Υπήρξε ηγετική μορφή του 1821. Ήταν στρατιωτικός και πολιτικός. Γεννήθηκε το 1793 στα Ψαρά από οικογένεια με μεγάλη ναυτική παράδοση. Ο πατέρας του Μιχαήλ Κανάριος διετέλεσε επανειλημμένα δημογέροντας του νησιού.

Ο Κωνσταντίνος έμεινε ορφανός από μικρός και ακολούθησε το ναυτικό επάγγελμα με το επίθετο Κανάρης. Δούλεψε ως μούτσος στο μπρίκι του θείου του, και έμαθε τα μυστικά της θάλασσας. Μετά τον θάνατο του θείου του ανέλαβε καπετάνιος του πλοίου του και πραγματοποίησε πολλά ταξίδια εμπορικά στη Μεσόγειο. Σε ηλικία 22 ετών παντρεύτηκε και απέκτησε επτά παιδιά. Ο Κανάρης δεν φαίνεται να είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία, αλλά όταν ξέσπασε η επανάσταση, ήταν από τους πρώτους που έλαβαν μέρος στον αγώνα. Άρχισε να εξειδικεύεται στα πυρπολικά και να γίνεται ο φόβος και ο τρόμος του τουρκοαιγυπτιακού στόλου.

Ο Κανάρης κέρδισε την εκτίμηση και των ανταγωνιστών του για τη σωφροσύνη του χαρακτήρα του, γι’ αυτό ανήλθε στα υψηλότερα αξιώματα της Πολιτείας μετά την απελευθέρωση. Το 1827 αντιπροσώπευσε τα Ψαρά στην εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας και ήταν ένας από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του Ιωάννη Καποδίστρια, κάτι ο οποίος το χρησιμοποίησε για την καταστολή των διαφόρων στη Μάνη και στην Ύδρα.

Κατά την Οθωμανική περίοδο ο Κανάρης έφτασε μέχρι τον βαθμό του υποναυάρχου. Κατόπιν διορίστηκε γερουσιαστής και αναμείχθηκε με το Ρωσικό κόμμα. Συμμετείχε στην επαναστατική κίνηση της 3^ης Σεπτεμβρίου 1843 που ανάγκασε τον Όθωνα να παραχωρήσει Σύνταγμα. Μέχρι τότε χρημάτισε επανειλημμένα υπουργός και δύο φορές πρωθυπουργός (16/2/1844 έως 30/3/1844 και από 15/10/1848 έως 12/12/1849).

Το 1862 ήταν ένας από τους βασικούς εκπροσώπους της αντιοθωνικής κίνησης. Μετά την έξωση του Όθωνα ορίστηκε μέλος της Τριανδρίας Βούλγαρη, Κανάρη, Ρούφου και το 1863 πήγε στη Δανία ως ένας από τους αντιπροσώπους του έθνους για να προσφέρει το στέμμα στον Βασιλιά Γεώργιο Α΄.

Στη συνέχεια, ανέλαβε υπουργός Ναυτικών και δύο φορές πρωθυπουργός (5/3/1864 – 16/4/1894 και 27/7/1864 – 2/3/1865). Κατόπιν αποσύρθηκε από την πολιτική και ιδιώτευσε στο σπίτι του στην Κυψέλη. Στις 26/5/1877 (82 ετών) επανήλθε ως πρωθυπουργός για να αντιμετωπίσει τις ενδεχόμενες συνέπειες από τον ρωσοτουρκικό πόλεμο. Πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου  1877. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο με μεγαλοπρέπεια. Ο Κανάρης πριν πεθάνει είπε ότι το μόνο που έχει να δώσει στο Ελληνικό έθνος είναι η καρδιά του. Έτσι ο γιατρός Ιωάννης Ζωχιός αφαίρεσε την καρδιά του και κατόπιν ο γλύπτης Θωμάς Θωμόπουλος τη φύλαξε σε μία λήκυθο.

Οι  κυριότερες πολεμικές ενέργειες του Κανάρη ήταν:

• 6-/6/1822: Πυρπολεί τη ναυαρχίδα στην Χίο του Πασά Καρά Αλή.   2000 νεκροί Οθωμανοί ανάμεσά τους και ο Καρά Αλής.

• 28/10/1822: Ανατινάζει τουρκικό δίκροτο στο στενό μεταξύ Τενέδου – Τρωάδας. 800 νεκροί Οθωμανοί.

• 5/8/1824: Πυρπολεί τουρκική φρεγάτα κοντά στη Σάμο. 600 νεκροί Οθωμανοί.

• 23 -24/9/1824: Πυρπολεί τουρκική κορβέτα στα ανοιχτά της Μυτιλήνης.
• 29/7/1825: Αποπειράται να πυρπολήσει τον αιγυπτιακό στόλο στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, αλλά αποτυγχάνει λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών.

 Γεώργιος Δούδαλης        Στ΄ τάξη

 Βασίλειος Σταματιάδης  Στ΄ τάξη