Οι μαθητές του Α2 συνοδεύουν τον Λουκιανό και τους συντρόφους του σε ένα ταξίδι στην καρδιά της φαντασίας, συναντούν τους Φελλόποδες και μας μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους.
Συνάντηση πάνω στα κύματα
Αποφάσισα ως ένας άνθρωπος που αγαπά τα ταξίδια να ακολουθήσω πριν λίγους μήνες τον Λουκιανό και τους συντρόφους του σε ένα μακρινό ταξίδι πέρα από τη Μεσόγειο με το πλοίο. Αυτή θα ήταν μια νέα συναρπαστική εμπειρία και έτσι ανυπομονούσα να ξεκινήσει η διαδρομή που θα με οδηγούσε σε νέους τόπους, μακριά από την πατρίδα μου. Όπως καταλαβαίνετε δεν θα μπορούσα να μην μοιραστώ μαζί σας όσα είδα και έζησα, με αποκορύφωμα τη συνάντησή μας με έναν ιδιαίτερο λαό που αγνοούσα εντελώς ως τότε την ύπαρξή του.
Οι πρώτες μέρες το ταξιδιού κυλούσαν ήρεμα, η θάλασσα γαλήνια δεν δυσκόλεψε τους ναύτες και εγώ κατάφερα να γλιτώσω τη ναυτία που με ταλαιπωρεί συνήθως στο πλοίο. Σταματήσαμε σε πολλά νησιά με μαγευτικά τοπία και φιλόξενους ανθρώπους. Αγαπημένη μου όμως στιγμή του ταξιδιού ήταν η συνάντηση με τους Φελλόποδες. Πλέαμε καταμεσής στο πέλαγος και ξαφνικά αντίκρυσα ένα φοβερό θέαμα. Άνθρωποι έτρεχαν όλοι μαζί πάνω στη θάλασσα, πηδώντας πάνω από τα κύματα. Δεν πίστευα στα μάτια μου!!!Τα πόδια τους ήταν από φελλό και έτσι δεν βούλιαζαν με τίποτα, αντίθετα έφταναν το πλοίο μας στην ταχύτητα.
Όταν πλησίασαν αρκετά, ώστε να μας ακούν, μας χαιρέτησαν και μάλιστα στα ελληνικά! Φαντάζεστε την έκπληξή μου. Συζητήσαμε για λίγο και έπειτα μας ευχήθηκαν «καλό ταξίδι» και συνέχισαν την πορεία τους προς την πατρίδα τους, τη Φελλώ .
Οι Φελλόποδες πέρα από την ιδιαίτερή τους εμφάνιση μας έκαναν τρομερή εντύπωση και για την ευγένειά τους. ‘Έδειχναν πολύ καλλιεργημένοι και πολυταξιδεμένοι. Δεν σας κρύβω βέβαια ότι απορώ σχετικά με τη χρήση των φέλλινων ποδιών στη στεριά. Όλοι γνωρίζουμε εξάλλου ότι ο φελλός είναι ένα μαλακό υλικό που μπορεί να σπάσει εύκολα. Αυτό ίσως κρύβει κινδύνους και δυσκολίες για την καθημερινότητά τους.
Όπως και να έχει θα θυμάμαι για πάντα αυτή την απροσδόκητη συνάντηση με τα αξιοπερίεργα αυτά άτομα…
Χριστίνα Καλμπένη
Ένα ταξίδι στο άγνωστο με τον Λουκιανό
Συμμετείχαμε σε ένα μοναδικό ταξίδι με τον Λουκιανό και τους συντρόφους του. Με το πλοίο του μας οδήγησε σε κόσμους γεμάτους μυστήρια και παράξενα πλάσματα, όπου η φαντασία ξεπερνούσε κάθε όριο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού συνομιλήσαμε με τον Λουκιανό, ο οποίος μας εξήγησε ότι η φαντασία είναι το κλειδί για την εξερεύνηση και οι πολιτισμοί που γνωρίσαμε μας ενέπνευσαν να δούμε τον κόσμο με νέα μάτια.
Η γνωριμία μας με τους Φελλόποδες, τα παράξενα πλάσματα με τα φέλλινα πόδια, που διέσχιζαν τη θάλασσα χωρίς να βουλιάζουν, ήταν μία από τις εμπειρίες που θα μας μείνει πραγματικά αξέχαστη.
