Στο ανοιξιάτικο πρωινό ο κόλπος των Πατρών μοιάζει με μεγάλη γαλήνια λίμνη… Η επιφάνεια των νερών, που έχουν ένα απαλό γαλάζιο χρώμα, γυαλίζει σαν κρύσταλλο. Όπου πέφτει ο πρωινός ήλιος, παιχνιδίζουν αναρίθμητοι χρυσοί λαμπυρισμοί… Κατά τις ακτές της Στεριάς, που  είναι ακόμα τυλιγμένες σε μία γαλαζότεφρη άχνα, οι σκιές κάνουν πράσινους αντικατοπτρισμούς πάνω στα νερά. Μερικά άσπρα πανιά ακινητούν στον υδάτινο ορίζοντα. Η δροσιά που κατεβαίνει στον κόλπο από τις μακρινές κορφές  των χιονισμένων ακόμα βουνών, σε κάνει να νιώθεις την αναπνοή σαν απόλαυση. Αντίκρυ μου, ξεκόβεται στον ουρανό ένας τεράστιος κώνος ραβδωμένος με φως και σκιές. Μου θυμίζει το Γιβραλτάρ… Είναι το τραχύ βουνό της Βαράσοβας. Εκεί έχει βάλει πλώρη το μικρό πλοίο που μας πηγαίνει στο Μεσολόγγι…