ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ
Μια μέρα του Αυγούστου εγώ και οι φίλες μου Υρώ, Ίζαμπελ, Αγγελική, Μαργαρίτα και Διώνη κανονίσαμε να πάμε τριήμερη εκδρομή σε ένα ξενοδοχείο δίπλα στην θάλασσα. Όλες ανυπομονούσαμε γιατί θα πηγαίναμε εκεί με καράβι.
Η μέρα αυτή έφτασε και όλες κατεβήκαμε στο λιμάνι. Το καράβι θα έφτανε σε δύο ώρες οπότε επειδή πεινούσαμε πήγαμε να φάμε σε ένα εστιατόριο δίπλα στο λιμάνι. Όμως με το γέλιο και την παρέα ξεχάσαμε τελείως το καράβι .Μετά από λίγη ώρα η Αγγελική κοίταξε το ρολόι της, μας κοίταξε με ένα αγχωμένο βλέμμα και το πρόσωπο της ήταν άσπρο σαν πανί .Τότε όλες καταλάβαμε ότι κάτι κακό συμβαίνει και μάλιστα το κακό ήταν ότι χάσαμε το καράβι και οι διακοπές μας διαλύθηκαν!!Όλες αρχίσαμε να τρέχουμε μπας και προλάβουμε το καράβι αλλά άδικος κόπος. Στεναχωρηθήκαμε πάρα πολύ ,οι τέλειες διακοπές που είχαμε κανονίσει καταστράφηκαν. Τελικά είμασταν πολύ τυχερές γιατί ένας ψαράς μας πρότεινε να μας πάει εκείνος στο νησί και εκεί που όλα καταστρέφονταν μπήκαν όλα στη θέση τους.
Έτσι μπήκαμε όλες στο μικρό καραβάκι και ο ψαράς του έβαλε μπρος. Μετά από μια ώρα βαρεμάρας και απόλυτης ησυχίας, ο ψαρά που τον έλεγαν Δημήτρη άρχισε να μας διηγείται πολλές ιστορίες για την θάλασσα και για διάφορα νησιά. Μέχρι που μας είπε μια ιστορία για το νησί που περίπου σε μία ώρα θα πηγαίναμε . Άρχισε να μας λέει ότι αυτό το νησί ήταν στοιχειωμένο , η τελευταία έκφραση που μας είπε ήταν<<Σας δίνω μια τελευταία συμβουλή , όποιος τόλμησε να μπει στο εσωτερικό του νησιού δεν βγήκε ζωντανός! >>Εμείς νομίζαμε ότι ήταν τρελός οπότε αγνοήσαμε αυτό που μας είπε και συνεχίσαμε το ταξίδι. Σίγουρα όμως ξέραμε ότι αυτό το τριήμερο θα είχε πολύ περιπέτεια!
Μετά από μισή ώρα φτάσαμε στον προορισμό μας. Η αλήθεια είναι ότι όλες μας είχαμε φοβηθεί λίγο με αυτά που μας είπε ο ψαράς αλλά καμιά δεν το παραδέχτηκε. Έτσι μπήκαμε στο ξενοδοχείο για να αφήσουμε τις βαλίτσες μας και μετά κανονίσαμε να πάμε να εξερευνήσουμε το πυκνό δάσος και να κολυμπήσουμε στην καταγάλανη θάλασσα.
Μπήκαμε στο φαντασμαγορικό δάσος, όλα ήταν λαμπερά, παντού δέντρα και πολύχρωμα λουλούδια. Προχωρούσαμε περίπου για είκοσι λεπτά. Είχαμε αφαιρεθεί από την ομορφιά του δάσους και δεν είχαμε προσέξει ότι η φίλη μας η Μαργαρίτα δεν ήταν μαζί μας είχε χαθεί! Όλες πανικοβληθήκαμε και αρχίσαμε να την ψάχνουμε. Ξαφνικά ακούσαμε την Μαργαρίτα να φωνάζει<< Βοήθεια!>>Όλες τρέξαμε να δούμε τι συμβαίνει και είδαμε την Μαργαρίτα πεσμένη κάτω σε μια τεράστια τρύπα, γύρω υπήρχαν πολλές άλλες μεγάλες παγίδες . Προσπαθούσαμε να την βγάλουμε με σκοινιά και στο τέλος τα καταφέραμε.
Τότε ακούσαμε έναν δυνατό θόρυβο και μπροστά μας εμφανίστηκε ένας περίεργος άνθρωπος που μάλλον είχε μείνει στο νησί για πολλά χρόνια. Όλες τρομάξαμε και η Ίζαμπελ λιποθύμησε. Η Υρώ, εγώ και η Διώνη πήραμε στα χέρια μας την Ίζαμπελ και αρχίσαμε να τρέχουμε προς την θάλασσα. Ευτυχώς όλοι γυρίσαμε ασφαλείς και συνεχίσαμε τις διακοπές μας. Ποιος ξέρει πόσες ακόμα περιπέτειες θα ζήσουμε σε αυτό το νησί;
Έμμη Αλληλόμη
