Το μονοπάτι στην κορυφή
Το μονοπάτι με τις πολλές πέτρες και τα πολλά δέντρα ανεβαίνει σε ένα από τα πιο μεγάλα ύψη στην Ελλάδα. Είναι σε ένα τεράστιο βουνό, που δεν μπορείς να φανταστείς. Στην κορυφή έχει μια μεγάλη πολιτεία όπου έχει σπίτια, κάστρα, παλάτια, πύργους. Δίπλα από το μονοπάτι έχει μια κατηφόρα που έχει 76 σκαλοπάτια φτιαγμένα από χαλκό και τούβλα και σίδερο. Ανάμεσά τους έχει χορτάρι και καλάμια. Πιο πέρα έχει δέντρα με μήλα.
Δημήτρης Χ.
Τα χαρούμενα παιδιά και τα θυμωμένα
Τα σπίτια στο Πυργί Χίου ήταν κάτι περίεργα σπίτια με πολλά χρώματα και πολλά σχέδια. Ήταν σαν ένα σχηματοχωριό. Όμως οι άνθρωποι δεν ήταν φτιαγμένοι από σχήματα. Ήταν πάντα γελαστοί. Τα παιδιά ήταν χαρούμενα όταν, ας πούμε, πήγαιναν σχολείο, όταν πήγαιναν δραστηριότητες και προσπαθούσαν να είναι πάντα χαμογελαστά. Εκτός από δυο παιδιά, την Ελένη και την Κατερίνα, που μέναν ακριβώς απέναντι το ένα από το άλλο και όλο μάλωναν. Μια μέρα οι μαμάδες αυτών των κοριτσιών θύμωσαν και τους είπαν να ξαναγίνουν φίλες. Στο τέλος, βγήκαν από τα σπίτια τους και ζήτησαν και οι δυο συγγνώμη και δεν ξαναμάλωσαν ποτέ!
Κωνσταντίνα
Τα σπίτια, ο δράκος και οι πριγκίπισσες!
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν δυο σπίτια που ξεχώριζαν από τα άλλα. Είχανε τετράγωνα, τρίγωνα, κύκλους, σταυρούς και πολλά άλλα γεωμετρικά σχήματα. Ακόμα και στην καμινάδα υπήρχαν μπαλόνια.
Τα σπίτια ήταν το ένα απέναντι από το άλλο. Κανείς δεν ήθελε να μείνει. Ήταν δυο παραμελημένα σπίτια…
Γιατί πάνω από τα σπίτια ήταν ένας δράκος που πετούσε φωτιά Αλλά και στον δράκο υπήρχε κάτι παράξενο. Το δέρμα του ήταν γεμάτο με γεωμετρικά σχήματα.
Ώσπου μια μέρα ήρθαν να μείνουν στα σπίτια κάτι όμορφες πριγκίπισσες που τις έλεγαν Ραπουνζέλ, Σταχτοπούτα και Πεντάμορφη. Εκεί δούλευαν, δούλευαν σκληρά και περίμεναν το καλοκαίρι!!!!Γιατί θα πήγαιναν διακοπές. Και τον Ιούνιο πήγαν στην Κάρυστο και κάνανε πολλά μπάνια. Όμως τους έλλειπαν τα σπίτια τους. Κι έτσι γυρίσανε πίσω και αρχίσανε πάλι τις δουλειές; . Αλλά ήταν πολύ χαρούμενες!
Αντωνέλα, Νταφίνα, Στέλλα
Το σκουληκάκι
Μια φορά κι έναν καιρό
Σε ένα κάστρο μαγικό,
Ήταν ένα δεντράκι
Που το λέγαν σαλαμάκι.
Μια μέρα το σκουληκάκι
Είδε ένα ονειράκι
Που είχε πάει στη τυροπιτοχώρα
Κι ένα τυροπιτάκι του ‘λεγε προχώρα.
Μετά, όταν ξύπνησε το σκουληκάκι
Επιτέλους, έφαγε τυροπιτάκι
Μάρκος
