Καθώς η θάλασσα βαφόταν
απ” του ήλιου το κόκκινο πλάγιασμα
Τα σύννεφα μαύρα και μουντά
περπατούσαν πάνω στον αφρό της.
Τα κύμματα θεριά άρχισαν ν” ανεβαίνουν
με τη βροχή να τους προσθέτει σταγόνες
που κάθε μια τους εσένα αντικατόπτριζε.
Της θάλασσας τα σπλάχνα πετάχτηκαν έξω
σαν νάθελαν να μοιάσουν στον πόθο της ζωής μου.
Κι εκείνη την άδεια στιγμή
μπήκα για να φύγω…
Σαββίνα Αβρανά (Β΄1)