Μεντινέ Καμπέρογλου
Ένα παράξενο ταξίδι
Όταν ο Λουκιανός μου πρότεινε να ταξιδέψω μαζί του ενθουσιάστηκα! Ήταν η πρώτη φορά που θα ταξίδευα με πλοίο, γι’ αυτό δέχτηκα αμέσως. Ετοιμάστηκα και σε δυο ημέρες αναχωρήσαμε.
Το πλοίο, ήταν ξύλινο με μεγάλα πανιά, που παγίδευαν τον αέρα μέσα τους. Ταξιδεύαμε αρκετές μέρες ώσπου φτάσαμε σε ένα έρημο νησί. Εκεί, αγκυροβολήσαμε, πήραμε νερό, τρόφιμα και αναχωρήσαμε. Ύστερα από δύο μέρες ταξίδι αντικρίσαμε κάτι περίεργα όντα να τρέχουν πάνω στο νερό. Ήταν σαν κι εμάς, άνθρωποι, αλλά τα πόδια μας ήταν από φελλό, γι’ αυτό και επέπλεαν. Παραξενευτήκαμε, αλλά δεν φοβηθήκαμε, όταν μας πλησίασαν. Και το πιο περίεργο, μας χαιρέτησαν στα ελληνικά. Έτσι, λοιπόν, φιλικά προχωρούσαμε μέσα στο πέλαγος μέχρι που ήρθε η ώρα να χωριστούμε. Εκείνοι για την πατρίδα τους, τη Φελλώ, και εμείς για τη δική μας. Ανταλλάξαμε ευχές και ο καθένας πήρε τον δρόμο του.
Τελικά, το ταξίδι αυτό ήταν μία αξέχαστη εμπειρία.
Αλεξάνδρα Καμπισιούλη
Ένα περίεργο ταξίδι…
Θυμάμαι ακόμα κάθε λεπτομέρεια του ταξιδιού που πραγματοποιήσαμε με τον Λουκιανό και τους συντρόφους του, το οποίο θα μου μείνει αξέχαστο.
Πλέαμε για αρκετές μέρες, όταν αντικρίσαμε ένα μικρό ερημονήσι. Μείναμε εκεί πέντε μέρες. Την έκτη ξεκινήσαμε πάλι αυτό το πανέμορφο ταξίδι. Όλοι ήμασταν κατενθουσιασμένοι, ειδικά εγώ που παρατηρούσα τα καταγάλανα νερά και τη φύση ταυτόχρονα. Ξημερώματα της όγδοης μέρας, ανοιχτά του πελάγους, όλοι μας ξαφνιαστήκαμε, διότι παρατηρήσαμε πάνω στη θάλασσα να τρέχουν πολλοί άνθρωποι, που έμοιαζαν και στα μεγέθη και στα χαρακτηριστικά με μας. Το μόνο που διέφερε ήταν τα πόδια τους, που ήταν φτιαγμένα από φελλό. Σε αυτό το χαρακτηριστικό τους οφείλουν και το όνομά τους, «Φελλόποδες». Εντυπωσιασμένοι τους βλέπουμε να τρέχουν χωρίς φόβο και να επιπλέουν. Τους κοιτάμε με θαυμασμό. Ξαφνικά έρχονται προς το μέρος μας, καλωσορίζοντάς μας στα ελληνικά! Αυτό και αν μας εξέπληξε… Μετά από λίγο μας λένε ότι πρέπει να φύγουν, για να φτάσουν στη χώρα τους, τη Φελλώ. Μέχρι ένα σημείο συνόδευσαν το πλοίο μας τρέχοντας δίπλα μας. Αφού μας ευχήθηκαν «καλό ταξίδι» άλλαξαν δρόμο. Τους παρακολουθούσαμε από μακριά να διασχίζουν τη θάλασσα, μέχρι που χάθηκαν από τα μάτια μας.
Το ταξίδι αυτό μου δημιούργησε έντονα συναισθήματα και πολλές ερωτήσεις για τους Φελλόποδες. Άραγε πώς απέκτησαν αυτά τα πόδια; Πώς να είναι η πατρίδα τους; Γιατί μας συνόδευσαν και έπειτα άλλαξαν δρόμο; Εύχομαι στο επόμενο ταξίδι να βρω απαντήσεις και να λύσουμε τις απορίες μας.
