Αρκετοί μαθητές από μικρή ηλικία αρχίζουν το κάπνισμα ή άτμισμα. Στη συνέντευξη που ακολουθεί ένας έφηβος μαθητής που θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του απαντά στις ερωτήσεις που του έθεσε μαθήτρια της ομάδας του Οίστρου.
Συνέντευξη με έναν καπνιστή μαθητή:
Πότε και γιατί άρχισες να καπνίζεις;
Ξεκίνησα να καπνίζω στα 14 μου. Δεν ξέρω…ίσως επειδή παρατηρούσα από μικρός τον πατέρα μου που το κάνει και βλέπω τους φίλους μου που καπνίζουν και νόμιζα πως είναι πολύ “κουλ”.
Τι σου αρέσει στο κάπνισμα και πώς νιώθεις όταν καπνίζεις;
Με χαλαρώνει όταν είμαι αγχωμένος ή θυμωμένος. Επίσης, χαίρομαι γιατί βρισκόμαστε στα διαλείμματα με τους φίλους μου και καπνίζουμε μαζί. Στην αρχή ένιωθα «μεγάλος» – σαν να μου δίνει αυτοπεποίθηση και ήμουν περήφανος για αυτό, διότι συχνά ερχόντουσαν οι φίλοι μου και με ρωτούσαν για το κάπνισμα. Τώρα όμως είναι πιο περίπλοκο. Μερικές φορές νιώθω ένοχος, ειδικά όταν κρύβομαι από τη μητέρα μου και από τους καθηγητές.
Ποιο είναι το χειρότερο συναίσθημα;
Η μοναξιά. Ξέρω ότι είναι κακό, αλλά δεν μπορώ να το παραδεχτώ στους γονείς μου. Οι μόνοι που με καταλαβαίνουν είναι οι φίλοι που καπνίζουν – μαζί τους νιώθω αποδεκτός. Αλλά μετά σκέφτομαι: «Αν δεν καπνίζαμε, θα ήμασταν φίλοι;».
Τι ελπίζεις για το μέλλον;
Ελπίζω να βρω τη δύναμη να σταματήσω πριν γίνει πολύ αργά. Μερικές φορές ονειρεύομαι τον εαυτό μου ελεύθερο από αυτήν την εξάρτηση – νιώθω τόσο ελαφρύς σε αυτές τις στιγμές. Αλλά φοβάμαι ότι θα με κυνηγάει για πάντα.
Έμιλυ Λιου, Β4
