Βασίλης Τσουχατάρης, πρωταθλητής του Τάεκ βον το: «Οι θυσίες είναι το χώμα που θα ανθίσει το λουλούδι του πρωταθλητισμού».

Συνέντευξη με τον κ. Βασίλη Τσουχατάρη, πρωταθλητή του Ταεκβοντο.

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα

Είμαι ο Βασίλης Τσουχατάρης, είμαι 24 χρονών και είμαι αθλητής του ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ. Τα τελευταία 5 χρόνια εξασκώ την πολεμική τέχνη με την ματιά του προπονητή στον αθλητικό σύλλογο Τρίτωνας Ιλίου και παράλληλα σπουδάζω στο πανεπιστήμιο του Πειραιά Πληροφορική στο τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων. Γεννήθηκα και κατοικώ όλη μου τη ζωή στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Ίλιον. Ξεκίνησα να αθλούμαι στο ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ από τα 7 μου στον αθλητικό σύλλογο Αρίων 2005 με τους δασκάλους μου τον Περικλή Καρύδη και Θωμά Κοντό, οποίοι μαζί με τον δάσκαλο του Τρίτωνα Ιλίου και πατέρα μου Χρήστο Τσουχατάρη, με βοηθάνε και με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα στον αθλητισμό.

Τι σημαίνει η λέξη Ταε κβο ντο;

Τάεκβοντο είναι ένα συνονθύλευμα τριών κορεάτικων λέξεων.

Τάε: χρησιμοποιώ το πόδι, λάκτισμα

Κβον: χρησιμοποιώ το χέρι, γροθιά

Ντο: Τέχνη, μυαλό

Γιατί αυτή η πολεμική τέχνη αναπτύχθηκε στην ανατολή;

Αν και δεν έχει γίνει γνωστή ακόμα η πραγματική προέλευση του Τάεκβοντο, πολλοί εικάζουν πως αναπτύχθηκε από τους Κορεάτες των αρχαίων χρόνων, σε μια προσπάθεια να υπερασπιστούν από τους Κινέζους, τις ορδές Μογγόλων και τον Ιαπωνικό στρατό που πολιορκούσαν τα πάτρια εδάφη τους.

Σε ποιον αθλητικό σύλλογο ανήκετε και πότε και από ποιον ιδρύθηκε αυτός;

Ξεκίνησα να αθλούμαι στην τέχνη του Τάεκβοντο στον αθλητικό σύλλογο Αρίων 2005, στο Ίλιον. Όπως μαρτυρά και το όνομα ιδρύθηκε το 2005 από τους δυο δασκάλους μου: Θωμά Κοντό και Περικλή Καρύδη.

 

Από πόσο χρονών ξεκινήσατε να ασχολείστε με τον αθλητισμό;

Η πρώτη μου επαφή με τον αθλητισμό ήταν στην ηλικία των 6, όπου ξεκίνησα με την κολύμβηση. Ένα χρόνο μετά όμως βρέθηκα ερωτευμένος με τις πολεμικές τέχνες και κατάφερα, μετά από πολλά παρακαλετά στους γονείς μου, να ξεκινήσω το Τάεκβοντο, όπου και «κόλλησα» το μικρόβιο του πρωταθλητισμού.

Ποιος σας έβαλε το «μικρόβιο» του αθλητισμού;

Και οι δυο γονείς μου έχουν ζήσει την ζωή του αθλητή, με την μητέρα μου να ασχολείται με τον στίβο και τον πατέρα μου με το ποδόσφαιρο και αργότερα τις πολεμικές τέχνες. Επόμενο ήταν οπότε να μου προωθήσουν το αθλητικό ιδεώδες ως προσπάθεια να κατευνάσουν την αστείρευτη ενέργεια που είχα ως παιδί. Παρόλα αυτά, αποδίδω την αγάπη μου για τις πολεμικές τέχνες στις ατελείωτες ώρες που βλέπαμε βιντεοκασέτες του Bruce Lee με τον πατέρα μου και Dragon Ball με τον (έφηβο τότε) θείο μου.

Έχετε ασχοληθεί και με άλλα αθλήματα

Εκτός από την σύντομη επαφή μου με την κολύμβηση και το Τάεκβοντο, λατρεύω το μπάσκετ, που παίζω συχνά με συναθλητές και φίλους, γιατί σου δίνει το αίσθημα της ομαδικότητας το οποίο δυστυχώς τα ατομικά αθλήματα στερούνται.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στο Ταεκβοντο, πόσα χρόνια ασχολείστε με αυτό και σε ποιον αθλητικό όμιλο ανήκετε;

