Κλοπή στην τάξη

Τα παιδιά στο σχολικό λεωφορείο μάλωναν για το αν η εκδρομή που θα πάνε θα είναι ωραία ή απλώς βαρετή. Ο Νίκος πίστευε ότι θα είναι βαρετή, αλλά δεν τον πείραζε γιατί ούτως ή άλλως μάθημα έχαναν και αυτό του ήταν αρκετό. Πάνω κάτω, και η κολλητή του, η Εύα, συμφωνούσε αν και μία ξαφνική αλλαγή της εκδρομής από ένα αρχαιολογικό μουσείο στο μεγάλο γήπεδο της διπλανής πόλης δεν θα την πείραζε. Ωστόσο, τη μεγαλύτερη αντίρρηση είχε ο Σωτήρης, το κακομαθημένο της γνωστής πάμπλουτης οικογένειας Παπαδόπουλου, που όλοι χαμογελούσαν μπροστά τους και έτρεμαν όταν γυρνούσαν τις πλάτες τους.

«Εγώ σε αυτή την εκδρομή δεν πάω! Όλο σε μουσεία μας πάνε! Δεν θέλουν να γυμναζόμαστε και να καταλήξουμε δύο τόνους, σαν την Μαρισόφη!» Μερικά παιδιά γέλασαν, ενώ η Μαρισόφη έκρυψε το πρόσωπό της στην τσάντα της, έτοιμη να κλάψει από την ντροπή.

Αρκετή ώρα μετά το συμβάν, τα παιδιά μπήκαν στην τάξη και άρχιζαν να αφήνουν τα πράγματά τους στα θρανία τους. Η δασκάλα ζήτησε από τον ταμία της τάξης να ξεκλειδώσει το χρηματοκιβώτιο με τα χρήματα που μάζεψαν οι μαθητές για την εκδρομή. Μόλις ο Ντιέγκο, ο ταμίας, έβαλε τον συνδυασμό και ξεκλείδωσε το κιβώτιο, έμεινε άναυδος. Τα λεφτά είχαν κάνει φτερά! Μα πώς; Μα κανείς δεν ξέρει τον κωδικό εκτός από αυτόν. Ο Σωτήρης κρυφοκοίταξε το άδειο χρηματοκιβώτιο και φώναξε «Κλέφτης, κλέφτης! Ο Ντιέγκο μας έκλεψε τα χρήματα! Κυρία!». Όλα τα παιδιά φώναζαν αγανακτισμένα.

