Η Κέρκυρα μέσα από τα μάτια ενός τοπικού καλλιτέχνη!
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΝΙΚΟΜΑΝΗ - ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΠΑΛΑΤΣΙΝΟΥ
Η Κέρκυρα είναι ένας τόπος που φημίζεται για την ομορφιά της και την κουλτούρα της. Πολλοί άνθρωποι θέλησαν μέσα από διάφορους καλλιτεχνικούς τομείς να αποτυπώσουν αυτήν την φυσική της μαγεία όσο καλύτερα μπορούν. Οι φιλαρμονικές μέσα από την μουσική, οι ποιητές μέσα από την ποίηση και τέλος οι ζωγράφοι μέσα από τα έργα τους. Στην προσπάθεια μας να έρθουμε πιο κοντά με τους καλλιτέχνες του νησιού μας, ήρθαμε σε επαφή με έναν από τους πιο φημισμένους, τον κύριο Θεόφιλο Κένταρχο. Εκείνος με μεγάλη χαρά μας μίλησε για τον δικό του τρόπο έκφρασης, την υδατογραφία και πώς η δουλειά του αναδείχθηκε μέσα από την Κέρκυρα.
1.Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την τέχνη και γιατί επιλέξατε αυτό το είδος;
Προικισμένος από την φύση με το χαρισματικό ταλέντο και καλλιτεχνικό γονίδιο του παππού μου, στην ηλικία των έξι μου χρόνων εμφάνισα την επιθυμία μου για δημιουργία. Έτσι κάτω από έναν φούρνο, στην αυλή του σπιτιού μου, στο χωριό, έστησα το πρώτο μου εργαστήρι. Εκεί περνούσα τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Με το υλικό, τον πηλό, που ήταν άφθονος στο χωριό, έκανα τα πρώτα μου έργα, όπως αυτοκινητάκια, διάφορα ζώα, ανθρωπάκια και ό,τι μπορεί να φανταστεί ένα παιδί της ηλικίας μου. Τότε κατάλαβα ότι είχα μια κλίση προς την τέχνη. Ξεκίνησα ζωγραφίζοντας με την τεχνική της ελαιογραφίας, αλλά στην πορεία με κέρδισε η υδατογραφία, η οποία ήταν περισσότερο ατμοσφαιρική, ταίριαζε περισσότερο στην ψυχοσύνθεση μου και μπορούσα να εκφράσω καλύτερα την κερκυραϊκή φύση με τις λεπτότατες χρωστικές αποχρώσεις. Η υδατογραφία ήταν φωτεινή, διάφανη και απεικόνιζε καλύτερα από την ελαιογραφία τον ελληνικό ήλιο. Η κερκυραϊκή σχολή υδατογραφίας είχε ήδη θεμελιωθεί από τους μεγάλους δάσκαλους και πίστευα, αν θέλετε από πατριωτισμό και ιδιαίτερη ευαισθησία, πως έπρεπε να συνεχιστεί από τους νέους καλλιτέχνες. Διάλεξα σίγουρα τον δυσκολότερο τρόπο στον εικαστικό χώρο και δεν το μετάνιωσα!
2.Τι ρόλο έπαιξε η ζωγραφική στην ζωή σας;
Μέσα από την ζωγραφική κατάφερα να γνωρίσω την φύση, τις ομορφιές της, τους ανθρώπους, να μπω μέσα στην ψυχή τους και να ερμηνεύσω τον εσωτερικό τους κόσμο. Έμαθα να αγαπώ την ζωή και αυτά που μας χάρισε ο Θεός που δεν ήταν άλλο από την μεγαλείο της ανθρώπινης παρουσίας.
3.Ποια είναι η άποψη σας για την τέχνη και για τους ζωγράφους στην Κέρκυρα;
Η Κέρκυρα είναι ένας τόπος που γέννησε πάρα πολλούς ζωγράφους, κάτι που για εμένα οφείλεται στην ομορφιά της, στην ευαισθησία της, στα χρώματα, στην μουσική της, στα ήθη και έθιμα της, στις χαρές και στις λύπες της, τα οποία είναι πράγματα που έχουν την ανάγκη να εκφραστούν. Για αυτόν τον λόγο η Κέρκυρα ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες σε όλες τις μορφές της τέχνης, είτε αυτή είναι η ποίηση είτε η μουσική είτε τα εικαστικά.