Ιουλία Κατσαφάρου
Το νησί έκπληξη
Μια μέρα ένας φίλος μου με γνώρισε στον γνωστό συγγραφέα Λουκιανό. Αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και ανακαλύψαμε ότι είχαμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Ο Λουκιανός είχε κανονίσει ένα ταξίδι μακρινό με τους συντρόφους του και με κάλεσε να πάω μαζί του. Το ταξίδι, όταν ξεκινήσαμε, ήταν καταπληκτικό αλλά στην πορεία όλα άλλαξαν. Ξαφνικά έπιασε καταιγίδα και όσο περνούσε η ώρα έβρεχε ακόμα περισσότερο και δυνάμωνε ο άνεμος. Η θάλασσα από γαλάζια και ήρεμη έγινε μαύρη, με τεράστια κύματα που χτύπαγαν το πλοίο. Μετά από κάποιες ώρες, αφού δε σταματούσε η βροχή και ο άνεμος, το πλοίο μας ναυάγησε. Ήμασταν όλοι πολύ τρομοκρατημένοι. Πιαστήκαμε από κάτι ξύλα και επιπλέαμε στο νερό. Την επόμενη μέρα το κύμα μας έφερε σε ένα έρημο νησί. Όλοι ήμασταν χτυπημένοι, το πλοίο μας ήταν κατεστραμμένο και χρειαζόμασταν βοήθεια. Πέρασε λίγη ώρα και είδαμε κάποιους ανθρώπους να περπατούν στην επιφάνεια της θάλασσας. Μείναμε άφωνοι. Παρατηρώντας τους προσέξαμε ότι τα πόδια τους ήταν από φελλό. Ήρθαν κοντά μας και μας μίλησαν ελληνικά! Εντυπωσιαστήκαμε. Μας είπαν ότι ήταν οι Φελλόποδες και ότι θέλουν να πάνε στην πατρίδα τους, τη Φελλώ. Ήταν φιλικοί και ευγενικοί και μας βοήθησαν να καλύψουμε τις πρώτες ανάγκες και να επισκευάσουμε το πλοίο μας. Τους ευχαριστήσαμε μέσα από την καρδιά μας και όταν ήταν όλα έτοιμα, αποχαιρετήσαμε τους Φελλόποδες και φύγαμε με σκοπό να ξαναγυρίσουμε στην πατρίδα μας. Αυτό το ταξίδι που κάναμε ήταν τρομακτικό αλλά φανταστικό!
Οδυσσέας Λαμπρόπουλος
Τα παράξενα πλάσματα με το όνομα Φελλόποδες
Στις 20 Δεκεμβρίου συνέβη κάτι εξωπραγματικό που ούτε το ανθρώπινο μυαλό δεν θα μπορούσε να σκεφτεί! Για να μην τα πολυλογώ, την ίδια ακριβώς μέρα που έγινε το συμβάν πήγα να πάρω συνέντευξη από αυτούς τους ναυτικούς που με ειδοποίησαν ότι κάτι περίεργο συμβαίνει.
Δεν έχασα ούτε λεπτό παραπάνω και πήγα να τους βρω. Με είχε φάει η περιέργεια! Οι ναύτες με το που με είδαν άρχισαν να μου διηγούνται τα γεγονότα. Είπαν ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους έμειναν σε ένα μικρό και έρημο νησί για πέντε μέρες. Την έκτη μέρα συνέχισαν την πορεία τους. Όλα έμοιαζαν φυσιολογικά. Την όγδοη μέρα όμως διέκριναν κάτι περίεργα πλάσματα. Από ό,τι μου περιέγραψαν ήταν σχεδόν ίδια με εμάς και στο σώμα και στο μέγεθος, εκτός από τα πόδια τους, που ήταν φτιαγμένα από φελλό. Η ονομασία τους ήταν «Φελλόποδες». Μου είπαν μάλιστα ότι μιλούσαν τα ελληνικά, τη γλώσσα μας, και ότι τους πλησίασαν και τους καλωσόρισαν. Ύστερα τους συνόδεψαν μέχρι ένα σημείο και μετά έφυγαν να πάνε στην πατρίδα τους, την Φελλώ, αφού πρώτα τους ευχήθηκαν «καλό ταξίδι». Στο τέλος, αφού οι ναύτες μας αφηγήθηκαν την ιστορία τους, μας έδειξαν και φωτογραφίες που τους τράβηξαν. Ανατρίχιασα! Να βλέπατε πόσο περίεργα πλάσματα ήταν και πώς περπατούσαν πάνω στα κύματα άφοβα, χωρίς να βουλιάζουν! Βέβαια, θα ζητήσω να διερευνηθεί το θέμα, να μάθουμε γι’ αυτά τα πλάσματα περισσότερα πράγματα, από τι και πώς δημιουργήθηκαν. Πάντως ξέρουμε ότι είναι φιλικά με τους ανθρώπους και το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το ταξίδι θα μείνει σε όλους μας αξέχαστο.
