Από ποια ηλικία άρχισες να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο και πότε συνειδητοποίησες ότι θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με τον χώρο του ποδοσφαίρου;
Από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησα, γύρω στα 5-6, στις ακαδημίες κάποιας ομάδας στην Κατερίνη απ’ όπου κατάγομαι. Μέσα από τις προπονήσεις με είδανε κάποια άτομα και θεώρησαν ότι είμαι καλός και μπορώ να παίξω κάπου καλύτερα. Στα 19 μου έκανα το πρώτο επαγγελματικό μου συμβόλαιο.
Η ζωή ενός ποδοσφαιριστή πόσο δύσκολη είναι;
Σίγουρα έχει δυσκολίες, γιατί έχει πολλές απαγορεύσεις: ότι δεν πρέπει να βγαίνεις έξω, πρέπει να κάνεις σχετικά καλή ζωή, να μην πίνεις καθόλου, να είσαι συγκεντρωμένος σε κάθε προπόνηση, οπότε η ζωή είναι «δύσκολη». Το δύσκολη σε εισαγωγικά, γιατί, όσο να ‘ναι, η ζωή του αθλητή είναι ωραία!
Όταν παίζεις, σε επηρεάζουν τα αρνητικά ή θετικά σχόλια από την κερκίδα;
Αυτό απασχολεί πολλούς ποδοσφαιριστές. Το σημαντικότερο είναι, όταν μπαίνεις μέσα στις γραμμές του γηπέδου, να κοιτάς μόνο το γήπεδο και τους 11 παίχτες και να μην σε επηρεάζει κάτι απ’ έξω, γιατί αυτό θα ‘ναι αρνητικό για την απόδοσή σου στο γήπεδο.
Ποιον ποδοσφαιριστή έχεις ως πρότυπό σου;
Δεν έχω κάποιο πρότυπο, δεν μεγάλωσα με κάποιο πρότυπο, απλώς μου αρέσει ο τρόπος παιχνιδιού κάποιων, όπως είναι ο Ρονάλντο, ο Μέσι, ο Νόιερ, αν και δεν παίζω τερματοφύλακας αλλά μου αρέσει το παιχνίδι που κάνει.
Πώς αισθάνεσαι που παίζεις στον Αγροτικό Αστέρα;
Είναι από τις αγαπημένες μου ομάδες, γιατί ήταν το βήμα για να πάω στην Α΄ Εθνική, όταν έπαιξα στον Πανθρακικό, οπότε τον Αγροτικό Αστέρα τον αισθάνομαι σαν το σπίτι μου.
Ποια ή ποιες ομάδες σας δυσκόλεψαν περισσότερο ως τώρα;
Το κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό, όλα έχουν τη δυσκολία τους. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος σε όλα. Σίγουρα τα πιο δύσκολα παιχνίδια είναι όταν παίζεις με μεγάλους αντιπάλους, όπως ο Ηρακλής, η Λάρισα, η Λαμία, ο Ολυμπιακός Βόλου, αυτές που είναι στα play off αυτήν τη στιγμή.
Ο κόσμος ήταν δίπλα στην ομάδα ή θα θέλατε περισσότερη υποστήριξη από τους φιλάθλους;
Ο κόσμος είναι δίπλα μας, μας βοηθάει αρκετά, ωστόσο νομίζω ότι μπορούμε να γεμίσουμε κάποια στιγμή το γήπεδο με περισσότερο κόσμο και να χαρούμε κι εμείς οι ποδοσφαιριστές το γήπεδο σχεδόν γεμάτο.
Πες μας την καλύτερη έως τώρα στιγμή στην καριέρα σου αλλά και τη χειρότερη!
Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν ανεβήκαμε στην Α΄ Εθνική με τον Πανθρακικό πριν από 4 χρόνια, όταν κερδίσαμε ένα παιχνίδι κι εξασφαλίσαμε και μαθηματικά την άνοδο στη Super League. Όσο για τις χειρότερες, αυτές είναι σίγουρα περισσότερες από τις καλύτερες. Αυτήν τη στιγμή θυμάμαι την ήττα που κάναμε στην έδρα μας με τη Λάρισα, όταν χάσαμε με 3-0.
Πώς βλέπεις την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τα επεισόδια βίας; Πώς τη βιώνεις αυτήν την κατάσταση ως ποδοσφαιριστής;
Νομίζω πως όλοι οι ποδοσφαιριστές έχουμε την ίδια άποψη, πώς δεν πρέπει να γίνονται τα επεισόδια αυτά που είναι πολύ άσχημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πιστεύω πως πρέπει να γίνουν πολλές αλλαγές από τις διοικήσεις, από τους οπαδούς, από προέδρους, ακόμα κι από τους παίχτες στο γήπεδο που δεν πρέπει να είναι εριστικοί και να προκαλούν. Πρέπει να γίνουμε σαν τους Ευρωπαίους, όπως, για παράδειγμα, την Αγγλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, όπου οι φίλαθλοι κάθονται δίπλα δίπλα κι ας υποστηρίζουν διαφορετικές ομάδες.
Πώς βλέπεις ότι πολλά παιδιά σήμερα θέλουν να γίνουν ποδοσφαιριστές; Τι θα τα συμβούλευες;
Να εκπληρώσουν το όνειρό τους, να δουλεύουν σκληρά, να ακούν τους προπονητές τους και να είναι συγκεντρωμένοι στο στόχο αυτό, στο να παίζουν μπάλα, και να κάνουν βέβαια καλή ζωή, όπως είπα και νωρίτερα.
Μπρουσιάκης Αλέξανδρος, μαθητής της Γ΄ Τάξης
