Τα STARακια

της Λυδίας Ξυλουρά

Ο σχολικός εκφοβισμός, γνωστός στη διεθνή επιστημονική ορολογία ως bullying ή school bullying, είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας, μια μορφή επιθετικής συμπεριφοράς, κατά την οποία οι θύτες έχουν συνείδηση των πράξεων τους.

            Συγκεκριμένα, οι θύτες είναι άτομα με έλλειψη αυτοεκτίμησης, χαμηλή ενσυναίσθηση και ανίκανοι στο να ελέγξουν τον παρορμητισμό τους. Ως κύρια άμυνα χρησιμοποιούν τη βία στις περισσότερες φάσεις της ζωής τους. Η συμπεριφορά τους χαρακτηρίζεται από αυταρχικότητα και παρορμητικότητα. Η αιτία που τους οδηγεί συνήθως να προβούν στον εκφοβισμό είναι η ανάγκη τους να νιώσουν το αίσθημα επιβεβαίωσης της δύναμής τους. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν να επιβληθούν στην ομάδα συνομηλίκων τους με σκοπό να ευχαριστηθούν και να ικανοποιηθούν.

Από την άλλη πλευρά τα θύματα είναι άτομα με ψυχική και σωματική αδυναμία. Είναι αγχώδη, ανασφαλή άτομα και συνήθως ο κοινωνικός τους κύκλος είναι περιορισμένος. Δεν έχουν το θάρρος να εκφράσουν τη γνώμη τους, καθώς έχουν ιδιαίτερα ευαίσθητη ψυχολογία. Σε μια εκφοβιστική συμπεριφορά τα θύματα δεν αντιδρούν, ούτε αμύνονται, αλλά αποσύρονται κλαίγοντας, κρατώντας μέσα τους τον θυμό τους. Επομένως, σε μια αναπόφευκτη σύγκρουση υποχωρούν παθητικά. Σε έρευνες που έγιναν αποδείχτηκε ότι ενήλικες που υπήρξαν ως παιδιά θύματα σχολικού εκφοβισμού είναι πιο πιθανόν να κάνουν σκέψεις αυτοκτονίας.

Για τον σχολικό εκφοβισμό υπάρχουν τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισης. Αρχικά, οι γονείς έχουν την ευθύνη να χτίσουν με το παιδί τους μια σχέση εμπιστοσύνης και ελεύθερης έκφρασης, χωρίς κριτική. Έτσι, το παιδί θα αισθάνεται κοντά στους δικούς του ανθρώπους, ώστε να τους εκμυστηρευτεί τα προβλήματα που το απασχολούν και εκείνοι να λάβουν τα ανάλογα μέτρα.

Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν επίσης μια στενή σχέση με τους μαθητές, ώστε οι δεύτεροι να μπορούν να τους μιλήσουν αν χρειαστεί, καθώς δεν έχουν όλα τα παιδιά ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον.

Ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να σταματήσει για πάντα, αρκεί να βάλουμε όλοι μας το οριστικό τέλος, καθώς εμείς είμαστε αυτοί που τον ξεκινήσαμε εξ’ αρχής.