3 κρυμμένα διαμάντια της Αθήνας
(προσοχή! Μόνο για κουλτουριάρηδες)
Τα μαγαζιά που παρουσιάζονται εδώ κρύβουν από πίσω τους ένα μέρος από την ιστορία και τον πολιτισμό της Αθήνας και είναι από τα λίγα που έχουν απομείνει για δεκαετίες στην πόλη μας.
1ον: ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ (Σαρρή 22, Ψυρρή)
Μπορεί η ταμπέλα να αναγράφει «Αναψυκτήριο», η γειτονιά όμως το ξέρει σαν «στου Γιώργου και της Ρίτσας, πίσω από το ψιλικατζίδικο». Αν δεν σ’ το δείξουν ή δεν ξέρεις για αυτό, δύσκολα το προσέχεις. Αλλά το αναψυκτήριο βρίσκεται εκεί από το 1994. Ο κόσμος που πηγαίνει στο Αναψυκτήριο είναι κυρίως της γειτονιάς. Οι «άσχετοι» πηγαίνουν μιλημένοι.
Αξιοπρόσεχτη είναι η είσοδος στο μαγειρείο, μια ξύλινη κουρτίνα, απ’ αυτές που συναντάς συνήθως στα εξοχικά σπίτια. Κάθε μέρα μαγειρεύουν και κάτι διαφορετικό ανάλογα με την εποχή και ανάλογα με την ημέρα της εβδομάδας. Απλά σπιτικά πιάτα, της μαμάς. Η μερίδα έχει μόνο 3.50 ευρώ και η μπίρα 1.50. Αυτό είναι και το μενού του μαγαζιού!
2ον: ΜΟΥΡΙΑ (Χαρίλαου Τρικούπη 87, Εξάρχεια)
Η αιωνόβια Μουριά των Εξαρχείων πρωτοάνοιξε το 1915 και πήρε το όνομά της από το δέντρο στην πλευρά της Χαριλάου Τρικούπη. Μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο ήταν μια παράγκα, ως το 1962 στεγαζόταν σε ένα διώροφο κτήριο που γκρεμίστηκε, έγινε πολυκατοικία και το καφενείο ξανάνοιξε στο ισόγειό της.
Από τότε μέχρι σήμερα προσφέρονται στο μαγαζί τα πιο απλά πράγματα, ελληνικός καφές, τσίπουρο, ούζο και ένας εύκολος κρύος μεζές, για να μην πίνουν όσοι κάθονται εκεί με τις ώρες ξεροσφύρι. Ο ιδιοκτήτης, εξάλλου, θέλει να κρατάει τις τιμές χαμηλά γιατί στο μαγαζί συχνάζουν φοιτητές και όχι μόνο.
3ον: ΤΟ ΔΙΠΟΡΤΟ (Σωκράτους 9 & Θεάτρου, Ομόνοια)
Στο δίπορτο κάποιες φορές θα χρειαστεί να μοιραστούν δύο παρέες μαζί το ίδιο τραπέζι. Χωρίς πολλά λόγια, ο κυρ Μήτσος σε καθίζει. Αν θες να φας, άλλη λύση δεν υπάρχει, καθώς το μαγαζί έχει γύρω στα 7 τραπέζια. Οι επιλογές σου δεν είναι πολλές. Φασολάδα, ρεβυθάδα, φασόλια, κουκιά, φάβα, σκέτη ή παντρεμένη, μπακαλιάρος, τηγανητές σαρδέλες, πατάτες γιαχνί, κοκκινιστό με μακαρόνια, κριθαράκι, γιουβέτσι, σαλάτες και κρασάκι.
Σύμφωνα με τον αστικό θρύλο, ο Κώστας Βάρναλης εμπνεύστηκε το ποίημα «Οι Μοιραίοι», καθισμένος σε ένα από τα τραπεζάκια του Δίπορτου, πίνοντας για να πάνε κάτω τα φαρμάκια. «Μες στην υπόγεια την ταβέρνα, / μες σε καπνούς και σε βρισές / (απάνω στρίγκλιζε η λατέρνα) / όλ’ η παρέα πίναμ’ εψές· / εψές, σαν όλα τα βραδάκια, / να πάνε κάτου τα φαρμάκια».
♦ Αλίκη Παπαγεωργίου
