Χρυσάνθη Αγραφιώτη Δ1 – Το επάγγελμα της μητέρας μου
Η μητέρα μου είναι δασκάλα Αγγλικών.
Το να διδάσκεις είναι δύσκολη δουλειά με πολλές απογοητεύσεις αλλά οι ανταμοιβές είναι αναρίθμητες.
Οι δάσκαλοι αισθάνονται απερίγραπτη χαρά βλέποντας τους μαθητές τους να αποκτούν νέες γνώσεις , να ενδιαφέρονται περισσότερο και να ανακαλύπτουν τον εαυτό τους.
Η δουλειά αυτή είναι μια αληθινή αποστολή , ένα λειτούργημα. Κάθε μέρα οι δάσκαλοι πλάθουν ανθρώπους , πλάθουν το μέλλον.
Η μητέρα μου, μιλώντας για τη δουλειά της, μου λέει πάντα αυτό: “Επιλέγοντας να γίνεις δάσκαλος, δεν επιλέγεις επάγγελμα αλλά τρόπο ζωής. Η δουλειά σου δε θα εξαντλείται στο σχολικό ωράριο, θα είσαι δάσκαλος και μετά.”
Κι εγώ, αν και είμαι μικρή ακόμα, βλέπω μια φλόγα στα μάτια της όταν μου μιλάει για μια μέρα της στο σχολείο.
Μου αφηγείται ξεκαρδιστικές ιστορίες από τους μαθητές της και το πρόσωπό της λάμπει. Μου δείχνει τα συρτάρια της που είναι γεμάτα ζωγραφιές και κάρτες με τρυφερά μηνύματα και συγκινείται.
Πολλές φορές βέβαια γυρνάει στο σπίτι νευριασμένη. Υπάρχουν μέρες που δεν έχει καν όρεξη να μιλήσει.
Γιατί το παραδέχομαι: Εμείς οι μαθητές μπορεί να αγαπάμε πολύ τους δασκάλους μας αλλά αρκετές φορές τους φέρνουμε στα όριά τους.
Θα ήθελα πολύ να μοιάσω στη μαμά μου. Να γίνω δασκάλα, να δίνω και να παίρνω χαρές από τους μαθητές μου. Πάντα υπάρχουν και οι δύσκολες στιγμές αλλά τα παιδιά σε κρατούν ζωντανό.
Η αγάπη που δίνεις και παίρνεις είναι ανεκτίμητης αξίας και ξεπερνάει τα πάντα!
Σχολιάστε
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.