Με τις πολεμικές τέχνες ήμουν ενθουσιασμένος από τότε που μπορώ να με θυμηθώ. Παρόλη την εμπειρία που είχε ως αθλητής και αργότερα ως δάσκαλος στο Τάεκβοντο πατέρας μου, δεν επηρέασε ποτέ την κρίση μου για το ποιο άθλημα θα ακολουθήσω. Η αφορμή που δοκίμασα το Τάεκβοντο ήταν η πρόσφατα ανοιγμένη σχολή Αρίων 2005 σε μια περιοχή με ποικίλες αθλητικές δραστηριότητες, αλλά με έλλειψη σε πολεμικές τέχνες. Όμως καταλυτικός παράγοντας για να αγαπήσω το Τάεκβοντο ήταν οι δυο μου δάσκαλοι και το πάθος που έβαζαν στο να μας μάθουν. Ασχολούμαι με το Τάεκβοντο από το 2005 μέχρι και σήμερα. Ξεκίνησα να αθλούμαι στον αθλητικό σύλλογο Αρίων 2005 και συνεχίζω ως προπονητής από το 2017 στον αθλητικό σύλλογο Τρίτωνας Ιλίου.

Τι συμβολίζει η άσπρη φόρμα και οι ζώνες. Πόσα χρώματα ζώνες υπάρχουν;

Η στολή του Τάεκβοντο λέγεται «Ντόμποκ» στα κορεάτικα και η ζώνη «Ντι». Υπάρχουν έξι βασικά χρώματα ζώνης όπου το καθένα αντιπροσωπεύει το επίπεδο του ασκούμενου: Λευκό, Κίτρινο, Πράσινο, Μπλε, Κόκκινο και Μαύρο. Το λευκό χρώμα του «Ντόμποκ» συμβολίζει την αγνότητα και τον μαθητή που ακόμη δεν έχει αποκτήσει εμπειρία στο Τάεκβοντο. Μόλις ο μαθητής κατακτήσει τον βαθμό της Μαύρης ζώνης, εκπαιδεύεται για να αποκτήσουν τους τιμητικούς βαθμούς «Νταν».

Σε πόσα πρωταθλήματα και αγώνες έχετε λάβει μέρος και πόσα από αυτά έχετε κερδίσει; Πόσα μετάλλια και ζώνες έχετε πάρει;

Αγωνίζομαι από 11 χρονών και συνέχισα να αγωνίζομαι μέχρι που ένας σοβαρός τραυματισμός με ανάγκασε να κρεμάσω (προς το παρόν) τα γάντια μου στα 21. Στην αγωνιστική μου καριέρα έχω αρκετές διακρίσεις, αρχίζεις να αξιολογείς τον εαυτό σου με βάσει την επίδοση. Στα 11 κατάφερα, στην πρώτη μου διοργάνωση ,να βγω δεύτερος στο Διασυλλογικό πρωτάθλημα Νοτίου Ελλάδος και ένα χρόνο μετά να κηρυχθώ πρωταθλητής Ελλάδος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Αξιόλογες διακρίσεις μεταξύ άλλων είναι η δεύτερη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων και η δεύτερη θέση στο πανελλήνιο κύπελο αντρών. Πλέον βρίσκομαι να διδάσκω Τάεκβοντο και να κατέχω μαύρη ζώνη με τον 2^ο βαθμό Νταν.

Πόσες θυσίες έχετε κάνει για να μπορέσετε να φτάσετε στο επίπεδο που είστε τώρα;

Δεν μπορώ να θυμηθώ τις φορές που έχω πει την φράση: «Δεν μπορώ να έρθω, γιατί έχω προπόνηση» στις παρέες μου μεγαλώνοντας. Οι θυσίες είναι το χώμα που θα ανθίσει το λουλούδι του πρωταθλητισμού. Από την στιγμή που αφοσιώνεσαι σε κάτι, αφιερώνεις μαζί τον χρόνο σου, την ψυχική σου υγεία και τα θέλω σου. Η αλήθεια είναι ότι έχω χάσει πολλές στιγμές βόλτας, ξενυχτιού και «κραιπάλης» ως έφηβος λόγω των αθλητικών μου υποχρεώσεων και πολλές φορές έπιανα τον εαυτό μου να προτιμά να τα παρατήσει, όμως για αυτά τα 2 λεπτά στο βάθρο θα τα ξαναθυσίαζα όλα 100 φορές από την αρχή.

      Πώς θα πείθατε ένα παιδί να ασχοληθεί με το ΤαεΚβοΝτο;  

Το Τάεκβοντο έχει καταφέρει να είναι ένα από τα ασφαλέστερα αθλήματα χωρίς να χάσει την ένταση μιας πολεμικής τέχνης. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ένα παιδί με έντονη ενέργεια θα μάθει να τιθασεύει στην ζωηράδα του και ένα παιδί που χρειάζεται βοήθεια να εξωτερικευτεί θα μάθει να τολμάει

    Ποια είναι, κατά την γνώμη σας, η διαφορά του ΤαεΚβοΝτο με τις υπόλοιπες πολεμικές τέχνες Καράτε, Kung Fu, Muay Thai κ.λπ.

