Ήταν μια γραία μια φορά

εξηντάχρονη κι έστεκε μια χαρά.

Πολίτισσα στην καταγωγή

μιλούσε άπταιστα την γαλλική.

Τα ρωμαίικα της φαίνονταν πεζά

και τα ξέχασε, έτσι ξαφνικά!

Παντρέφτηκε πλούσιο Αμερικανό

κι έκανε ταξίδια, ένα σωρό.

Χήρα τώρα, χωρίς παιδιά,

παιδεύει άλλους, από παραξενιά!

Διώχνει τις υπηρέτριες, μια μια,

κρατά το χρήμα, για τα γηρατιά.

Πεντάρα, δεν δίνει για ψυχικό,

για τον κόσμο έχει, χρόνο λιγοστό!

Τα χρόνια περνούν, χωρίς δυσταγμό,

φοβάται η γραία την θύελλα

(μες το κατακαλόκαιρο)!

Σαρώνει τα πάντα, ζωάκια, πουλιά,

ξεριζώνει δέντρα, ξεχειλίζουν νερά.

Ανησυχεί για τα παράθυρα τα ανοιχτά…

Χάζι την κάνουν τα γεροντάκια τα σοφά!

Βαγγέλης Παππάς (Γ2)