Στην καθημερινότητα μου ακούω συνέχεια την λέξη σεβασμός. «Δεν με σέβεσαι», «Δεν υπάρχει ίχνος σεβασμού», «Κανένας σεβασμός πλέον» κ.α. Με αφορμή αυτές τις φράσεις λοιπόν αποφάσισα να ψάξω και ν’ ασχοληθώ μ’ αυτό το θέμα.
Σύμφωνα λοιπόν με την Βικιπαίδεια: Ο σεβασμός, και εκτίμηση, είναι θετικό συναίσθημα ή πράξη που εκδηλώνεται προς κάποιον ή κάτι που θεωρείται σημαντικό. Μεταφέρει μια αίσθηση θαυμασμού για καλές ή πολύτιμες ιδιότητες. Είναι επίσης η διαδικασία τιμής κάποιου δείχνοντας φροντίδα, στοργή ή μέριμνα για τις ανάγκες ή τα συναισθήματά του .
Για εμένα ο σεβασμός ανήκει σε αυτούς που τον αξίζουν και όχι σε εκείνους που τον απαιτούν.
Ο σεβασμός θα έπρεπε να βρίσκεται στην κοινωνία που ζούμε. Έχοντας στο μυαλό μου την καθημερινότητά μου μπορώ να αναφέρω μερικά παραδείγματα σεβασμού. Αρχικά ο σεβασμός απέναντι στους ηλικιωμένους. Δηλαδή στο λεωφορείο πρέπει να τους δίνουμε την θέση μας, να τους μιλάμε με ευγένεια και να μην απαντάμε απότομα όταν μας κάνουν ερωτήσεις που δεν μας αρέσουν. Επίσης τους καθηγητές του σχολείου πρέπει να τους σεβόμαστε γιατί είναι αυτοί που μας διαπαιδαγωγούν, τους γονείς μας που κάνουν το καλύτερο για μας, τους φίλους μας και όλους τους συνανθρώπους μας. Γενικά, η σημασία του σεβασμού είναι μία από της πιο θεμελιώδεις αξίες αφού αυτός δίνεται και λαμβάνεται. Στην παρακάτω εικόνα θα δείτε μερικά παραδείγματα σεβασμού τα οποία έχω σκεφτεί .
Εύχομαι αυτές οι σκέψεις μου να σας βοήθησαν να καταλάβετε πώς να φέρεστε σε όποιον έχετε απέναντι σας. Διότι δεν έχει σημασία η κοινωνική τάξη, η ηλικία και οποιαδήποτε άλλη διαφορά μεταξύ μας!
Ιάσονας Πάμφιλος
