ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ
1. Λίγο μετά τις εννιά
στων Εξαρχείων τα στενά
άφησες την τελευταία πνοή
από μία ακόμα επίθεση αστυνομική
15 μόλις χρονών
Ανάμεσα σε μια ομάδα παιδιών
Θύμα πυροβολισμού έπεσες εσύ
Και σκοτώθηκες δίχως αιτία και αφορμή
Δικαίωση για το απάνθρωπο έγκλημα αυτό
Δεν έλαβες από το δικαστικό σώμα
Και πολλών ανθρώπων η κυβέρνηση έκλεισε το στόμα
Τα ανθρώπινα δικαιώματα μέχρι και τα όργανα της τάξης καταπατούν
Με αιματηρό κι ανήθικο τρόπο τον πόνο και φόβο σκορπούν.
Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Αλέξη
που δεν πρόλαβε να πει την τελευταία του λέξη
λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου
διαπιστώθηκε νεκρός στο κρεβάτι του πόνου.
Μικρέ μας άγγελε αντίο!
Σου ευχόμαστε γι’ αυτό και κάνουμε διαδηλώσεις στο σχολείο.
2. Έχουμε λεφτά για να συντηρούμε
τους δρόμους, να κάνουμε γιορτές σε όλη την
Ελλάδα, να συντηρούμε τα φανάρια των δρόμων, να πληρώνουμε εργαζόμενους, να
Κάνουμε, τέλος πάντων, τα πάντα.
Όμως, δεν έχουμε τα χρήματα να εκπαιδεύουμε τους αστυνομικούς σωστά.
3. Τι κι αν το ‘παν, τι κι αν το ‘κρυψαν;
Μας είπαν γευτείτε την αγάπη
Και θα ζεσταθείτε
Αισθανθείτε το γρασίδι
Και αγαλιάσετε.
Μας έκρυβαν, ότι αν κοιτάξουμε τον ήλια
Θα τυφλωθούμε
Ότι αν ηρεμήσουμε
Θα πιαστούμε.
Εμείς όμως, θα φωνάξουμε
κι ας κουραστούμε.
4. 6η Δεκεμβρίου 2008
Ξύπνησε εκείνο το πρωί
με χαρά πολύ,
να πάει να διαμαρτυρηθεί.
Όμως δεν ήξερε πως εκείνο το βράδυ
26 ημέρες πριν η χρονιά αλλάξει
Από τα μάτια του θα χανόταν αυτή η λάμψη
για πάντα μεσ’ το σκοτάδι
γιατί όταν άκουσε το κλικ από
τη σκανδάλη
πέρασαν από μπροστά του
τα 15 χρόνια που είχε προλάβει να κάνει
δικά του.
Κει με έναν πόνο σωριάστηκε εκεί,
μπροστά στα όργανα της τάξης
χωρίς να προλάβει τίποτα να κάνει
και έτσι σήμερα είναι 6 μέτρα πιο κάτω
με αυτόν τον πόνο να βράζει ακόμα
χωρίς δικαίωση
κάτω από το χώμα.
5. Σήμερα ημέρα, μεγάλη και σημαντική
Βρισκόμαστε εδώ γεμάτοι πολύ πόνο
και κραυγή.
Διεκδικούμε δικαιοσύνη και φωνή στη βία,
την αστυνομική.
Να μας ακούσουν προσπαθούμε
μήπως πλέον σ’ αυτόν τον
κόσμο επικράτησαν επιτέλους
οι κατάλληλες συνθήκες ζωής.
6. Μια λέξη μικρή είναι η βία,
Με νόημα βαθύ κι ουσία,
Όμως γιατί να χρησιμοποιείται,
Και η ανθρώπινη ζωή να απειλείται.
Ήσουν μόνο ένα παιδί,
Με όνειρα και ελπίδες,
Παραμένει το γιατί;
Το φως του ήλιου δεν ξαναείδες.
Κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια,
Παραμένει ίδια η εικόνα,
Να παραδίνεσαι στον ουρανό,
Χωρίς λόγο, αφήνοντας κενό.
Υπάρχει ακόμα το γιατί;
Και απάντηση καμία,
Πώς θα γίνει νέα αρχή,
Αν δεν υπάρξει τιμωρία;