Δήμητρα Λιόλιου
Μια απίστευτη συνάντηση
Μου αρέσει ως δημοσιογράφος να γράφω ταξιδιωτικά άρθρα, ώστε να μοιράζομαι με εσάς τους αναγνώστες μου τις εμπειρίες μου. Σε αυτό το άρθρο μου, λοιπόν, θα σας μιλήσω για το πρόσφατο θαλάσσιο ταξίδι μου, στο οποίο ακολούθησα τον διάσημο συγγραφέα Λουκιανό και την ομάδα του. Μαζί τους συνάντησα τον πιο παράξενο λαό του κόσμου, τους Φελλόποδες.
Ξεκινήσαμε με την αποστολή από το λιμάνι και μετά την απομάκρυνσή μας από την πρώτη μας στάση, περίπου την όγδοη μέρα του ταξιδιού, συνέβη κάτι περίεργο και εντυπωσιακό. Είδαμε από μακριά ανθρώπους να περπατούν στο νερό, να πηδούν τα κύματα και να στέκονται στην επιφάνεια της θάλασσας όπως θα στέκονταν και στη στεριά. Μείναμε άφωνοι! «Μα, πώς είναι δυνατόν;», αναρωτηθήκαμε όλοι έκπληκτοι! Όταν μας πλησίασαν και τους είδαμε καλύτερα, η έκπληξή μας έγινε μεγαλύτερη… καθώς είχαν πόδια από φελλό!!! Αρχικά, φοβηθήκαμε. Γρήγορα όμως καταλάβαμε ότι ήταν ένας φιλικός λαός. Στην εξωτερική εμφάνιση ήταν ίδιοι με μας. Μιλούσαν μάλιστα και ελληνικά! Έτσι, αρχίσαμε να τους «βομβαρδίζουμε» με ερωτήσεις. Ποιοι ήταν, πού πήγαιναν και πώς ήταν η χώρα τους. Μας είπαν πως πηγαίνουν στη Φελλώ, την πατρίδα τους, λέγονται Φελλόποδες, ασχολούνται με το ψάρεμα και το εμπόριο και τους αρέσει η ειρήνη και η ηρεμία. Για αρκετή ώρα προχωρήσαμε μαζί, εμείς με το πλοίο κι εκείνοι με τα πόδια. Έπειτα, αποχαιρετιστήκαμε.
Ήταν πράγματι μια ανεπανάληπτη εμπειρία που δε θα ξεχάσω ποτέ! Ελπίζω ούτε κι εσείς!!!!
Χριστόφορος Λούκος
Κι όμως, κάποιοι μύθοι είναι αληθινοί…
Η γιαγιά μου, όταν ήμουν μικρή, μιλούσε συχνά για κάποια μυθικά πρόσωπα, τους Φελλόποδες. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτές οι ιστορίες ήταν αληθινές.
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα και ταξίδευα με το καράβι του Λουκιανού. Ξαφνικά φάνηκε από μακριά ένα παράξενο φαινόμενο. Ένα θαλάσσιο ρεύμα μας τράβηξε προς τα εκεί. Στο νερό εμφανίστηκαν κάτι ασυνήθιστα πλάσματα, που έμοιαζαν με ανθρώπους αλλά τα πόδια τους ήταν από φελλό. Ήταν σαν φουσκωμένα μπαλόνια που επέπλεαν στο νερό. Τα μάτια τους ήταν μεγάλα και εκφραστικά, σαν να είχαν την ικανότητα να αναγνωρίζουν τι νιώθεις. Όλοι είχαμε μείνει έκπληκτοι.