«Παιδιά, γίνεστε παράλογοι! Σίγουρα δεν συνέβη αυτό! Πες μου, Ντιέγκο. Είχες κάπου τον κωδικό γραμμένο;» είπε η δασκάλα ψύχραιμα. «Ναι… Αλλά δεν τον είχα δείξει σε κανέναν! Ένα λεπτό να δω αν κάποιος τον έκλεψε». Μετά από λίγη ώρα και λίγο ψάξιμο. Ο Ντιέγκο με τρεμάμενη φωνή είπε ότι δεν μπορεί να τον βρει και πως κάποιος τον έχει κλέψει. Όλα τα παιδιά τον κοιτούσαν επίμονα πιστεύοντας ότι αυτός ήταν στα σίγουρα ο κλέφτης… Τότε χτύπησε το κουδούνι του διαλείμματος και όλα τα παιδιά έφυγαν γρήγορα από τη τάξη και κατέβηκαν στην αυλή. Μόνο ο Ντιέγκο δίστασε. Ήταν μόνος στην τάξη μαζί με τη δασκάλα του. Ήταν σε δίλλημα, να βγει έξω και να αποδεχθεί το άγριο βλέμμα των συμμαθητών του και τις ερωτήσεις τους ή την ανάκριση του από την δασκάλα του;;; Προτίμησε να βγει έξω με σκοπό να αποφύγει τους συμμαθητές του. Στην αυλή όλα τα παιδιά ήταν αναστατωμένα αντάλλασσαν απόψεις, φώναζαν, διαφωνούσαν, συμφωνούσαν. Ο Νίκος είπε με δυνατή και σταθερή φωνή: «Παιδιά το μυστήριο δεν θα λυθεί από μόνο του, πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλία για τη διαλεύκανση τηςυπόθεσης». Η Μαρισόφη είπε : «Δεν μπορούμε να λύσουμε καμία υπόθεση με τόσα λίγα στοιχεία». Ο Σωτήρης, νταής πολλών παιδιών, μέσα σε αυτά και ο Ντιέγκο, δεν άργησε να πάρει μέρος στη συζήτηση. Η δασκάλα εμφανώς προβληματισμένη είπε στα παιδιά: «Παιδιά, όπως εσείς έτσι και εγώ έχω προβληματιστεί με το θέμα της εξαφάνισης. Αν μέχρι το τέλος της ημέρας ο ύποπτος δεν έχει ομολογήσει και ζητήσει συγγνώμη από τους συμμαθητές του, οι εκδρομές ΤΕΛΟΣ!!!!». Φωνές διαμαρτυρίας ακούστηκαν από τα παιδιά, αλλά η δασκάλα δεν έπαιρνε κουβέντα. «Μα, κυρία, το Ισπανάκι το ‘κανε! Δεν έχει λεφτά για την εκδρομή μας και λογικό να ήθελε να τα κλέψει!», φώναξε ο Σωτήρης, κατηγορώντας επανειλημμένα τον Ντιέγκο χωρίς αποδείξεις.

«Σωτήρη, ως εδώ! Και αν το έκανε, δεν έχουμε αποδείξεις και είναι παράλογο και κουραστικό να τον κατηγορούμε. Σας είπα τι θα γίνει, μην ακούσω ούτε παράπονο!» Όλα τα παιδιά σώπασαν νιώθοντας αδικημένα.

«Ο Ντιέγκο όντως φαίνεται αθώος…» είπε ο Νίκος στην διπλανή του, την Εύα. «Συμφωνώ αλλά… Αν όχι ο Ντιέγκο, τότε ποιος…;». Μετά από λίγο σκέψη, ο Νίκος απάντησε ενθουσιασμένος: «Έχω μία ιδέα! Γιατί δεν περνάς από το σπίτι μου την Παρασκευή να σχηματίσουμε μία λίστα με πράγματα που πρέπει να κάνουμε για να έρθουμε πιο κοντά στην επίλυση του μυστηρίου;».

Την Παρασκευή, η πόρτα του σπιτιού του Νίκου χτύπησε κι η Εύα πέρασε μέσα. Μετά από λίγη συζήτηση στο ισόγειο, τα παιδιά ανέβηκαν στον όροφο, οπού βρισκόταν το δωμάτιο του Νίκου. «Λοιπόν, έχω προετοιμάσει τα χαρτιά και τους μαρκαδόρους , έχω κάνει μικρά πορτρέτα των υπόπτων και όπως βλέπεις, δανείστηκα τον πίνακα της θείας μου». Η Εύα χαμογέλασε στον Νίκο και ύστερα του έκανε νόημα με τα χέρια της για να αρχίσουν. Ο Νίκος με γρήγορες κινήσεις άρχισε να σχεδιάζει με τους μαρκαδόρους του κάτι σε ένα χαρτί. Η Εύα τον κοιτούσε παραξενευμένη, αναρωτιόταν τι άραγε σχεδίαζε ο φίλος της. Ύστερα από λίγη ώρα, ο Νίκος της παρουσίασε το σχέδιό του. Η Εύα κοιτούσε απορημένη τον πίνακα με τα στοιχεία, αλλά της φαίνονταν όλα κάπως προχειρογραμμένα. Ο Νίκος είχε χτίσει το προφίλ του Ντιέγκο, είχε σημειώσει την πιθανή ώρα της κλοπής και τους μαθητές που βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα λίγο πριν αποκαλυφθεί η απώλεια των χρημάτων. Τώρα έμενε να ενώσουν τα κομμάτια του παζλ του μυστηρίου. Οι ύποπτοι ήταν τρεις. Ο Ντιέγκο επειδή ήταν ο ταμίας και ο μόνος που ήξερε τον κωδικό του χρηματοκιβωτίου, ο Σωτήρης γιατί ήθελε απεγνωσμένα να πάνε στο γήπεδο αντί για το μουσείο και η Μαρισόφη που ήταν επιμελήτρια την ημέρα της κλοπής. Τα παιδιά έμειναν για λίγο σιωπηλά.

