Βρισκόμαστε στις 27 και 28 Οκτωβρίου 1940. Μία καθοριστική ημερομηνία για την ιστορία της Νεότερης Ελλάδας, καθώς οι Ιταλοί είναι έτοιμοι να διαβούν το κατώφλι της χώρας μετά το θριαμβευτικό ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά για την παράδοση της χώρας στον κατακτητή. Βλέπουμε τον Πέτρο να αλληλοεπιδρά με πρόσωπα της οικογένειάς του και με τους φίλους του. Μέσα από αυτόν τον μικρόκοσμο παρακολουθούμε τα συναισθήματα, τις δυσκολίες, τις αγωνίες καθώς οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με το αδυσώπητο φάσμα της πείνας και της σκαιότητας του Γερμανού κατακτητή.

Όλοι οι χαρακτήρες του έργου είχαν αληθοφάνεια, αυτός όμως που με κέρδισε περισσότερο, ήταν, όπως ήταν αναμενόμενο, ο Πέτρος. Μου άρεσε ο χαρακτήρας του Πέτρου, γιατί σαν παιδί, αντιμετώπιζε την κατάσταση του πολέμου με μία ελαφρότητα, παρά τις σκέψεις και τα αρνητικά συναισθήματα που του δημιουργούσε.

Το βιβλίο μου κράτησε το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σελίδα, λόγω της ωραίας του ροής και των ανατροπών του. Οι σκηνές οι οποίες ξεχωρίζουν είναι αυτή της πορείας και του θανάτου της Δροσούλας με αποκορύφωμα τον θάνατο και την κηδεία του Σωτήρη.

Το μοναδικό αν και κομβικό σημείο του βιβλίου που δεν μου άρεσε ήταν ο θάνατος του Σωτήρη, διότι καθ΄ όλη τη διάρκεια της ιστορίας τον βλέπουμε αυτόν και τον Πέτρο να μεγαλώνουν μαζί  και να αναπτύσσουν έναν δυνατό φιλικό δεσμό. Έτσι το τέλος αφήνει μία πικρή γεύση.

Το βιβλίο αυτό θεωρώ πως είναι ιδανικό και παιδιά και ιδιαίτερα εφήβους οι οποίοι έχουν αναπτύξει την κριτική τους ικανότητα, διότι προβάλλει τον πόλεμο όπως πραγματικά είναι, ενώ αναλύει την ψυχοσύνθεση ενός παιδιού που βιώνει την κατάσταση αυτή.

Βαθμολογία: 9/10

Ιάσων Καραμηνάς, (Γ3)