Η Παγκόσμια Ημέρα Μητρικής Γλώσσας καθιερώθηκε το 1999 με πρωτοβουλία της UNESCO στις 21 Φεβρουαρίου με σκοπό την προώθηση της γλωσσικής πολυμορφίας και τη διάσωση των λιγότερο ομιλουμένων γλωσσών. Αφορμή για την υιοθέτησή της στάθηκε η σφαγή της Ντάκα στις 12 Φεβρουαρίου του 1952, όταν φοιτητές του Ανατολικού Πακιστάν (σημερινού Μπανγκλαντές) ξεσηκώθηκαν, για να εμποδίσουν την κατάργηση της γλώσσας τους «Μπενγκάλι» και την υιοθέτηση της επίσημης πακιστανικής «Ουρντού» αλλά η αστυνομία έπνιξε τη διαμαρτυρία τους στο αίμα.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα από τις επτά χιλιάδες γλώσσες που μιλιούνται αυτή τη στιγμή στον πλανήτη οι μισές θα έχουν εξαφανιστεί μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια. Για την ακρίβεια, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, μία γλώσσα «πεθαίνει» σχεδόν κάθε δύο εβδομάδες!
Η Ελληνορομανική είναι ανάμεσα στις δώδεκα ευρωπαϊκές γλώσσες που απειλούνται με εξαφάνιση. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2000 είχαν απομείνει μόλις τριάντα ομιλητές της στην Ελλάδα. Πρόκειται για τη γλώσσα που μιλούσαν οι Ρομά κάτοικοι του ελλαδικού χώρου και η οποία είχε προέλθει από την επαφή της γλώσσας τους με την ελληνική.
Στην Ελλάδα, επίσης, μιλιόταν η Ιουδαιο-ιταλική γλώσσα, που διαδόθηκε από τον 10ο έως τον 20ο αιώνα στην Ιταλία, στην Κέρκυρα και τη Ζάκυνθο. Χρησιμοποιήθηκε από τους Εβραίους της Ιταλίας και των δύο Ιόνιων νησιών και χάθηκε σχεδόν εξολοκλήρου κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα μόλις 4.000 άνθρωποι έχουν βασική γνώση της γλώσσας και από αυτούς ελάχιστοι τη μιλούν καλά.
Σύμφωνα με τον Άτλαντα των Απειλούμενων Γλωσσών της UNESCO, σοβαρά απειλούμενη γλώσσα στην Ελλάδα είναι και τα Αρβανίτικα, τα οποία σύμφωνα με την απογραφή του 1991 μιλούσαν περί τους 50.000 ανθρώπους στην Αττική, τη Βοιωτία, τη Νότια Εύβοια, τη Βόρεια Άνδρο, την Κορινθία και την Αργολίδα.
Επίσης, στον Άτλαντα αναφέρονται τα Βλάχικα, τα οποία εκτιμάται πως σήμερα μιλούν ή απλώς καταλαβαίνουν περίπου 20.000 άτομα στην Ελλάδα και περίπου 152.000 συνολικά στα Βαλκάνια.
Κι όμως, όταν χάνεται η γλώσσα ενός λαού, συρρικνώνεται και ο πολιτισμός του. Όπως είπε και ο Χρίστος Τσολάκης «Η σκέψη χωρίς τη γλώσσα είναι βουβή, αλλά και η γλώσσα χωρίς τη σκέψη γίνεται κραυγή. Γι’ αυτό και οι γλώσσες βρίσκονται στα μπόγια των λαών. Ψηλώνουν με το ψήλωμα και συρρικνώνονται με τη συρρίκνωση των σκέψεων και των πολιτισμών των ανθρώπων.»
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/3#ixzz3RAXYPY4i
http://www.in2life.gr/features/notes/article/196699/poy-pane-oi-glosses-otan-pethainoyn.html
Κρυσταλλίδου Νεφέλη – Ζωή, μαθήτρια της Β΄ Τάξης