Ξαφνικά τα μάτια της Εύας έλαμψαν και στο πρόσωπο της σχηματίστηκε ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

-Το βρήκα! Αύριο είναι Σάββατο, θα πάμε στο σπίτι της Μαρισόφης τάχα ότι θέλουμε να μας βοηθήσει σε μία άσκηση για το σχολείο. Με αυτόν τον τρόπο κάπως θα καταφέρουμε να την ρωτήσουμε αν είδε κάτι ύποπτο την ημέρα της κλοπής. «Άψογα», είπε ο Νίκος. Για να μην καταλάβει το σκοπό μας πρέπει να πάρουμε μαζί μας τις σχολικές μας τσάντες, σκέφτηκε ο Νίκος, και πριν τελειώσει την πρόταση του, ακούστηκε η φωνή της μαμάς του που τους φώναζε να φάνε. Αφού έφαγαν από λίγο, ξαναμπήκαν στο δωμάτιο και ο Νίκος είπε με σιγουριά: «Τώρα, αφού πάρουμε “ανάκριση” από τη Μαρισόφη, σειρά έχει ο Σωτήρης και ο Ντιέγκο.» «Συμφωνώ !» είπε η Εύα. Αφού κανόνισαν και τις τελευταίες λεπτομέρειες, η μαμά της Εύας έφτασε στο σπίτι του Νίκου και μαζί με την Εύα πήγαν σπίτι. Όλο το βράδυ σκέψεις πήγαιναν και έρχονταν στο μυαλουδάκι των παιδιών. «Άραγε ποιος ήταν ο κλέφτης ;;» «Και γιατί να κλέψει τα λεφτά ;» «Πως θα ξετρύπωναν τον κλέφτη ;» Με αυτές τις σκέψεις τα παιδιά αποκοιμήθηκαν.

Το επόμενο πρωί, τα παιδιά πήγαν στο σπίτι της Μαρισόφης φορτωμένοι με τις σχολικές τους τσάντες. Ο Νίκος χωρίς δεύτερη σκέψη χτύπησε το κουδούνι. Μέσα σε δευτερόλεπτα η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε η Μαρισόφη ενθουσιασμένη. Πριν προλάβουν να χαιρετηθούν η Μαρισόφη είπε: «Λοιπόν, τα έχω προετοιμάσει όλα! Μαρκαδόρους, το χαρτόνι, έχω ανοίξει τον εκτυπωτή και…» «Μαρισόφη, προτού αρχίσουμε την εργασία, θα θέλαμε να σε ρωτήσουμε αν ξέρεις κάτι σχετικά με την πρόσφατη κλοπή του ταμείου.» Η Μαρισόφη φαινόταν προβληματισμένη και προσπαθούσε να ανακαλέσει πιθανές μνήμες από εκείνη την ημέρα. «Νομίζω είχα παρατηρήσει ένα παιδί με μία μαύρη ζακέτα να προσεγγίζει το παράθυρο την ώρα όπου ήμουν επιμελήτρια, αλλά τίποτα παραπάνω.» «Μήπως την προηγούμενη μέρα είχες παρατηρήσει κάτι ύποπτο;» «Όχι κάτι συγκεκριμένο… Βέβαια τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει ότι ο Σωτήρης…» «Ο Σωτήρης τι; ..» «Δεν έχει σχέση με την έρευνα…» «Δεν πειράζει, αυτή τη στιγμή όλες οι πληροφορίες είναι χρήσιμες» είπε ο Νίκος αλλά η Εύα δεν συμφώνησε «Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να την πιέζουμε τόσο.» «Όχι δεν πειράζει, απλώς ο Σωτήρης μίλαγε στον Ντιέγκο και δεν φάνηκε να… του λέει ωραία πράγματα. Φαινόταν τρομαγμένος και όταν τον ρώτησα μία φορά, μου είπε ότι απλώς έκαναν πλάκα. Τι λέτε; Να ξεκινήσουμε;» Τα παιδιά σεβάστηκαν ότι η Μαρισόφη ήθελε να αλλάξει το θέμα και δεν την ρώτησαν τίποτα περαιτέρω.

