42.195 μέτρα… Πολλά; Μάλλον. Δύσκολα; Ναι. Εφικτό; Σίγουρα! Λένε ότι όταν ένας δρομέας περάσει για πρώτη φορά τη γραμμή του τερματισμού ενός μαραθωνίου είναι διαφορετικός άνθρωπος από αυτόν που ξεκίνησε. Μαραθώνιος , μια λέξη που συνήθως χρησιμοποιείται για να δηλώσει κάτι πολύ επίπονο με μεγάλη διάρκεια, το δύσκολο, το ακατόρθωτο, το ατελείωτο.
Ας δούμε όμως τι σημαίνει τρέχω έναν μαραθώνιο. Για τους περισσότερους ερασιτέχνες δρομείς ο μαραθώνιος αποτελεί έναν στόχο που βρίσκεται λίγο ή πολύ στο μυαλό τους. Ιδίως όταν αναφερόμαστε στον αυθεντικό κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας μιλάμε για τον απόλυτο αγώνα αφού είναι ευκαιρία και τιμή να τρέξουν στη διαδρομή που γέννησε τη λέξη και τον αγώνα αυτό. Δεκάδες χιλιάδες δρομείς έρχονται από κάθε μεριά του κόσμου για να αναμετρηθούν με την αυθεντική διαδρομή και να νιώσουν έστω και λίγο όπως ο Φειδιππίδης που το 490 π.Χ. έτρεξε από το Μαραθώνα μέχρι την Αθήνα για να φέρει τα νέα της νίκης κατά των Περσών.
Για έναν έμπειρο σχετικά δρομέα χρειάζονται περίπου 6 μήνες προετοιμασίας με αυστηρό πρόγραμμα και πολλά χιλιόμετρα προπόνησης κάθε βδομάδα. Δεδομένης της μεγάλης διάρκειας του αγώνα απαιτείται και προπόνηση και σε επίπεδο διατροφής καθώς οι δρομείς χρειάζεται να παίρνουν τροφή και νερό σε όλη η διάρκεια της διαδρομής για να μπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες του σώματος σε ενέργεια. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο προπονητικό πρόγραμμα ενός επίδοξου μαραθωνοδρόμου είναι το τρέξιμο μεγάλης απόστασης, μια προπόνηση απόστασης 25-32 χλμ που γίνεται συνήθως μία φορά την εβδομάδα. Ότι χτίζεται όλους αυτούς τους μήνες έρχεται να ολοκληρωθεί την μέρα του αγώνα.
Την Κυριακή που μας πέρασε στις 13 Νοεμβρίου η μέρα αυτή ήρθε για χιλιάδες δρομείς ανάμεσα τους και για μένα. Η αγωνία της προηγούμενης νύχτας ήταν έκδηλη και ο ύπνος ανήσυχος. Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 5 το πρωί και αφού πήρα ένα καλό πρωινό ξεκίνησα για το πούλμαν που θα με πήγαινε στην αφετηρία. Αν και ήταν ακόμα πολύ νωρίς η πόλη είχε ξυπνήσει και παντού υπήρχαν δρομείς που πήγαιναν προς επιβίβαση. Υπήρχε μια ευχάριστη ενέργεια στην ατμόσφαιρα. Φτάσαμε μετά από μία περίπου ώρα στο στάδιο του Μαραθώνα όπου είναι η αφετηρία του αγώνα. Ένα πολύχρωμο πλήθος σε κίνηση ήταν αυτό που έβλεπε κανείς όπου και αν κοίταγε. Δρομείς από διάφορες χώρες ντυμένοι με όλα τα χρώματα. Έρχεται η ώρα της εκκίνησης και το άγχος πλέον εξαφανίζεται, είναι η στιγμή για την οποία όλοι μας προετοιμαζόμασταν. Στον ήχο του πιστολιού το πολύχρωμο ποτάμι αρχίζει να γεμίζει το δρόμο. Ενθουσιασμός, συγκίνηση, ένα καλό τερματισμό στους συναθλητές δίπλα σου και όλοι οι δρομείς έχουν πλέον κάνει το πιο σημαντικό βήμα σε αυτόν τον αγώνα… το πρώτο βήμα. Σε όλη τη διαδρομή τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα κόσμο. Θεατές που έχουν έρθει για να δώσουν κουράγιο, να χειροκροτήσουν, να δώσουν ένα κλαδί ελιάς. Στα πρώτα χιλιόμετρα η διαδρομή περνάει μέσα από τον τύμβο της μαραθώνιας μάχης. Δέος και σεβασμός. Όσοι ξέρουν την διαδρομή γνωρίζουν ότι πρέπει να είναι συγκρατημένοι στα πρώτα χιλιόμετρα γιατί η κούραση έρχεται μετά το 21ο χιλιόμετρο που αρχίζει η ανηφόρα.Τα χιλιόμετρα περνούν και το σώμα αρχίζει να δείχνει τα πρώτα σημάδια κόπωσης. Όλοι προσπαθούν να φτάσουν μέχρι το 32ο χιλιόμετρο όπου πλέον σταματάει η ανάβαση και αρχίζει η κατηφόρα μέχρι το Παναθηναϊκό στάδιο. Από εκείνο το σημείο το σώμα είναι πλέον αρκετά εξαντλημένο και το τρέξιμο συνεχίζεται με δυσκολία. Οι θεατές που πλέον είναι ακόμα περισσότεροι δίνουν τα τελευταία κουράγια που χρειάζονται οι δρομείς για να καταφέρουν να φτάσουν στον στόχο τους. Όταν φτάνεις στο άγαλμα του Δρομέα ξέρεις ότι είσαι πολύ κοντά στο τέλος αυτού του επίπονου και δύσκολου ταξιδιού. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω η στροφή προς την Ηρώδου Αττικού είναι η τελική ευθεία. Κόσμος παντού, ζητωκραυγές, χειροκροτήματα, μουσικές, χαμογελαστά πρόσωπα πραγματική γιορτή.Τελευταία μέτρα και μπαίνεις στον τάπητα του Παναθηναϊκού Σταδίου. Ρίγη συγκίνησης, ψυχική ανάταση, γεμίζει η καρδιά , η ψυχή και το μυαλό, είσαι στα βήματα του Σπύρου Λούη 120 χρόνια μετά. Περνάς τη γραμμή τερματισμού και ξέρεις ότι τελικά έχουν δίκιο, δεν είσαι πλέον ο άνθρωπος που ξεκίνησε πριν μερικές ώρες από τον Μαραθώνα. Είσαι Μαραθωνοδρόμος. Χρειάστηκαν 3 ώρες και 59 λεπτά και λίγο περισσότερα από 42 χιλιόμετρα.
Τερματισμός στον κλασικό μαραθώνιο της Αθήνας, μοναδική εμπειρία. Απόδειξη ότι είμαστε πολύ περισσότερα από αυτά που νομίζουμε ότι είμαστε, ότι έχουμε μέσα μας πολύ περισσότερη δύναμη από όση φανταζόμαστε. Ότι τελικά κανένας στόχος δεν είναι μακριά αρκεί να το αποφασίσουμε και να δουλέψουμε για αυτό. Τι χρειάζεται; Αφοσίωση, συνέπεια, μυαλό και ψυχή. Κάντε όνειρα, βάλτε στόχους και προσπαθήστε.
Πέτρος Σαμπατάκος
ΥΓ. Ο Πέτρος Σαμπατάκος είναι γονέας του σχολείου.
