To Bullying (επίσημη ονομασία: εκφοβισμός) είναι ένα φαινόμενο πολύ συχνό και εξαιρετικά οδυνηρό, που παρατηρείται δυστυχώς σε όλες τις σχολικές βαθμίδες.
Ασκείται από αυτόν που θέλει να εμφανίζεται ως ισχυρός, ως ανώτερος, ως …μάγκας εις βάρος του αδύναμου, εις βάρος όποιου διαφέρει και είναι μια επαναλαμβανόμενη βία που γίνεται προμελετημένα και σκόπιμα. Οι μορφές που παίρνει είναι πολλές: λεκτικός (κοροϊδία, παρατσούκλια, ταπεινώσεις, απειλές), κοινωνικός (αποκλεισμός από παρέες, γελοιοποίηση, εκβιασμός ή κλοπή χρημάτων και αντικειμένων), σωματικός (σωματική ή σεξουαλική επίθεση), ηλεκτρονικός (χρήση υπολογιστή ή άλλου τεχνολογικού μέσου για παρενόχληση ή απειλή)
Είναι μια κατάσταση γνωστή στους Έλληνες μαθητές. Σύμφωνα με έρευνες στην Ελλάδα το 23,3% των μαθητών γυμνασίου-λυκείου γίνονται μάρτυρες σε καβγά με ξύλο τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Στα ελληνικά γυμνάσια και τα λύκεια σχεδόν οι μισοί ερωτηθέντες (48,9%) δήλωσαν ότι βρέθηκαν μπροστά σε περιστατικό με κοροϊδία τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Τα σεξουαλικά σχόλια, η κοροϊδία, η διάδοση φημών, οι διακρίσεις και η απομόνωση αποτελούν κομμάτι της ελληνικής σχολικής πραγματικότητας. Έρευνα που έχει κάνει η Γιούνισεφ σχετικά με τον ρατσισμό στα ελληνικά σχολεία διαπίστωσε υψηλή συχνότητα ρατσιστικών φαινομένων.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί δεν κάνει κανείς τίποτα. Γιατί απλώς παρακολουθεί; Επειδή δεν είναι δικό του το πρόβλημα; Επειδή δεν είναι φίλος του το θύμα; Επειδή δε θέλει να γίνει καρφί; Επειδή φοβάται μη στοχοποιηθεί και ο ίδιος; Κι όμως με αυτή τη λογική δεν πάμε πουθενά. Δε θα λυθεί το πρόβλημα. Αντιθέτως, κανείς δεν ξέρει πώς θα αντιδράσει το άτομο που εκφοβίζεται, που γελάει αμήχανα για να κρύψει το γεγονός ότι πληγώνεται, που νιώθει ντροπή, που κλείνεται τον εαυτό του, που μπορεί να αρχίζει να σκέφτεται ότι όντως δεν αξίζει, που μπορεί να ξυπνά το πρωί και να μη θέλει να πάει σχολείο, που διστάζει να ανοίξει τον υπολογιστή του, γιατί φοβάται τα σχόλια που ενδεχομένως διαβάσει για το άτομό του.
Εάν είσαι θεατής, μίλα! Μη μένεις απλός παρατηρητής. Μη γελάς μ” αυτό που γίνεται. Πες ότι η συμπεριφορά του θύτη είναι απαράδεκτη. Ενθάρρυνε και άλλους θεατές να παρέμβουν ως ομάδα. Όταν υπάρχει παρέμβαση από κάποιον συνομήλικο, ο εκφοβισμός σταματάει μέσα σε 10 δευτερόλεπτα στο 57% των περιπτώσεων, όπως δείχνουν οι έρευνες.
Αν είσαι στόχος εκφοβισμού, οι ειδικοί δίνουν συγκεκριμένες συμβουλές:
-μείνε ήρεμος και μην κάνεις τη χάρη στον …νταή να δείξεις ότι ενοχλείσαι. Δείξε χιούμορ και αυτοπεποίθηση.
-μίλα σε κάποιον ενήλικα που εμπιστεύεσαι.
-φρόντισε να βρίσκεσαι στο οπτικό πεδίο καθηγητών, όταν είσαι στο σχολείο. Αυτοί μπορούν να επιβάλλουν αποβολές ή άλλα πειθαρχικά μέτρα.
Όσο για τον ηλεκτρονικό εκφοβισμό,
-ποτέ μην αποκαλύπτεις προσωπικές πληροφορίες, όπως το όνομα σου ή τα ονόματα φίλων ή συγγενών σου, τη διεύθυνση και το τηλέφωνό σου ή το σχολείο στο οποίο πηγαίνεις. Προσωπικές πληροφορίες είναι επίσης οι φωτογραφίες και το e-mail σου. Ποτέ μη λες σε κάποιον τους κωδικούς ασφαλείας σου.
-να είσαι ευγενικός, όταν μιλάς σε κάποιον στο διαδίκτυο, όπως θα ήσουν και εκτός. Αν κάποιος σου φερθεί με αγένεια, μην απαντάς.
-ποτέ μην ανοίγεις μηνύματα από άτομα που δε γνωρίζεις, μην απαντάς σε μηνύματα ηλεκτρονικού εκφοβισμού.
-μη σβήνεις ή διαγράφεις μηνύματα ηλεκτρονικού εκφοβισμού. Δε χρειάζεται να τα διαβάσεις, απλώς κράτησέ τα. Είναι οι αποδείξεις σου και μπορούν να χρησιμοποιηθούν από την αστυνομία, τον παροχέα ίντερνετ ή τηλεφωνίας, για να σε βοηθήσουν.
Το θλιβερό αυτό φαινόμενο που υπάρχει στα ελληνικά σχολεία πρέπει να αντιμετωπιστεί. Κι αυτό είναι ευθύνη όλων μας.
Πηγές: http://www.10percent.gr/periodiko/teyxos25/992-2009-03-15-14-54-52.html
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22733&subid=2&pubid=35226948
Ηλιάνα Νάτσιου, Κρυσταλλίδου Νεφέλη και Κώστογλου Ανθή, μαθήτριες της Β΄ Τάξης