Τη Δευτέρα το πρωί, τα παιδιά αποφάσισαν να κάνουν μερικές ερωτήσεις στον Σωτήρη, με χαμηλές προσδοκίες ότι θα απαντήσει. Έτσι κι έγινε, μετά το μάθημα των αρχαίων τα παιδιά πήγαν να μιλήσουν στον Σωτήρη. Η Εύα πήρε την πρωτοβουλία να αρχίσει την συζήτηση.

«Γεια Σωτήρη τι κάνεις;» «Γεια…» είπε διστακτικά ο Σωτήρης. «Τι θέλετε ακριβώς;» «Να, σκεφτόμασταν αν δεν σε πειράζει βέβαια, να σου κάνουμε κάποιες ερωτήσεις σχετικά…» Η Εύα δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της και ο Σωτήρης τη διέκοψε: «Ναι, ναι, ξέρω, σχετικά με την κλοπή, κάντε μου αλλά γρήγορα γιατί έχουμε και δουλειές και ξέρω ποιος είναι ο ένοχος…» «Λοιπόν» άρχισε η Εύα… «Τι έλεγες στον Ντιέγκο προηγουμένως;» Η Εύα είχε δει τον Σωτήρη να λέει κάτι κρυφά στο Ντιέγκο με ένα ύποπτο ύφος. «Τίποτα, δεν είναι δουλειά σας.»

Ο Νίκος που παρακολουθούσε την Εύα και δεν είχε μιλήσει όλη αυτή την ώρα, σηκώθηκε, πήγε προς το μέρος της και της είπε στο αυτί: «Δεν νομίζω να βγάλουμε άκρη με αυτόν…» Η Εύα δεν έδωσε σημασία και συνέχισε με την τελευταία ερώτηση, αφού σε λίγο θα χτυπούσε το κουδούνι. «Και γιατί είσαι τόσο σίγουρος για το ότι ο Ντιέγκο είναι ο κλέφτης αφού δεν έχεις στοιχεία; Γιατί …» Ο Σωτήρης κόμπιασε λίγο και τον διέκοψε το κουδούνι. Τα δύο παιδιά, η Εύα και ο Νίκος καθώς ανέβαιναν τις σκάλες συζητούσαν. Ήταν σίγουροι πως δεν θα έβγαζαν άκρη. Ο Νίκος είχε νευριάσει «Και χαλάσαμε το διάλειμμα μας και ολοκληρωμένη απάντηση δεν πήραμε.» Η Εύα του απάντησε ήρεμα: «Το ότι δεν θα πάρουμε ολοκληρωμένη απάντηση το ξέραμε από την αρχή. Ο Σωτήρης δεν θα μας απαντούσε ούτως ή άλλως. Θυμήσου όμως πως έχουμε ακόμα να ανακρίνουμε τον Ντιέγκο…» «Ναι, νομίζω όμως πως για να βγάλουμε άκρη πρέπει η ανάκριση που θα κάνουμε στον Ντιέγκο να είναι Α-Ρ-Ι-Σ-Τ-Η!!! Θες να έρθεις σπίτι μου σήμερα το απόγευμα να σχεδιάσουμε τις ερωτήσεις;» «Αμέ, γιατί όχι;» «Αρά τα λέμε το απόγευμα.» Η Εύα του έγνεψε καταφατικά και ο καθένας πήγε στο θρανίο του.