4.Πιστεύετε ότι εκφράζεστε μέσα από τη ζωγραφική σας; Βλέπουμε τον Θεόφιλο Κένταρχο μέσα από αυτήν;
Πιστεύω πως ναι, έχω καταφέρει να εκφράσω ένα μεγάλο κομμάτι του εσωτερικού μου κόσμου μέσα από την τέχνη μου. Λόγω του ότι γεννήθηκα μέσα σε πολύ δύσκολες στιγμές για την ανθρωπότητα και την Ελλάδα έζησα τον πόλεμο, την φρίκη και την αγωνία του και θεωρώ πως αυτά τα γεγονότα ήταν τόσο έντονα που αναγκάστηκα και επέλεξα να τα ερμηνεύσω με τη ζωγραφική.
5.Αγαπάτε πολύ την Κέρκυρα και αυτό φαίνεται μέσα από τα έργα σας. Τι είναι αυτό που σας έχει μαγέψει τόσο σε αυτόν τον τόπο;
Η Κέρκυρα είναι η πατρίδα μου. Είναι ο τόπος που με γέννησε, με έθρεψε και με μεγάλωσε, βοηθώντας με να καταλάβω τον κόσμο. Η μαγεία της βρίσκεται στην ιστορία της, στη θέση της στον Ευρωπαϊκό και ελληνικό χώρο, οι αγώνες της για την ελευθερία και την δημοκρατία και η συμμετοχή της στους πολέμους. Μέσα από την εμπειρία μου στον Έλληνο-Ιταλικό πόλεμο, στον οποίο κινδύνεψα να χάσω και τη ζωή μου, αποφάσισα λόγω συγκίνησης, αγάπης και ιστορικής υποχρέωσης να αποτυπώσω αυτά τα γεγονότα στην τέχνη μου. Έτσι στο χώρο της εικαστικής αλλά και λογοτεχνικής εργασίας μου παρουσιάζω και αυτό το κομμάτι.
6.Ήταν δύσκολο να κάνετε ένα όχι και τόσο δημοφιλές επάγγελμα να αναδειχθεί σε ένα σχετικά μικρό τόπο; Τι είναι αυτό που σας έδωσε δύναμη;
Αυτό είναι αλήθεια, ήταν δύσκολο, αλλά είναι κάτι το οποίο κυκλοφορούσε μέσα μου από τα παιδικά μου, κιόλας, χρόνια. Μετά τον πόλεμο αναγκαστήκαμε εγώ και η οικογένεια μου να μείνουμε στο χωριό, την Κορακιάνα, όπου εκεί βρισκόταν το εργαστήριο του παππού μου, και έχοντας εκεί τα μηχανήματα και τα εργαλεία του άρχισα να ζωγραφίζω και να πειραματίζομαι. Η πίστη του πατέρα μου και του παππού μου, μου έδωσαν δύναμη να συνεχίσω.
7.Πιστεύετε ότι η Κέρκυρα βοηθάει τους καλλιτέχνες της να εξελιχθούν; Εσάς σας βοήθησε;
Δεν έχω κάποιο παράπονο πάνω σε αυτό. Όσο ήταν δυνατό και κάτω από τις συνθήκες που επικρατούσαν μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, οι οποίες ήταν δυσμενείς, δεχτήκαμε βοήθεια- καθοδήγηση και από τους ντόπιους που αγαπούσαν την τέχνη αλλά και από τις φιλαρμονικές, ώστε να αναπτύξουμε τον πολιτισμό που μέχρι τότε υπέφερε.
8.Τι συμβουλή θα δίνατε στους νέους ζωγράφους που φοβούνται να ακολουθήσουν το όνειρο τους λόγω του ασταθούς εισοδήματος που επιφέρει το επάγγελμα τους;
Θα τους συμβούλευα να μην σκέφτονται το εισόδημα αλλά να ακολουθούν το ονειροπόλο πνεύμα τους, καθορίζοντας έτσι την ψυχική τους ευφορία. Διαλέγοντας κανείς ένα επάγγελμα καθαρά στηριζόμενος στο κέρδος, ένα είναι σίγουρο, πως ποτέ δε θα ευτυχήσει. Μόνο η καρδιά γνωρίζει τι πραγματικά χρειάζεται ένας άνθρωπος για να πετύχει στη ζωή του. Εμείς, ως άνθρωποι, από μεριά μας είμαστε υποχρεωμένοι να την ακούσουμε. Άρα αν κάποιος θέλει να γίνει ζωγράφος, τότε οφείλει να γίνει!