Ένας από αυτούς ήρθε και με χαιρέτησε κουνώντας αργά το χέρι του. Μας καλωσόρισε. Ήταν ο Φελλονίξ, ο αρχηγός όλων των Φελλόποδων. Συστήθηκα και εγώ με συγκρατημένη περιέργεια. Με ενημέρωσε πως υπάρχει λόγος που μας κάλεσε. Ήθελε να τον βοηθήσουμε να επιστρέψει στην πατρίδα του, γιατί τεράστια ρεύματα τους παρέσυραν εκεί και δεν μπορούσαν να επιστρέψουν. Λυπήθηκα για αυτό που τους συνέβη και φυσικά ήθελα να τους βοηθήσω. Αποφασίσαμε να τους δώσουμε ένα εργαλείο, την πυξίδα, που θεωρήσαμε ότι θα τους βοηθήσει να βρουν τον δρόμο τους. Μέχρι ένα σημείο μας ακολουθούσαν και έπειτα ήρθε η ώρα του αποχωρισμού. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Μας ευχαρίστησαν θερμά για την υποστήριξή μας και εμείς τους ευχηθήκαμε να βρεθούν γρήγορα στην πατρίδα τους.
Η συνάντηση με τους Φελλόποδες μπορεί να ήταν σύντομη αλλά αξέχαστη, γεμάτη με εικόνες και εμπειρίες. Έκανα καινούργιους φίλους και ίσως κάποια μέρα, ποιος ξέρει, να τους ξαναδώ.
Σταματία Μακρή
Το ταξίδι στη χώρα των Φελλόποδων
Πριν λίγο καιρό πραγματοποίησα το πιο απίστευτο και αξέχαστο ταξίδι, στο οποίο μου δημιουργήθηκαν αρκετές απορίες. Ταξιδεύαμε με τον Λουκιανό και τους συντρόφους του, όταν ξαφνικά το καράβι μας άρχισε να καίγεται. Όλοι πανικόβλητοι πήραμε τα σωσίβιά μας και πηδήξαμε στη θάλασσα. Από μακριά διέκρινα ένα νησί και είπα σε όλους να κατευθυνθούμε προς τα εκεί. Καθώς φτάναμε στο νησί, άρχισαν να μας πλησιάζουν κάτι πλάσματα που έμοιαζαν πολύ με μας. Όταν όμως ήρθαν πιο κοντά, παρατήρησα ότι περπατούσαν στο νερό. Κοίταξα κάτω και έμεινα έκπληκτη. Είχαν φελλό στα πόδια τους. Μας βοήθησαν να φτάσουμε στο νησί και μας είπαν στα ελληνικά ότι έπρεπε να φύγουν, για να πάνε στην πατρίδα τους, τη Φελλώ. Μας αποχαιρέτησαν και απομακρύνθηκαν.
Εγώ ήμουν ακόμη έκπληκτη, όπως και οι υπόλοιποι βέβαια. Στο νησί μείναμε πέντε μέρες και αυτές τις πέντε μέρες μαζεύαμε ξύλα και κατασκευάσαμε ένα μικρό καράβι, με το οποίο καταφέραμε να φύγουμε και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.
Έμεινα, όμως, με την απορία. Πώς γίνεται να μιλάνε την ίδια γλώσσα με μας και να είναι σε όλα ίδιοι με μας, αλλά να γεννιούνται με φελλό στα πόδια τους; Αν καταφέρουμε να τους ξανασυναντήσουμε σε ένα μελλοντικό ταξίδι, ίσως πάρουμε κάποιες απαντήσεις…
Σιμέλα Μαλάι
Συνάντηση με τους Φελλόποδες
Μαζί με τον Λουκιανό σε ένα περιπετειώδες ταξίδι, πέρα από κάθε φαντασία, ζήσαμε μία εμπειρία που θα μας μείνει αξέχαστη. Ταξιδεύαμε αρκετές μέρες, όταν συναντήσαμε τους Φελλόποδες, παράξενα όντα που έμοιαζαν με μας στο μέγεθος και στη μορφή, αλλά τα πόδια τους ήταν από φελλό. Αυτό το ξεχωριστό χαρακτηριστικό τους τούς βοηθούσε να κινούνται με άνεση πάνω στο νερό και να μην βουλιάζουν. Ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Μιλούσαν μάλιστα ελληνικά! Συνταξιδέψαμε για λίγο και μετά χωριστήκαμε. Το ταξίδι συνεχίζεται…
Άγγελος Μάνι
Η γνωριμία με τους Φελλόποδες
Υπάρχουν άνθρωποι που περπατούν πάνω στο νερό; Όχι, ή τουλάχιστον έτσι πίστευα και εγώ, πριν την επίσκεψή μου στο πλήρωμα του Λουκιανού, με το οποίο θα κάναμε ένα μεγάλο ταξίδι. Ο προορισμός αυτού του ταξιδιού όμως δεν θα ήταν οι γνώριμες περιοχές. Παρόλο που φάνταζε πολύ τρομαχτικό, δέχτηκα. Ο σκοπός του ταξιδιού ήταν να ανακαλύψουμε νέες περιοχές και να συμπληρώσουμε τα κενά του χάρτη.