Ο Νίκος ήταν κλεισμένος στο δωμάτιό του. Σε ένα φύλλο χαρτί είχε γράψει διάφορες ερωτήσεις που θα μπορούσαν να κάνουν στον Ντιέγκο. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι και ο Νίκος κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες του σπιτιού του να ανοίξει τη πόρτα. Η πόρτα άνοιξε και η Εύα μπήκε μέσα. Χαιρέτησε τη μαμά του Νίκου και ύστερα του έκανε νόημα να πάνε στο δωμάτιο να αρχίσουν τον σχεδιασμό των ερωτήσεων. Ο Νίκος είχε γράψει τις ερωτήσεις και άλλον έναν πίνακα με υπόπτους, όπως την προηγούμενη φορά. Η Εύα με μία πρόχειρη ματιά είπε στον Νίκο «Γιατί έχεις γράψει μόνο το Ντιέγκο ως ύποπτο; Ο Ισπανός συμμαθητής μας δεν έχει δώσει ως τώρα κανένα δικαίωμα παραβατικής συμπεριφοράς. Είναι χαμηλών τόνων παιδί και όσο και να τον κατηγορούν οι «νταήδες» του σχολείου, το ένστικτο μου λέει πως είτε δεν είναι αυτός ο κλέφτης, είτε το έκανε για κάποιον πολύ συγκεκριμένο λόγο. Ίσως να τον ανάγκασαν.» «Ποιους εννοείς νταήδες;» ρώτησε κάπως ενοχλημένος ο Νίκος. Εμείς δεν πειράξαμε ποτέ τον Ντιέγκο, ίσα ίσα που γι’ αυτό ψάχνουμε τώρα τον υπεύθυνο, για να μη κατηγορηθεί άδικα κανείς.

-«Ναι, συμπλήρωσε η Εύα, αλλά για σκέψου, ποιος έχει την πιο επιθετική συμπεριφορά; Ποιος κατηγορεί πιο έντονα από όλους τον Ντιέγκο;»

-«Τον Σωτήρη εννοείς;» «Ναι, φαίνεται πολύ σίγουρος πως ο Ντιέγκο κρύβεται πίσω από τη ληστεία» είπε ο Νίκος εμφανώς προβληματισμένος.

-«Ακριβώς, και μάλιστα χωρίς αποδείξεις! Άρα; Μήπως έχει αποδείξεις;» Αναρωτήθηκε η Εύα.

-«Τι αποδείξεις που δεν τις ξέρουμε εμείς;» Τόνισε ο Νίκος. «Να τον έβαλε ο ίδιος ο Σωτήρης να το κάνει!!»

Τα δύο παιδιά κοιτάχτηκαν απορημένα. Κανένας δε τολμούσε να κατηγορήσει τον Σωτήρη για τίποτα. Ήταν από εκείνα τα παιδιά που έπρεπε να τα ήθελες για φίλους σου, αλλιώς θα έμπλεκες σε μπελάδες. Είχαν δει πολλές φορές το Σωτήρη να μιλάει απότομα στον Ντιέγκο, να τον σπρώχνει σε μια γωνία και να του κρυφομιλάει. Έπρεπε να σκεφτούν ένα σχέδιο για να τον εκθέσουν. Η Εύα είχε μια ιδέα.

«Αύριο, στο διάλλειμα θα πάμε να μιλήσουμε στον Ντιέγκο και θα του κάνουμε διάφορες ερωτήσεις. Μετά από λίγο θα του πούμε πως ξέρουμε όλη την αλήθεια και θα τον αναγκάσουμε να μας τα πει όλα!» «Υπέροχη ιδέα» είπε ο Νίκος. Τα παιδιά πήραν μολύβι και χαρτί και άρχισαν να γράφουν. Μόλις θα έγραφαν κάποιες ερωτήσεις ο καθένας, θα διάλεγαν ποιες είναι οι ιδανικές.

