Όταν πρώτο άκουσα ότι στην Κίνα εμφανίστηκε ένας ιός ο οποίος είναι και θανατηφόρος παρά την σοβαρότητα της κατάστασης δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία , πίστευα πως θα καταπολεμηθεί άμεσα και πως είναι ένας ακόμη ιός. Όμως, όταν έμαθα τη σοβαρότητα του από το πόσο γρήγορα εξαπλώθηκε στις κοντινές μας χώρες, είχα αρχίσει να ανησυχώ, διότι αργά ή γρήγορα θα αναγκαζόμασταν να πάρουμε και εμείς με την σειρά μας ορισμένα μέτρα τα οποία θα μας στερούσαν πολλά, όμως θα ήταν αναγκαία για την προστασία της υγείας μας. Όταν ο ιός έφτασε στην χώρα μας, κατάλαβα πόσο σοβαρά ήταν όντως τα πράγματα. Τα σχολεία έκλεισαν καθώς και πολλές εργασίες και η κυκλοφορία στους δρόμους είχε απαγορευτεί. Πλέον οι λόγοι για να βγαίνουμε έξω ήταν αρκετά περιορισμένοι καθώς και πολύ συγκεκριμένοι. Όταν άκουσα πως «βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση εξ αιτίας της αόρατης απειλής του κορωνοϊού’’, η αλήθεια είναι πως φοβήθηκα, διότι δεν έχω βιώσει πότε ξανά κάτι παρόμοιο. Δεν ήξερα το πόσο θα χρειαζόταν να αλλάξει η ζωή μου ή για πόσο θα διαρκέσει, όμως δεν πανικοβλήθηκα. Σκέφτηκα πως εάν τηρήσω όλες τις προϋποθέσεις και πάρω τα απαραίτητα μέτρα , η δική μου υγεία καθώς και της οικογενείας μου δεν θα κινδυνεύσει. Επίσης απόρησα διότι δεν είχα συνδέσει ως τώρα όλη την κατάσταση την οποία ζούμε με πόλεμο. Παρόλα αυτά όντως υπάρχουν ομοιότητες. Εξαιτίας του κορωνοϊού έχει πεθάνει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Επίσης η κυκλοφορία έχει περιοριστεί, με αποτέλεσμα ο κόσμος να βρίσκεται κλεισμένος καθημερινά μέσα στα σπίτια. Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος θα επέλθει μελλοντικά ένα μεγάλο πλήγμα στην οικονομία, διότι όταν ο κόσμος δεν δουλεύει, δεν υπάρχει κέρδος και η οικονομία μένει στάσιμη. Πλέον υπάρχει πόλεμος ανάμεσα σε εμάς και την αόρατη απειλή και κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι κατά κύριο λόγο για να προστατευτούμε αλλά και για να ανακαλύψουμε τα όπλα με τα οποία θα τον αντιμετωπίσουμε. Αυτά είναι τα εμβόλια και τα φάρμακα για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του.
Ελπίζω όλη αυτή η κατάσταση την οποία βιώνουμε να έχει τελικά ένα αίσιο τέλος και όσες το δυνατόν λιγότερες απώλειες…
Ειρήνη Ευγενιώτη (Γ1)