Το ταξίδι ήταν ήρεμο και την πέμπτη μέρα κάναμε μια στάση σε ένα απομονωμένο νησάκι, για να το χαρτογραφήσουμε. Εκεί ανάψαμε φωτιά, για να ζεσταθούμε, και μείναμε σε ένα πρόχειρο κατάλυμα. Την έκτη μέρα επιβιβαστήκαμε στο πλοίο και συνεχίσαμε τα ταξίδι μας. Μετά από δύο μέρες είδαμε και άλλους ανθρώπους στη θάλασσα, μόνο που αυτοί δεν είχαν καράβι. Ξαφνιαστήκαμε! Ύστερα τους είδαμε να πλησιάζουν. Τελικά ήταν οι θρυλικοί Φελλόποδες.
Οι Φελλόποδες είναι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν φέλλινα πόδια και περπατούν πάνω στη θάλασσα. Μας μίλησαν ελληνικά, αυτό και αν ήταν έκπληξη, και είπαν ότι βιάζονται να πάνε στη Φελλώ, την πατρίδα τους. Οπότε, μετά από λίγη παρέα με τα φιλικά αυτά πλάσματα, οι δρόμοι μας χωρίσανε…
Γρηγόρης Μάρας
Οι Φελλόποδες: ένας απίστευτος κόσμος στα σύνορα της φαντασίας
Στη διάρκεια του ταξιδιού μας με τον Λουκιανό και τους συντρόφους του, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το απροσδόκητο. Οι Φελλόποδες, παράξενα πλάσματα με πόδια από φελλό, μας υποδέχθηκαν με περιέργεια και φιλικότητα. Το τοπίο γύρω τους ήταν εξωπραγματικό: ένας κόσμος που φαινόταν να αιωρείται, με απέραντες λίμνες και αστραφτερά νερά, όπου αυτοί οι μοναδικοί κάτοικοι κινούνταν με χάρη πάνω στην επιφάνειά τους. Η συνάντηση γέννησε πολλές ερωτήσεις: Πώς είναι να ζεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Πώς επιβιώνουν με τόσο παράξενα χαρακτηριστικά; Οι Φελλόποδες εξήγησαν ότι τα φέλλινα πόδια τους τούς επιτρέπουν να περπατούν στο νερό, ένα προσόν που τους καθιστά ιδανικούς εξερευνητές. Η απλότητά τους μας εντυπωσίασε, ενώ η εφευρετικότητά τους μας έκανε να αναρωτηθούμε για την ευρηματικότητα της φύσης. Αυτό το ταξίδι δεν ήταν μόνο μια περιπέτεια, αλλά και μια υπενθύμιση της αστείρευτης ποικιλομορφίας του κόσμου. Εμείς οι δημοσιογράφοι της φαντασίας, σας καλούμε να συνεχίσετε να ονειρεύεστε το αδύνατο.
Σταύρος Μέλλος
Το μαγευτικό ταξίδι στη Φελλόπολη
Τα ταξίδια είναι σημαντικά για την εξέλιξη των ανθρώπων. Προσφέρουν στον άνθρωπο γνώσεις και ψυχαγωγία.