Την επόμενη μέρα τα παιδιά από το πρώτο κιόλας διάλειμμα ανέλαβαν δράση. Ο Ντιέγκο καθόταν σε μία γωνία μόνος του. Τα παιδιά τον πλησίασαν. Πρώτος μίλησε ο Νίκος «Γεια Ντιέγκο!» «Γεια Νίκο» «Θα θέλαμε να σου κάνουμε κάποιες ερωτήσεις, αν δεν έχεις πρόβλημα δηλαδή.» «Καλά» είπε βαριανασαίνοντας γιατί είχε καταλάβει ότι οι ερωτήσεις συσχετίζονταν με την κλοπή των χρημάτων. Έπειτα συνέχισε να μιλάει η Εύα «Θα είσαι ειλικρινής όμως, εντάξει;» Ο Ντιέγκο κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. «Εδώ και καιρό βλέπουμε τον Σωτήρη να μιλάει συχνά μαζί σου, μπορείς να μας πεις τι σου λέει;» «Δεν μου λέει κάτι… που μπορεί να βοηθήσει στην έρευνά σας.» «Όλα είναι χρήσιμα.» «Αααα δεν μπορώ να καταλάβω τι σας έπιασε, τι σας αφορά τι λέω εγώ με το Σωτήρη.» «Αυτή τη στιγμή κατηγορείσαι άδικα ότι έκλεψες τα χρήματα, ενώ ισχυρίζεσαι πως δεν το έκανες ή όλα είναι μέρος κάποιου σχεδίου;» είπε ο Νίκος. Τα μάτια του Ντιέγκο είχαν αρχίσει να βουρκώνουν, ήταν θέμα χρόνου να τα πει όλα. Η Εύα του είπε με σοβαρό ύφος «Επειδή ξέρουμε όλη την αλήθεια, πες μας, γιατί όσο δε μας λες απλά επιβαρύνεις τη θέση σου». Ο Ντιέγκο δεν άντεξε και άρχισε να κλαίει. «Εγώ, εγώ τα έκανα όλα!» Είπε κλαίγοντας ο Ντιέγκο. «Ηρέμησε, ηρέμησε» είπε ο Νίκος στο Ντιέγκο. «Πες τα μας όλα από την αρχή».

Μετά από λίγη ώρα, ο Ντιέγκο πήρε μία βαθιά ανάσα και είπε «Είναι αλήθεια, εγώ τα έκανα όλα αλλά χωρίς τη θέλησή μου. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή… Εδώ και καιρό ο Σωτήρης μου μιλάει άσχημα, με ταπεινώνει στην τάξη και άλλα τέτοια. Όταν ανακοινώθηκε η εκδρομή, ο Σωτήρης νευρίασε που δεν θα πηγαίναμε στο γήπεδο όπως ήθελε. Έτσι μου είπε πως αν έπαιρνα τα λεφτά, θα σταματούσε να μου φέρεται έτσι. Σκοπός του ήταν να αποφασίσει το πενταμελές να μας πάει στο γήπεδο που δεν χρειαζόταν να πληρώσουμε. Δεν άντεξε πολύ και συνέχισε να μου φέρεται με τον ίδιο τρόπο, έτσι και εγώ άρχισα να αρνούμαι όλες τις κατηγορίες εναντίον μου και να κατηγορώ τον Σωτήρη. Σας ζητώ συγγνώμη για όλα, ό,τι και να πείτε έχετε δίκιο» είπε ο Ντιέγκο με σκυμμένο το κεφάλι. Η Εύα και ο Νίκος αλληλοκοιτάχτηκαν. Ύστερα ο Νίκος ξεφυσώντας είπε «Ντιέγκο άκου, είναι φυσιολογικό να κάνουμε λάθη, ούτως ή άλλως άνθρωποι είμαστε, σημασία έχει όμως να καταλαβαίνουμε ότι κάναμε λάθος, να ζητάμε συγγνώμη σε αυτούς που το λάθος μας τους επηρέασε και να μετανιώνουμε πραγματικά για αυτό».

