Ένα από τα πιο ωραία και δύσκολα αθλήματα είναι η συγχρονισμένη κολύμβηση. Αυτό είναι το άθλημα που ασχολούμαι εδώ και επτά χρόνια. Το ξεκίνησα, επομένως, όταν ήμουν οκτώ ετών.

Το άθλημά μου αρχικά ήταν  η κολύμβηση. Όμως κάθε φορά που τελείωνε η προπόνηση, έβλεπα τα κορίτσια να χορεύουν μέσα στην πισίνα και να κάνουν διάφορες φιγούρες. Αυτό μου φάνηκε ιδιαίτερα ξεχωριστό και ενδιαφέρον! Έτσι, αποφάσισα να εγκαταλείψω την κολύμβηση και να ξεκινήσω αυτό το νέο άθλημα, τη συγχρονισμένη κολύμβηση.

Το άθλημά μου είναι δημιουργικό και βασίζεται στον συγχρονισμό και την ομαδικότητα μεταξύ των αθλητριών. Για να μπορέσεις να ασχοληθείς με αυτό, αρχικά θα πρέπει να ξέρεις να κολυμπάς πολύ καλά και να μπορείς να κρατάς την αναπνοή σου,όταν χρειάζεται. Ο λόγος είναι, ότι το άθλημα απαιτεί να εκτελείς χορογραφίες, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων εκτελείται κάτω από το νερό. Επιπλέον, θα πρέπει να εκπαιδευτείς να υπολογίζεις τον χρόνο του τραγουδιού, για να συγχρονίζεσαι με τα άλλα κορίτσια. Βέβαια, η συγχρονισμένη κολύμβηση δεν ασχολείται μόνο με την ομαδική χορογραφία, αλλά και με το κόμπο, που σημαίνει ότι μέσα σε μία χορογραφία θα πρέπει να δημιουργούνται μικρές χορογραφίες από ντουέτα και σόλο. Εγώ προσωπικά έχω ασχοληθεί τόσο με το ομαδικό όσο και με το κόμπο αλλά και το ντουέτο.

Κάποιοι από τους λόγους που μου αρέσει τόσο αυτό το άθλημα, είναι τα τραγούδια και τα μαγιό που διαλέγουμε. Τα τραγούδια προέρχονται πολλές φορές από ταινίες. Θα ήθελα πολύ να συνεχίσω αυτό το άθλημα και στο Λύκειο, γιατί το αγαπώ πολύ! Ξέρω, όμως, ότι αυτό θα εξαρτηθεί από τον ελεύθερο χρόνο που θα έχω από του χρόνου. Τέλος, θα ήθελα ν” αναφέρω, ότι όποιος θελήσει κάποτε να ασχοληθεί με αυτό το άθλημα, δεν θα το μετανιώσει!

Στέλλα Παπαδάτου, (Γ΄4)