Πριν λίγο καιρό είχα την τιμή να ταξιδέψω μαζί με τον Λουκιανό. Έχοντας περάσει αρκετές μέρες στη θάλασσα, αφού μείναμε για λίγο σε ένα ερημονήσι, παρουσιάστηκαν μπροστά μας οι Φελλόποδες. Ήταν άνθρωποι σαν και εμάς! Όμως είχαν φέλλινα πόδια και δεν βυθίζονταν στο νερό. Επίσης, αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι μιλούσαν ελληνικά. Σκεφτήκαμε ότι η ελληνική γλώσσα είναι πολυταξιδεμένη. Καλά, πώς έφτασε στη Φελλώ η αρχαία ελληνική γλώσσα; Νιώσαμε έκπληκτοι αλλά και περήφανοι! Όμως αισθανθήκαμε ακόμα πιο περίεργα, όταν διακρίναμε τα φιλικά και ευγενικά συναισθήματά τους. Ήταν εντυπωσιακό που με ευγένεια ψυχής μας ευχήθηκαν «καλό ταξίδι».
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα ταξίδια μπορούν να σε οδηγήσουν σε παράξενους κόσμους και να ζήσεις στιγμές αξέχαστες.
Έντα Μετσάι
Ταξίδι στο νησί με τους Φελλόποδες
Το ταξίδι με τον Λουκιανό και τους συντρόφους του με οδήγησε σε ένα νησί γεμάτο Φελλόποδες, παράξενα πλάσματα με πόδια από φελλό, που επιπλέουν στη θάλασσα. Οι Φελλόποδες, ευγενικοί και φιλόξενοι, μας ξενάγησαν στον κόσμο τους, όπου χρησιμοποιούσαν τη φυσική τους ιδιότητα, για να κατασκευάζουν πλωτές πόλεις. Μας μίλησαν για την καθημερινότητά τους και μας έδειξαν τις εφευρέσεις τους, που συνδύαζαν την τέχνη με τη φύση.
Το ταξίδι αυτό μας δίδαξε την αξία της διαφορετικότητας και της φαντασίας, καθώς και πόσο σημαντικό είναι να αναζητούμε το νέο και το άγνωστο.
Σωτήρης Μπέτας
Οι Φελλόποδες: Το μυστήριο ξεκινά
Πλέαμε περίπου τριακόσια στάδια και πλησιάσαμε ένα μικρό έρημο ξερονήσι. Μείναμε στο νησί πέντε μέρες και την έκτη, αφού πια ήμασταν ξεκούραστοι, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε το μακρύ ταξίδι μας. Ο καιρός ήταν ευνοϊκός και η μέρα κύλισε ήρεμα. Την όγδοη διακρίναμε στο πέλαγος πολλούς ανθρώπους που έτρεχαν πάνω στο νερό. Έμοιαζαν πολύ με εμάς. Είχαν χέρια, πρόσωπο και μαλλιά. Στην αρχή νομίζαμε πως ήταν άνθρωποι, αλλά μετά παρατηρήσαμε μία μικρή λεπτομέρεια, είχαν φέλλινα πόδια, για αυτό τους ονομάσαμε Φελλόποδες! Τους βλέπαμε μαγεμένοι να περπατάνε άφοβα στο νερό και να μην βουλιάζουν. Περνούσαν μέσα απ’ τα κύματα και έκαναν το αδύνατο, δυνατό! Φελλόποδες όλων των ηλικιών διασκέδαζαν με κάτι τρομακτικό για εμάς! Στην αρχή τους φοβόμασταν αλλά έπειτα μας πλησίασαν και μας καλωσόρισαν στα ελληνικά! Μας μιλούσαν για τη Φελλώ, τη χώρα τους και τους τρόπους ζωής εκεί. Με τη δύση του ηλίου, μας είπαν ότι έπρεπε να πάνε στην πατρίδα και έτσι μας αποχαιρέτησαν, μας ευχήθηκαν «καλό ταξίδι» και σιγά-σίγα άρχισαν να εξαφανίζονται στο μαγικό απέραντο πέλαγος.
Έλενα Νάσιου
Μια μοναδική φυλή, οι Φελλόποδες
Έχοντας ξεκινήσει το ταξίδι εδώ και πολύ καιρό μας φάνηκε περίεργο που ακόμα δεν είχαμε βρει στεριά. Μετά από μέρες βλέπουμε από μακριά ένα μικρό νησί. Σταματήσαμε εκεί για λίγες μέρες και έπειτα συνεχίσαμε την πορεία μας. Η θάλασσα ήταν ήρεμη και το ταξίδι ευχάριστο. Ξαφνικά, διακρίνουμε στο βάθος ανθρώπους να τρέχουν εδώ και εκεί. Έμοιαζαν σε όλα με μας όμως τα πόδια τους ήταν από φελλό και γι’ αυτό τον λόγο ονομάζονταν Φελλόποδες. Τα παράξενα αυτά πλάσματα αποδείχτηκαν πολύ φιλικά. Μας πλησίασαν και μας καλωσόρισαν στα ελληνικά! Μας είπαν επίσης ότι είναι οι μοναδικοί φελλόποδες σε όλο τον κόσμο και ότι το νησί τους ήταν εκεί κοντά. Μας πρότειναν μάλιστα να μείνουμε για λίγο καιρό στο νησί τους, να γνωρίσουμε τον βασιλιά τους και να δοκιμάσουμε τα φαγητά τους. Δεχτήκαμε την πρόσκληση και τους ακολουθήσαμε ως το νησί.