Η Εύα έμεινε με το στόμα ανοικτό. Δεν είχε ξανακούσει το φίλο της να μιλάει πάλι έτσι. Ο Ντιέγκο σήκωσε το κεφάλι του και είπε «Έχετε δίκιο, πρέπει να ζητήσω συγγνώμη από τα παιδιά και να παραδώσω τα χρήματα στην κυρία.» Για λίγη ώρα τα παιδιά έμειναν σιωπηλά. Κάπως διστακτικά η Εύα είπε «Εκτός από το να ζητήσεις συγγνώμη, μήπως να έλεγες και στην κυρία για τον τρόπο που σου μιλάει ο Σωτήρης;» Το πρόσωπο του Ντιέγκο σκοτείνιασε… «Σκέψου μόνο πως αν δεν σταματήσει να σου φέρεται έτσι τώρα, δεν θα σταματήσει ποτέ» ο Νίκος όπως πάντα υπερέβαλε. Βέβαια στην συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν απαραίτητο για να μιλήσει ο Ντιέγκο. Ο Ντιέγκο πιο αποφασιστικός από ποτέ σηκώθηκε από τη θέση του και είπε «Ναι θα το κάνω!» Το κουδούνι χτύπησε και τα παιδία έτρεξαν προς τις σκάλες.

Τα παιδιά μόλις μπήκαν στην τάξη, κάθισαν στις θέσεις τους και παρακολουθούσαν την δασκάλα, η οποία έψαχνε τα γυαλιά της μες την τσάντα της. Τα παιδιά ήξεραν καλά πως η κυρία φορούσε τα γυαλιά της μόνο όταν τους ανακοίνωνε κάτι πολύ σημαντικό. Μετά από λίγη ώρα με τα γυαλιά της φορεμένα πλέον, σηκώθηκε όρθια, ξερόβηξε και είπε «Παιδιά όπως ξέρετε αύριο είναι ή μάλλον καλύτερα να πω πως ήταν η εκδρομή στο…» Δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση της και ο Ντιέγκο σηκώθηκε όρθιος «Κυρία πριν μιλήσετε, θα ήθελα να πω κάτι σχετικά με την υποτιθέμενη εξαφάνιση των χρημάτων». Η δασκάλα τον κοίταξε απορημένη και του έκανε νόημα να συνεχίσει την φράση του. Ο Ντιέγκο πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε «Εγώ πήρα τα λεφτά, πριν πείτε το οτιδήποτε να σας εξηγήσω…» «Ναι κυρία, αφήστε τον να σας πει, θα δείτε υπάρχει μια λογική εξήγηση για όλα αυτά» πετάχτηκε ο Νίκος. «Εδώ και καιρό ο Σωτήρης έχει μια άσχημη συμπεριφορά προς εμένα. Μου μιλάει άσχημα, με εκφοβίζει και άλλα πολλά. Όταν ανακοινώθηκε η εκδρομή, νευρίασε πολύ και με έβαλε να κλέψω τα χρήματα με σκοπό να πάμε στο γήπεδο που ήταν δωρεάν. Σε αντάλλαγμα μου είπε πως δεν θα μου ξαναφερθεί έτσι ποτέ. Έτσι και εγώ δέχτηκα. Στην αρχή τηρούσε τη συμφωνία μας. Βέβαια με τα από μία ήμερα άρχισε τα ίδια. Έτσι και εγώ αρνούμουν τις κατηγορίες εναντίον μου!»

