Το 2022, η τελευταία χρονιά μας στο Γυμνάσιο, είχε την καταπληκτική προσθήκη της τριήμερης εκδρομής, που φυσικά για εμάς, τα «παιδιά της πανδημίας» ήταν μια εμπειρία εντελώς πρωτόγνωρη και πραγματικά εκπληκτική.
Φτάνoντας στο λιμάνι του Πειραιά, την Κυριακή 3 Απριλίου, όλοι μας, κουρασμένοι από το ολονύχτιο ταξίδι, μπήκαμε αμέσως στο λεωφορείο με προορισμό τον Βόλο. Η πρώτη μας στάση ήταν στο Μνημείο του Λεωνίδα, όπου βγάλαμε φωτογραφίες και οι καθηγητές μας μάς μίλησαν για τη μάχη των Θερμοπυλών. Αφού επιβιβαστήκαμε ξανά στο λεωφορείο, κατευθυνθήκαμε προς το Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Τσαλαπάτα στον Βόλο, όπου περιηγηθήκαμε στο παλιό εργοστάσιο κατασκευής τούβλων και κεραμιδιών και μάθαμε για τα διαφορετικά στάδια της κατασκευής τους. Μετά, αφού ξεκουραστήκαμε στο ξενοδοχείο μας, κάναμε τη βόλτα μας στην όμορφη πόλη, όπου αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν η ευρεία χρήση ποδηλάτου. Η χαρά και ο ενθουσιασμό μας δεν περιγράφονταν!! Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε και πάλι στο ξενοδοχείο μας, για να ξεκουραστούμε, λίγο πριν τη βραδινή μας έξοδο.
Τη Δευτέρα 4 Απριλίου, αναχωρήσαμε για τα Τρίκαλα! Φτάνοντας εκεί περιηγηθήκαμε στην πόλη και στα μαγαζιά και, αργότερα, αφού ξεκουραστήκαμε, ξεκινήσαμε για τα Μετέωρα. Το μέρος ήταν πραγματικά επιβλητικό και πανέμορφο. Οι τεράστιοι σκοτεινόχρωμοι βράχοι από ψαμμίτη υψώνονται εκεί εδώ και αιώνες. Στους ακίνητους, πέτρινους γίγαντες του θεσσαλικού κάμπου λειτουργούν έξι μονές. Πλησιάζοντας σε μία απ” αυτές, στη μονή Βαρλαάμ, οι καθηγητές μας μάς ενημέρωσαν πως τα κορίτσια ίσως χρειαζόταν να φορέσουμε φούστες, γεγονός που μας αναστάτωσε, καθώς τα σκαλιά που οδηγούσαν στο μοναστήρι ήταν αρκετά και οι φούστες δεν ήταν το «ιδανικό» ρούχο για την ανάβαση. Ευτυχώς, λόγω του μικρού της ηλικίας μας, τελικά δεν χρειάστηκε να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία. Αφού θαυμάσαμε λοιπόν και τα Μετέωρα, ξεκινήσαμε για τον επόμενό μας προορισμό, που ήταν το χωριό Ελάτη, ένα ιδιαίτερο χωριό μέσα στο δάσος. Εκεί μείναμε λίγο, μόνο για να ξεκουραστούμε, και το απόγευμα φτάσαμε στο ξενοδοχείο Αμαλία, έξω από την Καλαμπάκα, όπου και διανυκτερεύσαμε.
Την Τρίτη 5 Απριλίου, τελευταία μέρα της εκδρομής μας, η αναχώρησή μας για την λίμνη Πλαστήρα ήταν και πάλι πρωινή, στις 8:30. Μισοκοιμισμένοι επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και περίπου στις 11:00 αποβιβαστήκαμε στην λίμνη, όπου, αν και μείναμε λίγο λόγω του κρύου και της ερημιάς, τραβήξαμε ωστόσο πολλές αναμνηστικές φωτογραφίες. Στις 12:30 φτάσαμε στην Καρδίτσα, μια πόλη με πολλά ποδήλατα κι έναν ωραίο δημοτικό κήπο, το Παυσίλυπον.
Στις 2:30 επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής μας κάνοντας μία μόνο ενδιάμεση στάση, στη Λαμία. Στις οκτώ είχαμε ήδη επιβιβαστεί στο πλοίο, κατάκοποι αλλά και πολύ χαρούμενοι για όσα είδαμε και ζήσαμε τις προηγούμενες μέρες. Το ερχόμενο πρωί η άφιξή μας στο Ηράκλειο σηματοδότησε και το τέλος της εκδρομής μας, μιας εκδρομής που είχε τα πάντα: κέφι, τραγούδι, βόλτες, ξεγνοιασιά αλλά και όμορφα, ξεχωριστά μέρη που πρώτη φορά βλέπαμε και που το καθένα από αυτά έκρυβε τη δική του ιστορία! Ήταν, νομίζω, μια εκδρομή που θα τη θυμόμαστε – όλοι και όλες – για πάντα!
Μαρία Παπαδάκη Γ4