Το Τάεκβοντο ειδικεύεται στα λακτίσματα. Αυτό σημαίνει πως δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην εκγύμναση και στην ευλυγισία των ποδιών, καθώς και στην εκμάθηση τεχνικών και χτυπημάτων με αυτά. Ως αποτέλεσμα ένας αγώνας Τάεκβοντο προσφέρει στα μάτια του κοινού πρωτόγνωρες τεχνικές  και θεαματικά «νοκ άουτ». Η ειδοποιός διαφορά όμως με τις υπόλοιπες «ανατολικές» πολεμικές τέχνες είναι ότι το Τάεκβοντο είναι Ολυμπιακό ‘Άθλημα.

      Κάποιος που έχει ασχοληθεί με το καράτε σε νεαρή ηλικία (5-10 χρονών) θα μπορούσε εύκολα να ξεκινήσει το ΤαεΚβοΝτο;

Φυσικά και θα μπορούσε, όπως θα μπορούσε να συμβεί και το αντίθετο. Κάθε πολεμική τέχνη έχει να προσφέρει κάτι διαφορετικό από τις εκατοντάδες άλλες που υπάρχουν. Στον πυρήνα τους όμως, όλες οι πολεμικές τέχνες πρεσβεύουν τις ίδιες αξίες. Είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχνάνε οι εν δυνάμει αθλητές , πως πρέπει να δοκιμάσουν πολλά και διαφορετικά αθλήματα πριν κατασταλάξουν σε αυτό το ένα που θα αγαπήσουν.

    Στις εποχές μας, πολύ αθλητές ,κάνουν χρήση ουσιών για να αποκτήσουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, εσάς σας πλησίασε κανείς να σας προσφέρει τέτοιες ουσίες;

Ευτυχώς δεν είχα τέτοια εμπειρία, καθώς ήταν πάντα στο πλευρό μου να με συμβουλεύουν σωστά, τόσο οι δάσκαλοί μου όσο και οι γονείς μου.Η αλήθεια είναι πως πολλοί αθλητές και μη, μπορεί να βρεθούν στην ζωή τους σε στιγμές αδυναμίας και θα τους προσφερθούν τέτοιες «παρακάμψεις προς την επιτυχία». Στα χρόνια που αθλούμαι αν είναι ένα πράγμα που έχω αποκομίσει είναι πως: δεν υπάρχουν συντομεύσεις για τον δρόμο προς την επιτυχία, μόνο σκληρή δουλειά.

     Στις μέρες μας, έχει γίνει μεγάλος ντόρος για την παρενόχληση σε αθλητές και αθλήτριες,  εσάς αν έπεφτε κάτι στην αντίληψή σας ή αν τύχαινε σε σας τότε που αγωνιζόσασταν θα το λέγατε ή θα φοβόσασταν;

Κάτι που μου έμαθαν οι δάσκαλοι μου και που προσπαθώ και εγώ να μεταλαμπαδεύσω στους δικούς μου μαθητές, είναι πως κανείς δεν είναι άτρωτος στον φόβο. Όλοι φοβούνται και όλοι δειλιάζουν στην ζωή τους και δεν είναι κακό. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι, ατελείς. Σε περιπτώσεις παρενόχλησης ή εκφοβισμού όμως, δεν είναι δειλία το να ζητήσεις βοήθεια ή ακόμα και να το βάλεις στα πόδια. Έχω υπάρξει μάρτυρας παρενόχλησης (όχι σεξουαλικής) σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Βουλγαρία, όπου προπονητής μιας εθνικής ομάδας (δεν χρειάζεται να αναφέρω ποιας χώρας) ασκούσε λεκτική και σωματική βία σε μια νεαρή αθλήτρια του όταν εκείνη έχασε και αποκλείστηκε. Ένιωσα ως καθήκον μου να το αναφέρω και το έκανα ,όπου παρέμβει η διοργάνωση και μοιράστηκαν οι ανάλογες κυρώσεις.

      Συμβουλεύτε τα παιδιά να μην «δέρνουν»  εκτός γυμναστήριου;

Είναι κυριολεκτικά το πρώτο πράγμα που μαθαίνουν όλοι οι νέοι μαθητές ανεξαρτήτου ηλικίας. Δεν γίνεσαι βίαιος από τις πολεμικές τέχνες, γίνεσαι βίαιος από κακούς δασκάλους. Ένας δάσκαλος οφείλει να μάθει στους αθλητές του την διαφορά του «αμύνομαι» και του «τραμπουκίζω». Το Τάεκβοντο που μαθαίνει ένας αθλητής είναι για λόγους άθλησης και αυτοάμυνας, οτιδήποτε άλλο προσβάλει τόσο τον εκάστοτε δάσκαλο, όσο και την τέχνη την ίδια και οι περισσότεροι μαθητές που προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις επανειλημμένα, συνήθως αποβάλλονται από τις σχολές τους.

Ευχαριστώ πολύ

Ο μαθητής

Γεώργιος Παπαδόπουλος Α1