Είναι γεγονός πως τα αδέσποτα αποτελούν ένα σημαντικό πρόβλημα για την πόλη μας, σε αυξανόμενο δυστυχώς βαθμό. Πλέον, σχεδόν κάθε γειτονιά έχει τη δική της ‘παρέα’ σκύλων που είτε σφύζουν από ζωή και έχουν πάρει πατριωτικά τη φύλαξη της γειτονιάς, κυνηγώντας οποιονδήποτε κάνει να πατήσει το πόδι του (λ.χ. ταχυδρόμους, ντελίβερι, τυχαίους περαστικούς και μη, κλπ.) είτε αράζουν τεμπέλικα στη μέση του πεζοδρομίου αδιαφορώντας για ό,τι γίνεται γύρω τους.
Δυστυχώς, σχεδόν 9 στους 10 ανθρώπους που θα ρωτήσεις για αυτό το πρόβλημα, αμέσως θα μιλήσουν για τη φασαρία ή θα παραπονεθούν για τη βρομιά και την αγριότητα των αδέσποτων, αλλά δεν φαίνεται να τους περνάει από το μυαλό αν τα ίδια τα ζώα θέλουν να ζουν στους δρόμους ή πως κατέληξαν εκεί.
Περπατάμε στο κέντρο και βλέπουμε ξαπλωμένα στα πεζοδρόμια σκυλιά βρόμικα, άρρωστα, υποσιτισμένα, να μας κοιτούν με τα κοκκινισμένα μάτια τους ικετεύοντας για τροφή. Και οι περισσότεροι τα προσπερνάμε, φοβισμένοι ή αηδιασμένοι από την αποκρουστική εμφάνισή τους, αφήνοντάς τα στην μοίρα τους. Όμως, πού να βρουν τροφή σε μια πόλη όλο τσιμέντο; Η μόνη λύση είναι τα αποφάγια από τα σκουπίδια ή να πάρουν στο κυνήγι κάποιον περαστικό, πολλές φορές χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Επίσης, τα βασανίζει το πρόβλημα της γούνας: παγωνιά το χειμώνα, καύσωνας το καλοκαίρι. Και να μην ξεχνάμε, ο καύσωνας φέρνει δίψα. Πρέπει να αφήσουν λοιπόν την σκιά που αράζουν και μ’ όλη την φουντωτή, ακούρευτη γούνα τους να αρχίσουν να περιφέρονται στους δρόμους υπό τον καυτό ήλιο, για να καταλήξουν τελικά στα βρόμικα νερά κάποιουnσιντριβανιού ή στην καλύτερη περίπτωση, σε μια βρύση σε κάποια πλατεία. Και τέλος, είναι η απλυσιά, οι ψύλλοι, οι αρρώστιες. Σε αυτές τις περιπτώσεις , δεν μπορούν να κάνουν τίποτα και αναγκάζονται να υπομένουν επ’ άπειρον αυτήν την ανυπόφορη κατάσταση.
Όλα αυτά είναι προβλήματα που καταντούν στο τέλος καθημερινή ρουτίνα για τα αδέσποτα και όλα μαθαίνουν να τα ανέχονται σε κάποιον βαθμό. Το χειρότερο είναι ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουν ορισμένοι άνθρωποι, συνήθως αυτοί που φοβούνται τα σκυλιά. Το πιο συχνό φαινόμενο είναι για παράδειγμα να πετάνε πέτρες στα αδέσποτα, πριν ακόμη δουν αν όντως έχουν διάθεση να επιτεθούν. Κάτι άλλο επίσης που σοκάρει ακόμη και τους πιο αδιάφορους είναι μία νέα…μόδα που έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια, να πιάνουν ένα σκυλί και να καίνε την ουρά του με αναπτήρα. Ούτε από φόβο, ούτε για προφύλαξη, χωρίς καμία γελοία δικαιολογία, καθαρά και μόνο για να διασκεδάσουν! Να διασκεδάσουν, κάνοντας ένα ζωντανό να υποφέρει! Αν πέσουν στην αντίληψή μας τέτοιες ή παρόμοιες περιπτώσεις, καλούμε αμέσως την αστυνομία!