Το νησί των Φελλόποδων ήταν πολύ όμορφο. Τα σπίτια ήταν πολύ διαφορετικά από τα δικά μας και παντού υπήρχαν δέντρα και φυτά. Ο βασιλιάς τους μας υποδέχτηκε και μας ετοίμασε ένα πλούσιο γεύμα, για να δοκιμάσουμε την τοπική κουζίνα. Μας φιλοξένησαν για τρεις μέρες και έπειτα τους αποχαιρετήσαμε και φύγαμε.
Η συνάντηση με τους Φελλόποδες ήταν μια φανταστική εμπειρία που κανένας μας δεν θα ξεχάσει ποτέ και θα αποτελεί για όλους μας μια ευχάριστη ανάμνηση.
Ανέστης Ναυρόζογλου
Η μαγική συνάντηση με τους Φελλόποδες
Όλα ξεκίνησαν μετά από την πρόταση του Λουκιανού να ακολουθήσω αυτόν και το πλήρωμά του στο ταξίδι τους. Εγώ αμέσως δέχτηκα, αλλά πού να το φανταστώ ότι, αφού διανύσαμε μια απόσταση τριακοσίων σταδίων στη θάλασσα, το πλοίο μας θα ναυαγούσε και θα μέναμε εγκλωβισμένοι σε ένα νησί. Την πέμπτη μέρα η πρότασή μου να κατασκευάσουμε ένα καινούριο πλοίο έγινε δεκτή από όλους με ενθουσιασμό. Την επόμενη ακριβώς μέρα το πλοίο μας ήταν έτοιμο και αμέσως ξεκινήσαμε. Δύο μέρες αργότερα, δηλαδή την όγδοη μέρα, ενώ πλέαμε στη θάλασσα, συναντήσαμε κάποιους περίεργους ανθρώπους. Ήταν όμοιοι με μας, αλλά είχαν μια μεγάλη διαφορά, διότι τα πόδια τους ήταν από φελλό και μπορούσαν να επιπλέουν πάνω στη θάλασσα, χωρίς να βουλιάζουν. Εμείς φοβηθήκαμε, αλλά όταν ήρθαν να μας μιλήσουν καταλάβαμε ότι ήταν πολύ φιλικοί αλλά και ότι μιλούσαν ελληνικά. Τότε, γεμάτοι απορία, τους ρωτήσαμε πώς τους λένε και εκείνοι μας απάντησαν ότι ονομάζονται Φελλόποδες και ότι κατάγονται από τη Φελλώ. Όμως το πιο περίεργο ήταν ότι θέλησαν να μας συνοδεύσουν μέχρι ένα σημείο, γιατί έπειτα θα έπρεπε να αλλάξουν κατεύθυνση, για να πάνε στην πατρίδα τους. Όσο συνέβαιναν όλα αυτά, όλοι μας είχαμε μείνει άφωνοι, καθώς τους βλέπαμε να τρέχουν και να περνούν με τόση ευκολία τα κύματα. Εγώ κατάφερα να πιάσω συζήτηση με έναν από αυτούς, τον Ζακ, για διάφορα θέματα, όπως, για παράδειγμα, πώς γίνεται να είναι τόσο όμοιοι με τους ανθρώπους, αλλά όταν πήγε να μου απαντήσει είχε έρθει η ώρα να αλλάξουν κατεύθυνση. Ευελπιστώ να τον ξανασυναντήσω σύντομα, για να μου λύσει την απορία μου.
Μαίρη Ντάρδα
Η εργασία αυτή αποτελεί μια δραστηριότητα δημιουργικής γραφής στο πλαίσιο του μαθήματος της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας Α΄ Γυμνασίου.
