…γιατί και οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους…!

 

Δεν ξέρω αν σας το έχουν πει, αλλά και οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τα ανεκδοτάκια τους. Τα αρχαία ελληνικά ανέκδοτα θα τα βρούμε διασκορπισμένα σε έργα του Πλούταρχου, στις βιογραφίες του Διογένη του Λαέρτιου, στο Ανθολόγιο του Στοιβαίου, στα αστεία του Ιεροκλή κ.λπ. Τα περισσότερα προέρχονται από τον 4ο αι. π .Χ. τότε πλάστηκε η λέξη «σπουδαιογέλοιον». Πολλοί λένε ότι τα αρχαία ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά αλλά ποιος νοιάζεται για πνεύμα και διδαχές στα ανέκδοτα ε; Σημασία έχει αν θα γελούσαμε με τα αστεία τους ή θα παγώναμε μέχρι την καρδιά και θα θέλαμε να ανοίξει η γη να μας καταπιεί; Πάμε λοιπόν να διαβάσουμε μερικά:

• Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε: «Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα «μπράβο» στις  τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».

 

• Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι  ακόμα και να με μαστιγώνουν».

 

• Είπε κάποιος στον Διογένη: «Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία» και εκείνος τους απάντησε: «Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».

 

• Κάποιος ρώτησε τον Θεμιστοκλή: «Τι θα ήθελες να ήσουν; ο Αχιλλέας ή ο Όμηρος;» Ο Θεμιστοκλής ρωτά κι αυτός: «Εσύ τι θα ήθελες να ήσουν; Νικητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ή αυτός που αναγγέλλει τα ονόματα των νικητών;».

Γιάννης