Φυσικά όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί προβλήματα και στους ανθρώπους. Το πιο βασικό απ’ όλα είναι η αγριότητα ορισμένων αδέσποτων που γαβγίζουν και επιτίθενται σε περαστικούς, συνήθως αυτούς που βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους, μερικές φορές δαγκώνοντάς τους. Επίσης βρομίζουν την πόλη, δημιουργώντας μια εικόνα δυσάρεστη για τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες. Κάτι άλλο είναι και η φασαρία, ιδιαίτερα από μεγάλες ομάδες αδέσποτων τις πιο ακατάλληλες ώρες, όπως αργά τη νύχτα ή νωρίς το πρωί.
Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτά τα προβλήματα;
Αρχικά, αν ποτέ δούμε κάποιο σκυλί να έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μας γαβγίζοντας ή γρυλίζοντας, προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας. Σε καμία περίπτωση δεν αρχίζουμε να τρέχουμε και εμείς, ή ακόμη χειρότερα, να ουρλιάζουμε, γιατί το σκυλί θα τρομάξει, θα αγριέψει, και απλά θα μας πάρει στο κυνήγι, και σίγουρα δεν μπορούμε να το συναγωνιστούμε στο τρέξιμο. Αν δούμε πως πράγματι το αδέσποτο έχει επιθετικές διαθέσεις και δεν θέλει απλώς να μας μυρίσει, ζητάμε βοήθεια από κάποιον αν υπάρχει, ή διαφορετικά πηγαίνουμε σε κάποιο μέρος που δεν μπορεί να μας φτάσει εύκολα (π.χ. πάνω σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο)
Παρόλα αυτά, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά το πρόβλημα των αδέσποτων και να δώσουμε ένα τέλος, πρέπει να αναζητήσουμε την ρίζα απ’ όπου ξεκινούνε όλα: την εγκατάλειψη κατοικίδιων σκύλων στο δρόμο για διάφορους λόγους και την έλλειψη στείρωσης. Αυτό οδηγεί στην ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή, που έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει όλο και περισσότερο ο αριθμός των αδέσποτων.
Βέβαια στην εποχή μας, καθώς οι συνέπειες έχουν γίνει αισθητές, έχουν ληφθεί μέτρα προκειμένου να μειωθούν τα αδέσποτα στους δρόμους. Στην πόλη μας έχουμε κυνοκομείο που στειρώνει τα αδέσποτα ζώα. 
Οι πολίτες μπορούν να ενημερώσουν για κάποια συγκεκριμένη περίπτωση που επείγει και υπεύθυνοι θα έρθουν άμεσα να πάρουν το σκυλί.Ακόμη, όταν κάποιος παίρνει ένα κατοικίδιο σκύλο, ο κτηνίατρος βάζει τσιπάκι στο ζώο προκειμένου να μπορεί να το επιβλέπει ο ιδιοκτήτης του. Επιπλέον υπάρχουν πολλά σχετικά έγγραφα, ενώ σε περίπτωση που η εγκατάλειψη του κατοικίδιου γίνει αντιληπτή επιβάλλονται αυστηρά πρόστιμα. Έχουν ιδρυθεί πολλές φιλοζωικές οργανώσεις που είναι υπεύθυνες για την υιοθεσία αδέσποτων σκύλων και φροντίζουν για την συνεχή ενημέρωση των πολιτών.
Αυτές οι προσπάθειες είναι πολύ σημαντικές και έχουν βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό την αντιμετώπιση του προβλήματος των αδέσποτων ζωών, που όμως παραμένει άλυτο ακόμη. Από την στιγμή που το ένα κυνοκομείο της περιοχής μας δεν επαρκεί, θα έπρεπε να δημιουργηθούν κι άλλα καταφύγια που να στεγάζουν τα αδέσποτα, όπως γίνεται σε πολλές χώρες του εξωτερικού. 
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι και να προσπαθούμε να βοηθήσουμε με απλές μα πολύ σημαντικές πράξεις, όπως να βάλουμε ένα μπολ με φαγητό έξω από την πόρτα μας ή να προσφέρουμε λίγο δροσερό νερό στην σκυλοπαρέα της γειτονιάς μας το καλοκαίρι. Και το σημαντικότερο απ’ όλα: αν ποτέ θελήσουμε να αποκτήσουμε ένα σκύλο, να προτιμήσουμε να υιοθετήσουμε κάποιον αντί να αγοράσουμε. Οι σκύλοι είναι πλάσματα ζωντανά με ανάγκες και αισθήματα, όχι ρούχα για να διαλέγουμε χρώμα και μέγεθος.
Αρίζου Δήμητρα Β1
