωνίας αυτής ήταν ο αμυντικός πόλεμος. Αξίζει να σημειωθεί πως η πλειοψηφία των κατοίκων είχε καταγωγή από τη Σπάρτη, καθώς η Κνίδος αποτελούσε παλαιά σπαρτιατική αποικία. Με την σπαρτιατική λοιπόν οργάνωση και μαχητικότητα οι κάτοικοι των νησιών πέτυχαν πολλές νίκες ενάντια στους Πειρατές.

Η κοινοκτημοσύνη έκανε την οικονομία αποτελεσματική και την προσάρμοσε καταλλήλως στις συνθήκες του πολέμου. Όμως, βαθμιαία, όντας ολιγάριθμοι και έχοντας πλέον πολλούς εχθρούς να αντιμετωπίσουν, λόγω του αυξανομένου πλούτου τους, πολλοί Λιπαραίοι εγκαταλείπουν το νησί για να πάνε σε άλλες περιοχές της Μεγάλης Ελλάδας.

Τον 5ο αιώνα π.Χ. τα νησιά εγκαταλείπονται στο έλεος των Καρχηδονίων, μα ανακαταλαμβάνονται από τις Συρακούσες, αποκτώντας αρχικά αυτονομία. Η ραγδαία ανάπτυξη των νησιών τα βοήθησε να αποκτήσουν και πάλι την ανεξαρτησία τους, ωστόσο το παλαιό σπαρτιατικό πνεύμα είχε χαθεί. Το 251 π.Χ. το νησί πέφτει στα χεριά των Ρωμαίων, οπότε και τελειώνει η ιστορία αυτής της μοναδικής και ενδιαφέρουσας αρχαίας κοινωνίας.

Χρήστος Αναγνωστάκης

 

Σχολιάστε

Top