Όλοι γνωρίζουμε ότι ένας ψηφιακός πίνακας ο οποίος συνδυάζει τις δυνατότητες ενός παραδοσιακού σχολικού πίνακα με τις δυνατότητες ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή ονομάζεται διαδραστικός πίνακας (InteractiveWhiteboard). Ουσιαστικά, λειτουργεί ως μια οθόνη αφής και επιτρέπει τόσο στους δασκάλους όσο και στους μαθητές να αλληλεπιδρούν με το περιεχόμενο του υπολογιστή. Με τον τρόπο αυτό, ο χρήστης του πίνακα μπορεί να σχεδιάζει, να γράφει, να αγγίζει, να σβήνει, να σύρει ή ακόμα και να βλέπει κινούμενα σχέδια, παρουσιάσεις και βίντεο κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος. Είναι δηλαδή ένα πολυμορφικό εργαλείο αφής τόσο για τη διδασκαλία όσο και για τη μάθηση!
Η αλήθεια είναι πως η διδασκαλία δεν ήταν πάντα έτσι! Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω φυσικά, όταν δεν υπήρχαν οι διαδραστικοί πίνακες. Πριν 30 χρόνια υπήρχαν οι μαυροπίνακες στους οποίους δεν έγραφες με πένα, αλλά με κιμωλία η οποία μπορούσε να σπάσει ή ακόμα και να αφήσει μια δυσάρεστη μυρωδιά ή να αφήσει πάνω στα ρούχα άσπρη σκόνη!
Στη συνέχεια, οι λευκοί πίνακες αντικατέστησαν τους μαυροπίνακες. Έτσι λύθηκε το ζήτημα της υγιεινής, αφού με τη χρήση ειδικών μαρκαδόρων αποφεύχθηκε η επίδραση της άσπρης σκόνης. Στη συνέχεια, η τεχνολογία εξελίχθηκε και εισήχθησαν στα σχολεία οι προβολείς (projectors).Σήμερα, με την διαδραστικότητα στη χρήση των πινάκων, η εκπαίδευση εξελίσσεται σε μια ουσιαστικά δυναμική διαδικασία. Φαίνεται δηλαδή ότι η διαδραστικότητα με τους πίνακες παρακίνησε τους μαθητές να συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία της εκπαίδευσης και τους καθηγητές να διδάσκουν εφαρμόζοντας τις προηγμένες δυνατότητες της νέας τεχνολογίας.
Η τάξη μας, πλέον, μετατρέπεται σε ένα πεδίο μάχης… αλλά όχι επί του πεδίου! Πρόκειται για μια «αρένα» όπου οι διαδραστικοί πίνακες κυριαρχούν, μετατρέποντας τη μάθηση σε παιχνίδι και τους μαθητές σε… «πρωταγωνιστές». Ας πάρουμε για παράδειγμα την καθηγήτρια Ιστορίας η οποία αποφασίζει να εξηγήσει τη μάχη των Θερμοπυλών με κινούμενα σχέδια. Όχι μόνο κατανοούμε τα γεγονότα με χιουμοριστικό τρόπο, αλλά τώρα μπορούμε νιώσουμε όλες σχεδόν τις πτυχές της μάχης, σαν να συμμετέχουμε ενεργά σε μια ταινία δράσης με εικόνες, κίνηση και ήχο! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Ωστόσο, δεν είναι όλα θετικά! Μερικές φορές, ο πίνακας δεν ανταποκρίνεται στις προσπάθειες του καθηγητή να γράψει κάτι, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια αμήχανη σιωπή στην τάξη και να χάνεται η ροή του μαθήματος. Παρόλα αυτά καθηγητές και καθηγήτριες φαίνονται ενθουσιασμένοι!
Υπάρχουν όμως και οι «προκλήσεις». Τι γίνεται όταν η καθηγήτρια έχει ξεχάσει να πατήσει το κουμπί για να ενεργοποιήσει τον πίνακα; Πιάνει την πένα, προσπαθεί να γράψει, αλλά η οθόνη παραμένει αναλλοίωτη προκαλώντας έτσι γέλια και κοιτάγματα από τους μαθητές αναμεταξύ τους; Ή χάνει την πένα του πίνακα και πρέπει να γράψει με το χέρι;
Συνολικά, η διαδραστικότητα των πινάκων έχει φέρει τη διδασκαλία και τη μάθηση σε νέα επίπεδα, αφού έγινε διασκεδαστική και – γιατί όχι – λίγο πιο απρόβλεπτη. Κανείς δεν ξέρει πού θα μας οδηγήσουν οι «έξυπνοι» πίνακες του μέλλοντος… αλλά εμείς σίγουρα ανυπομονούμε να το ανακαλύψουμε!
Ευγενιάδου Αποστολία, Α4
