Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Τα Ιόνια νησιά εμφανίζουν ιδιαιτερότητες στην εξέλιξη της βιομηχανίας σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Η διαδοχική κατοχή τους από Βενετούς, Γάλλους και Άγγλους επηρέασε την κοινωνική διάρθρωση, καθώς και την οικονομική και πολιτιστική τους ανάπτυξη.
Με την άφιξη των Βενετών και στη συνέχεια των Άγγλων και των Γάλλων ενισχύθηκε ο τομέας της βιομηχανία με τις καινοτόμες ιδέες και πρακτικές που τους συνόδευσαν. Ειδικότερα, η βενετική κυριαρχία προώθησε την αγροτική ανάπτυξη καθώς εστίασε στην ελαιοκαλλιέργεια και στην περαιτέρω εξέλιξη των αλευρόμυλων, των νερόμυλων και των ανεμόμυλων.
Επιπλέον, η παραμονή των Άγγλων στο νησί τα επόμενα χρόνια συνέβαλε στην κατάργηση της φεουδαρχίας, στην εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογικών, αγροτικών και οικονομικών πρακτικών και οδήγησε στη κατασκευή μεγάλων τεχνικών έργων (π.χ. η χάραξη και η υλοποίηση πυκνού οδικού δικτύου κ.α. ). Την περίοδο αυτή βελτιώθηκαν οι μέθοδοι καλλιέργειας και επεξεργασίας ελαίου και αναπτύχθηκε η τυπογραφία.
Όταν εντάχθηκαν τα Ιόνια νησιά στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, η βιομηχανία της Κέρκυρας περιοριζόταν στη βιοτεχνική παραγωγή. Στην ύπαιθρο υπήρχαν ελαιοτριβεία, μηχανικά πιεστήριο σταφυλιών, υδρόμυλοι και εγκαταστάσεις παραγωγής ξυλάνθρακά. Αντίστοιχα, στην πόλη της Κέρκυρας, υπήρχαν σαπωνοποιεία, βυρσοδεψεία, κεραμοποιεία, επιπλοποιεία, αργυροχρυσοχοΐα, ασβεστοποιεία και εργαστήρια παραγωγής ψάθινων προϊόντων.
Στα τέλη του 19ου αιώνα δημιουργήθηκαν οι πρώτες μηχανοκίνητες μονάδες ενώ τα ατμοκίνητα εργοστάσια ανέρχονταν στα 13 και απασχολούσαν 259 άνδρες.
Το 1936 λειτουργούσαν στην Κέρκυρα 30 βιομηχανικές επιχειρήσεις, οι οποίες εντοπίζονταν κυρίως στις περιοχές του Μαντουκιού, της Γαρίτσας και του Σαρόκου.
Σήμερα, παρά την προγενέστερη αυξημένη βιομηχανική δραστηριότητα, οι Κερκυραίοι προσανατολίζονται ως επί το πλείστον στον τομέα του τουρισμού. Η τουριστική ανάπτυξη οδήγησε στη σταδιακό κλείσιμο των παραδοσιακών βιομηχανιών του νομού και τη μείωση του αριθμού των βιοτεχνιών παραγωγής παραδοσιακών προϊόντων (τυροκομία – αλλαντοποιία – αργυροχρυσοχοΐα κ.α.). Με κατεύθυνση την τουριστική αγορά και κατανάλωση, συγχρόνως, όμως, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις ανάπτυξης οικογενειακής, κυρίως, μορφής βιοτεχνιών, όπως ελαιοτριβεία, σαπωνοποιεία, ζυθοποιεία, εγκαταστάσεις καλλιέργειας και επεξεργασίας του κουμ κουατ, ιχθυοκαλλιέργειες.
ΧΟΝΔΡΟΓΙΑΝΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑ, ΜΩΡΑÏΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΣ
