Στη Θεσσαλία, ένας παράξενος τόπος, μία λαμπρή μοναστηριακή πολιτεία, στεριωμένη πάνω σε γιγάντιους απόκρημνους βράχους που ορθώνονται περήφανοι στη βορειοδυτική άκρη της θεσσαλικής πεδιάδας και δημιουργούν ένα συναίσθημα ανάμικτο από δέος και θαυμασμό, είναι τα Μετέωρα.

Τον χειμώνα, αυτό το μεγαλόπρεπο τοπίο φαίνεται επιβλητικό και άγριο, καθώς οι βοριάδες σφυρίζουν ανάμεσα στο χάος των πέτρινων όγκων, αλλά ήρεμο, κατανυκτικό και γεμάτο βουνίσια αρώματα τις ηλιόλουστες μέρες. Εκεί, η φύση απλώνεται έρημη, γεμάτη μοναξιά, με μοναδική παρηγοριά, το γοργό πέταγμα των πουλιών και τον αχό του σήμαντρου κάποιου μοναστηριού.

Η απόκοσμη αυτή γαλήνη συντροφεύει αιώνες τώρα τους πανύψηλους γκρίζους βράχους, που ορθώνονται, γεμάτοι αετοφωλιές, μέχρι τον ουρανό, ενώ πάνω τους βρίσκονται μεγάλα μοναστήρια, ταπεινά εκκλησάκια και έρημα παλιά ασκηταριά.

ΑΛΕΞΗΣ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ Γ3