Στιχουργώντας…

21 Μαρτίου 2024: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης συμπαρέσυρε εκπαιδευτικούς και μαθητές σε ποικίλες δραστηριότητες. Διαβάσαμε ποιήματα για τον έρωτα, ψηφίσαμε αυτά που μας άρεσαν περισσότερο, επιστρατεύσαμε τη ζωγραφική και τη μουσική για να επενδύσουμε την ποίηση και γράψαμε δικούς μας στίχους.

Μερικές από τις ποιητικές δημιουργίες που προέκυψαν μέσα στη σχολική τάξη παρουσιάζουμε εδώ - χωρίς λογοκρισία:

 

Ξεκινάμε ανάλαφροι καθώς η γύρη… 1

πετάμε χαρούμενοι

κ ανέμελοι στον ουρανό

ώσπου έρχεται σαν αστραπή η ώρα να ριζώσουμε

δεν είναι όμως αυτό το τέλος

θα έρθει η ώρα που εμείς θα μοιράσουμε τη γύρη μας

- Ερμής Κάβουρας, Β1

1. Δάνειο από το ποίημα «Στη νύχτα που έρχεται» της ποιήτριας Μελισσάνθης

OIP (1)

 

 Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,2

απ’ το πρωί στον καναπέ μου θα άραζα.

Μετά, το βράδυ θα διάβαζα βιβλία

που θα μιλούσαν για την αισιοδοξία.

Κανένας δεν θα με έπιανε κορόϊδο

και δεν θα έβρισκα κανένα εμπόδιο…

Μα όλα αυτά σ’ ένα τέλειο κόσμο

εδώ άνθρωποι ζούν’ ακόμη στον δρόμο

- Χρήστος Γούλας, Σταύρος Δουκάκης, B1

OIP (2)

 

 

♥ Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα…2

Θα σου μιλούσα για μια άλικη θάλασσα

Αν θα μπορούσα τη γη να ομόρφαινα

Θα της μιλούσα για σένα ολότελα

Αν θα μπορούσα τη γη να ταξίδευα

Θα σε φυλούσα στην τσέπη μου σίγουρα…

Αν θα μπορούσα στη ματιά σου να γαλήνευα

Θα ήμουν χαρούμενη για πάντα και για σήμερα

- Ηλιάνα Μουτσίκα, ΠΕ02

OIP (3)

 

♥ Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, 2

θα έκανα κομπολόι

από τη μια ο διασυρμός

από την άλλη ο αλληλοσεβασμός

Κορόιδα για πελάτες δεν θέλω

γιατί τον φόβο μου γεμίζουν όποτε θέλω

από τη φτώχεια μου τρώω μακαρόνια με κιμά

κι αναγκάστηκα να παίρνω βιβλία δανεικά

Αεροπλάνα τι πολλά, έλα να δεις, μπεμπέκα

τα βιβλία τα μετρώ και τα βγάζω δέκα

- Νίκος Αντωνόπουλος, Αλέξανδρος Γκιουρτζίδης, Β1

2. Δάνειο από το ομώνυμο τραγούδι του Φίλιππου Πλιάτσικα

OIP (4)

 

♥ Τους λες αποκλείεται!…

Εγώ δεν ξέρω τίποτα!

Οι σκέψεις που ανασαίνουν και

σε ταξιδεύουν,

σου κλέψαν την ελπίδα και σου δώσαν σιγουριά,

πήρανε τον φόβο και σου δώσανε φωνή,

λιώσαν την ντροπή και την κάνανε λίπασμα

και σου δώσαν έναν σπόρο,

τον δικό σου ν’ αναθρέψεις.

Σε λίγο καιρό

ο σπόρος έγινε μια ίσια κατακόκκινη παπαρούνα

και τελικά βρήκες γαλήνη και χαμογελάς

- Αλεξάνδρα Λουλάκη, Γ4

 OIP (5)

 

 

How can one love another…3

Without first loving himself

How can one care for another

Without caring for himself

For a person’s out… of love

Derives from the love of himself

For a person’s caring

Depends from the care he gives himself

Is one really destines for love

When the love he shares is fake

How can you care when your heart is merely vague

- Μαθητής του Β2

3. Στο πλαίσιο του μαθήματος των Αγγλικών

love

Χαλβατζή Δέσποινα
Περί Χαλβατζή Δέσποινα 16 Άρθρα
Γεννήθηκα το 1976 στην Αθήνα. Η καταγωγή μου είναι από την Ίμβρο. Η οικογένειά μου αλλά και οι πολύτιμες φιλίες που έκανα από την παιδική ηλικία μέχρι σήμερα έχουν καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή μου. Σπούδασα Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και για αρκετά χρόνια ασχολήθηκα με την επιμέλεια κειμένου σε πολιτιστικά ιδρύματα, εκδοτικούς οίκους και στην έντυπη και ηλεκτρονική ενημέρωση. Το 2008 διορίστηκα στη δημόσια εκπαίδευση. Από την Αθήνα στη Χίο, από τη Χίο στην Κορινθία και από εκεί πάλι πίσω στην Αθήνα. Υπηρετώ για δεύτερη χρονιά στο 1ο ΓΕΛ Βριλησσίων (το λύκειο από το οποίο αποφοίτησα) και φέτος, κατόπιν πρότασης της Δ/ντριας του σχολείου, κας Κυζερίδη Μελπομένης, τολμάμε -με τους μαθητές που απαρτίζουν τη συντακτική ομάδα της σχολικής εφημερίδας αλλά και με καλοδεχούμενη τη συνδρομή όλων των εκπαιδευτικών και των μαθητών του σχολείου- να κοινοποιήσουμε στιγμές της σχολικής ζωής, να εκφράσουμε σκέψεις, προβληματισμούς με αφορμή την επικαιρότητα, να παρουσιάσουμε τα ενδιαφέροντά μας γύρω από την τέχνη και άλλα που ευελπιστούμε να προκύψουν στο πλαίσιο αυτής της απόπειρας... Η κοσμοθεωρία μου συμπυκνώνεται στα λόγια του Τζον Κίτινγκ από την ταινία «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών»: «Η ιατρική, η νομική, η διοίκηση επιχειρήσεων – ναι, αυτά είναι σεβαστά επαγγέλματα, απαραίτητα για να συνεχίζεται η ζωή… Η ποίηση, όμως, ο ρομαντισμός, η ομορφιά, ο έρωτας! –αυτά είναι που μας κρατάνε στη ζωή!».