Όλοι είχαν μείνει άφωνοι και κοιτούσαν μία τον Ντιέγκο, μία τον Σωτήρη, μία τον Ντιέγκο, μία τον Σωτήρη. «Παιδιά σας ζητώ συγνώμη έχω εδώ όλα τα λεφτά». Ο Ντιέγκο με σκυμμένο το κεφάλι σηκώθηκε και έδωσε τα λεφτά στην κυρία. Η κυρία σηκώθηκε όρθια και είπε με σταθερή φωνή «Παιδιά σίγουρα αυτό που έκανε ο Ντιέγκο ήταν άσχημο, αλλά απ’ ότι φαίνεται το μετάνιωσε και πρέπει να τον συγχωρήσουμε. Βέβαια σε αυτήν την αίθουσα είναι κάποιος που πρέπει να ζητήσει συγγνώμη τόσο στους υπόλοιπους, όσο και στον Ντιέγκο». Ο Σωτήρης πήγε κοντά στον Ντιέγκο και του ζήτησε συγνώμη. Ύστερα σηκώθηκε και είπε «Ήμουν εγωιστής, νταής και άδικος, παιδιά συγγνώμη». Η δασκάλα σηκώθηκε στον πίνακα, χτύπησε τα χέρια της και χωρίς να ήταν σίγουρη για το τι θα πει, άρχισε να μιλάει «Λοιπόν, πιστεύω πως μαζεύτηκαν αρκετές συγγνώμες… βέβαια είμαι στη δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσω…» η δασκάλα δίστασε και άλλαξε τον τόνο της φωνής της σε χαρούμενο λέγοντας «Ετοιμάστε γρήγορα τις τσάντες σας γιατί αύριο πάμε στο μουσείο και αφού τελειώσουμε, το γήπεδο είναι μία απαραίτητη προϋπόθεση!»

Η ημέρα της εκδρομής ήταν ηλιόλουστη κανένα ίχνος βροχής δεν υπήρχε. Τα τμήματα σιγά σιγά έφευγαν και πήγαιναν στα λεωφορεία τους. Όταν θα τελείωνε η περιήγηση στο μουσείο, όλα τα τμήματα θα επέστρεφαν, μόνο το τμήμα του Ντιέγκο θα πήγαινε στο γήπεδο. Ενώ τα παιδιά συζητούσαν, ο Σωτήρης πλησίασε τον Ντιέγκο και καθώς κουνούσε το πόδι του νευρικά ρώτησε τον Ντιέγκο «Να Ντιέγκο σκαφτόμουνα αν ήθελες να κάτσουμε μαζί στο λεωφορείο…» Πριν προλάβει να ολοκληρώσει, ο Ντιέγκο είχε κολλήσει πέντε στο ήδη σηκωμένο χέρι του Σωτήρη. «Φυσικά και θέλω»  είπε ο Ντιέγκο. Η φωνή της δασκάλας να στοιχηθούν αντίθετα από άλλες φορές έκανε τα παιδιά να χαρούν.

Όλοι στην εκδρομή το κατευχαριστήθηκαν! Ήταν μια εκδρομή για όλα τα γούστα! Πρώτα στο μουσείο για τα παιδιά με προτίμηση στην ιστορία, ενώ για τους πιο αθλητικούς τύπους επίσκεψη και παιχνίδι στο γήπεδο!! Ο Ντιέγκο με τον Σωτήρη προς μεγάλη έκπληξη όλων, ήταν συνέχεια μαζί!Ο Νίκος η Μαρισόφη και η Εύα καθώς έπιναν την πορτοκαλάδα τους ήταν χαρούμενοι με την υπόθεση που είχαν λύσει . Ο Νίκος με ένα πλατύ χαμόγελο και το ύφος του σπουδαίου ντεντέκτιβ είπε » Ακόμα μία υπόθεση στέφθηκε με επιτυχία !!!» Τα παιδιά γέλασαν δυνατά ! Όλοι σε εκείνη την εκδρομή εύχονταν εκείνη η μέρα να μην τελειώσει ποτέ !!!!