Κυριακή, 14 Μαΐου 2023

Αγαπημένη μαμά,

Σήμερα γιορτάζεις και υπάρχουν τόσα πολλά που νιώθω για σένα κι άλλα τόσα που δεν σου έχω πει….. Τις περισσότερες φορές όμως, δεν μπορώ να σου μιλήσω συναισθηματικά, χωρίς να με πάρουν τα κλάματα… Με πιάνει ένας κόμπος στον λαιμό και βουρκώνω… Το παθαίνεις άραγε κι εσύ;

Μπα, αποκλείεται! Εσύ είσαι ένας αγέρωχος βράχος, με  μια υπερφυσική δύναμη! Όσο ήμουν μικρότερη, πίστευα ότι δεν κοιμάσαι ποτέ, γιατί όταν φοβόμουν, όταν πονούσα, ή όταν τα πράγματα ήταν δύσκολα και το μόνο  πράγμα που ήθελα ήταν να τρέξω και να χωθώ στην αγκαλιά σου, να σε μυρίσω, να νιώσω την αγάπη και την ζεστασιά σου…, έφτανες πάντα δίπλα μου κατευθείαν… Όπου κι αν βρισκόσουν, άκουγες την φωνή μου και χωρίς να λογαριάζεις χώρο, τρόπο, χρόνο έτρεχες για να με κανακέψεις, λέγοντάς μου πως όλα θα πάνε καλά, κι εγώ να σε πιστέψω. Κι αυτό συνεχίζεις να κάνεις ακόμα και σήμερα…. ανοιχτά όλο το 24ωρο, 365 μέρες τον χρόνο…

Κι αν κάποιες φορές, θέλω να δείχνω δυνατή, ότι καταφέρνω τα πάντα μόνη μου και δεν έχω ανάγκη κανέναν, γίνομαι αντιδραστική, σε αμφισβητώ και σου θυμώνω, συγχώρεσέ με!  Συγχώρεσέ με και για όλες τις φορές που δεν σε πήρα μια αγκαλιά, δεν σε ρώτησα αν είσαι καλά, αν πονάς, αν λυπάσαι για κάτι, πώς πέρασες τη μέρα σου…Δεν είναι ότι δεν σε σκέφτομαι… Μάλλον φταίει η εφηβεία!

Σήμερα, λοιπόν, που γιορτάζεις ,θέλω να σε πάρω μια τεράστια αγκαλιά, να σε κοιτάξω στα μάτια και να σου πω:

«Χρόνια Πολλά γλυκιά μου μαμά! Σ’ αγαπώ και θα σ ’αγαπώ πολύ και για πάντα!»

                                                                                Δανάη Μωυσιάδη, (Α΄2)