Δύναμη. Η δύναμη είναι κάτι σωματικό, φυσικό και ψυχικό. Δύναμη ψυχής δεν λένε; Πόση τέτοια δύναμη χρειαζόμαστε; Πόση τέτοια δύναμη για να καταπολεμήσουμε ένα πρόβλημα; Πόση δύναμη πια για να γίνουμε καλά; Πόση δύναμη ώστε να πετύχουμε τον στόχο μας; Μα πόση πια;
4 Φεβρουαρίου. Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καρκίνου. Πολλοί άνθρωποι έχουν έρθει αντιμέτωποι με αυτή την ύπουλη αρρώστια. Ξέρετε λοιπόν πόση δύναμη χρειάζονται αυτά τα άτομα; Δύναμη ψυχής κι σωματική για να ζήσουν; Απλά να ζήσουν…
Σου ανακοινώνουν ότι έχεις διαγνωστεί με καρκίνο… Τι κάνεις; Κλαις, στεναχωριέσαι, πονάς, υποφέρεις, χάνεις τα μαλλιά σου, ξεκινάς χημειοθεραπεία, κάνεις χειρουργεία, φάρμακα, ορούς, άσπρα δωμάτια νοσοκομείων…
Σε αυτό το άσηπτο δωματιάκι πρέπει να μείνεις σου λένε. Θα κάνεις πολλές εξετάσεις σου λένε. Θα παίρνεις αυτά τα χάπια που τα ονόματα τους φαντάζουν λίστα ολόκληρη… Και μετά; Τι πιστεύεις; Θα τα καταφέρεις; Δεν θα τα καταφέρεις; Τι θα γίνει; Πως θα ζήσεις;
«Έχω συμπαράσταση; Δεν έχω συμπαράσταση; Θα μείνω μόνος μου; Θα είναι κάποιος εκεί για εμένα; Θα με φοβούνται; Θα με δείχνουν με το δάχτυλο;» Όλα αυτά τριγυρίζουν στο μυαλό εκείνων των ανθρώπων
Η πιο βασική ερώτηση είναι: έχω το κουράγιο να συνεχίσω; Να συνεχίσω να παλεύω; Είναι θέμα δύναμης. Σωματικής… αλλά κι ψυχικής. Σε αυτή την περίπτωση χρειαζόμαστε μεγάλη δόση κι των 2, χωρίς την παραμέληση της δεύτερης…
Η δεύτερη θα μας κρατήσει με ελπίδα. Η δεύτερη δεν θα μας γκρεμίσει τα όνειρα για ένα λαμπρό μέλλον. Η δεύτερη θα μας κρατάει συντροφιά στον πόνο, την στεναχώρια, στον φόβο… κι θα μας λέει: εγώ είμαι εδώ. Εγώ είμαι εδώ κι θα είμαι πάντα μαζί σου. Δεν πρέπει να την αφήσουμε να φύγει. Μέσα σε όλο αυτό το χάος πρέπει να είναι πάντα διπλά μας. Να μας βοηθάει να συνεχίσουμε να παλεύουμε, γιατί αν παλεύουμε, θα βγούμε νικητές!
Στηρίζουμε τα άτομα με καρκίνο. Φίλους, συγγενείς, γνωστούς κι αγνώστους… όλους! Είναι κάτι πολύ δύσκολο, είναι κάτι που θα τους αφήσει 
σημάδι, είναι κάτι που μπορεί να τους σκοτώσει.
Δεν αφήνουμε αυτούς τους ανθρώπους μονούς τους. Όχι. Τους βοηθάμε μέχρι τέλους. Μέχρι να μπορέσουν να χτυπήσουν το κουδουνάκι της τελευταίας χημειοθεραπείας. Μέχρι να επιστρέψουν σπίτι τους, στην κανονικότητα τους.
4 Φεβρουαρίου. Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καρκίνου. Στηρίζουμε, βοηθάμε, ακούμε, συνεισφέρουμε. Κανένας να μην είναι μόνος του. Όλοι μαζί να δίνουμε θάρρος στα αγαπημένα μας πρόσωπα που πάσχουν από αυτή την θανατηφόρα αρρώστια. Όλοι μαζί να τους υπενθυμίζουμε πως η πιο ισχυρή δύναμη…είναι η ψυχική!
ΕΥΑ ΠΡΟΝΟΪΤΗ
