Παλιά υπήρχε ένα έθιμο, το έθιμο του Χριστόξυλου.

Στο έθιμο αυτό, ο νοικοκύρης έψαχνε στα χωράφια και τους αγρούς για να βρει το ομορφότερο και μεγαλύτερο ξύλο ή ελιά και θα έπαιρνε την καλύτερη θέση στην εστία του σπιτιού.

Το ξύλο αυτό θα έκαιγε από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα.

Αυτό γινόταν για να κρατήσει το Χριστόξυλο ζεστό το σπίτι για τον ερχομό του Θείου Βρέφους, αποτελώντας παράλληλα σημείο συνάντησης για όλη την οικογένεια που θα το υποδεχόταν.

Υπήρχε μια τελετουργία για τον καθαρισμό του τζακιού πριν βάλουν το Χριστόξυλο, για να φύγει κάθε κακοδαιμονία και να μην αφήσεις τους καλικάτζαρους να κατεβούν από την καμινάδα.

Η στάχτη που δημιουργείται από το τζάκι κατά τη διάρκεια του Δωδεκαήμερου δεν πηγαίνει ούτε αυτή χαμένη, όμως σκορπιέται γύρω από το σπίτι, στους αγρούς και στα χωράφια, καθώς θεωρούταν ότι έχει την ιδιότητα να απομακρύνει την κακοτυχία.