Τα STARακια

της Έφης Πανιέρα

Άγχος. Το άκουσμα αυτής της λέξης είναι πια τόσο οικείο στα αυτιά όλων μας. Τολμώ να πω πως οι τόσοι μήνες καραντίνας και απομόνωσης δεν βοήθησαν καθόλου, αν δεν θεωρούνται οι κύριοι παράγοντες της αύξησης του φαινομένου αυτού. Τι είναι όμως πραγματικά το άγχος;
Αρχικά, θεωρώ πως θα είναι ανώφελο να γεμίσω το άρθρο αυτό με ιατρικούς όρους για το τι είναι το άγχος, αφού ούτε εγώ η ίδια μπορώ πλήρως να τους κατανοήσω. Αποφάσισα λοιπόν να περιγράψω το άγχος μέσα από τα δικά μου μάτια και μέσα από περιγραφές κοινών ανθρώπων που βιώνουν κάτι παρόμοιο. Το άγχος είναι μια ψυχική ασθένεια, κοινώς, είναι ένα είδος αρρώστιας την οποία προκαλούμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Για αυτό και διαφέρει ο τρόπος που ερμηνεύεται το άγχος μέσα από τους παθόντες. Αυτό το  αίσθημα φόβου, εγρήγορσης, απογοήτευσης, οξυθυμίας και πνιγμού το οποίο εμφανίζεται ξαφνικά και “σαμποτάρει” την ημέρα μας. Δεν είναι τυχαίο που η λέξη άγχος προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα ἄγχω, που σημαίνει σφίγγω ή πνίγω.

Παράλληλα, όταν έχουμε άγχος, το σώμα μας είναι σε ένταση και ο εγκέφαλος βομβαρδίζεται με πολλαπλές σκέψεις και έτσι μπερδεύεται. Για αυτό μας είναι δύσκολο να πραγματοποιήσουμε ακόμη και τις πιο απλές δουλειές όταν κυριευόμαστε από το άγχος.

Διαγώνισμα μαθηματικών; Άγχος. Κοινωνικές εκδηλώσεις; Άγχος. Παρουσίαση της εργασίας μου στην τάξη; Άγχος. Τι θα βάλω στο πάρτι του Σαββάτου; Άγχος. “Μην αγχώνεσαι!”. Περισσότερο άγχος. Ένας φαύλος κύκλος που φαντάζει να μην έχει αρχή και τέλος. Πως όμως θα ελευθερωθούμε από αυτή την φυλακή; Είναι δυνατόν να συμβεί ποτέ αυτό ή είμαστε αιώνια καταδικασμένοι; Σε αυτή την ερώτηση δεν υπάρχει απάντηση. Ή μάλλον θα πρέπει να την δώσει ο καθένας για τον εαυτό του. Είμαι διατεθειμένος να αντιμετωπίσω και να αποδεχτώ το άγχος μου; Θα προσπαθήσω να μην τα παρατήσω όσο και εάν αυτό φαντάζει να είναι η πιο γρήγορη και εύκολη λύση;

Η λύτρωση από το άγχος είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση. Είναι ζήτημα θέλησης και αντοχής. Θάρρους και πίστης στον εαυτό μας. Ο καθένας από εμάς μπορεί και έχει την δύναμη να απαλλαγεί από το άγχος, όσο και αν αυτό μοιάζει με Γολγοθά. Θα πρέπει να
δούμε την φωτεινή πλευρά της ζωής και να αρχίσουμε να ζούμε την κάθε στιγμή στο έπακρο. Γιατί όσο και να αγχωνόμαστε και να ανησυχούμε για το μέλλον, μόνο εμείς μπορούμε να το αλλάξουμε. Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να κάνουμε μόνο θετικές σκέψεις. Να ζούμε την κάθε ημέρα σαν να είναι η τελευταία. Να σταματήσουμε να σπαταλάμε πολύτιμο χρόνο από την ζωή μας όντας αγχωμένοι και δυστυχισμένοι. Γιατί η ζωή είναι μικρή και συνάμα πανέμορφη. Γιατί δεν αξίζει.