Με αφορμή την ραγδαία ανάπτυξη της ανεργίας τόσο στις νεότερες , όσο και στις μεγαλύτερες ηλικίες είναι σκόπιμο να αναλύσουμε τους παράγοντες που την προκαλούν. Οι τραγικές συνέπειες της επηρεάζουν το άτομο, όπως και την κοινωνία ευρύτερα και δυστυχώς η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Φαινόμενο που περιορίζει την επικοινωνία, τις σχέσεις των ανθρώπων, αλλά και τις οικονομικές τους δυνατότητες και ίσως αργά ή γρήγορα να απασχολήσει και εμάς τους ίδιους.

Σε μία προσπάθεια λοιπόν να ερμηνεύσει κανείς την έξαρση της ανεργίας θα πρέπει πρώτα να αναζητήσει τα αίτια που την προκαλούν. Φαινόμενο που επηρεάζει την ανεργία και απασχολεί τόσο τον κόσμο όσο και την Ελλάδα είναι η τεχνολογική ανάπτυξη που λαμβάνει μέρος σε πολλούς τομείς της οικονομίας στερώντας την εργασία από χιλιάδες ανθρώπους. Πιο συγκεκριμένα παρατηρείται η διάλυση πολλών μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων λόγω του άνισου ανταγωνισμού με τις μεγαλύτερες.

Άλλος σημαντικός παράγοντας που σε συνάρτηση με τους υπολοίπους καθορίζει κατά πολύ τα ποσοστά της ανεργίας είναι η τάση πολλών επιχειρηματιών να μην αξιοποιούν παραγωγικά τα κέρδη τους σπεύδοντας σε νέες επενδύσεις, αλλά να καθησυχάζονται με τον έστω και ελάχιστα κερδοφόρο τζίρο τους.

Σε παγκόσμια επίπεδο φαινόμενο που πλήττει κυρίως τις αναπτυγμένες χώρες είναι η ταχύτατη αύξηση του πληθυσμού που δημιουργεί το ίδιο ταχύτατα χιλιάδες επιπλέον ανταγωνιστές στην αγορά εργασίας. Γεγονός που θα μπορούσε να καταπολεμηθεί μόνο με μέτρα τα οποία καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Επιπλέον αίτιο της παγκόσμιας ανεργίας αποτελούν οι συνέπειες του αδίστακτου καπιταλισμού που ακμάζει στις σύγχρονες κοινωνίες. Η εκούσια ύφεση της διεθνούς οικονομίας, η σκόπιμη αδιαφορία των κυβερνήσεων για τον πληθωρισμό, αλλά και η επενδυτική άπνοια που τονίστηκε προηγουμένως αυξάνουν κατά πολύ τα ποσοστά της ανεργίας. Τα αίτια όμως του φαινομένου δεν σταματούν εδώ.

Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, στην εποχή μας παρατηρείται ιδιαίτερα γρήγορη ανάπτυξη της τεχνολογίας. Και ενώ παράλληλα με την τεχνολογία θα έπρεπε να αναβαθμίζεται και η αγορά εργασίας με την δημιουργία νέων επαγγελμάτων, η παγκόσμια κοινότητα σωπαίνει επί του θέματος επιτρέποντας τον κορεσμό πολλών επαγγελμάτων.

Επιπλέον, το φαινόμενο της απορρόφησης του εργατικού πλεονάσματος των υποανάπτυκτων χωρών από άλλες ξένες χώρες έχει πάψει να υπάρχει, καθώς και οι ίδιες αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Επιπρόσθετα, παράγοντας που απασχολεί τον κόσμο, αλλά κυρίως την χώρα μας είναι αυτό της πολυθεσίας και της απλήρωτης τώρα πια υπερωριακής απασχόλησης. Δίκαια θα αναρωτιόταν κανείς, γιατί οι επιχειρηματίες επιλέγουν την μείωση του εργατικού τους δυναμικού, όταν γνωρίζουν για την έξαρση της ανεργίας. Στο σημείο αυτό βέβαια θα πρέπει να πάρουμε και εμείς για λίγο την θέση τους, ώστε να έρθουμε αντιμέτωποι με ένα άλλο τραγικό φαινόμενο που μαστίζει την χώρα μας, αυτό της υπερφορολόγησης.

Συνεχίζοντας, θα ήταν σκόπιμο να γίνει αναφορά στις επιπτώσεις της ανεργίας, με απώτερο σκοπό να διερευνηθεί πιο σφαιρικά το δυσάρεστο αυτό φαινόμενο. Σε ατομικό επίπεδο συχνά παρατηρείται η επιδείνωση της ψυχολογικής κατάστασης των ανέργων. Οι ίδιοι έχοντας την αίσθηση αμφισβήτησης από το κοινωνικό τους πλαίσιο και γενικότερα από την κοινωνία αισθάνονται καταδικασμένοι. Με την απαισιοδοξία να κυριεύει κάθε πλευρά του χαρακτήρα τους οδηγούνται συνήθως στην παρανομία και την εγκληματικότητα, καλλιεργώντας ταυτόχρονα μέσα τους επαναστατικές ιδεολογίες, συνέπεια βέβαια που δεν θα χαρακτηριζόταν απαραίτητα αρνητική. Όλοι μας έχουμε αισθανθεί από νεαρή ηλικία ότι ζούμε εις βάρος των γονιών μας ακόμα και όταν εννοείται ότι δεν έχουμε την δυνατότητα να αξιοποιηθούμε ως εργατικό δυναμικό, πόσο μάλλον ένας ενήλικας που αποτελεί οικονομικά ανύπαρκτο ον όταν δεν συνεισφέρει κάπως στο εισόδημα της οικογένειας.

Αντίστοιχες επιπτώσεις υπάρχουν όπως είναι λογικό και στην κοινωνία, όταν αυτή εξαρτάται άμεσα από το σύνολο των ατόμων τα οποία την αποτελούν. Πιο αναλυτικά σε κοινωνικό επίπεδο συναντάται πολλές φορές η περιθωριοποίηση των νέων ανέργων. Σπάνια, αλλά όλα και επικίνδυνα αυξανόμενη συνέπεια αποτελεί το τραγικό φαινόμενο του να καταλήγουν ναρκομανείς, εγκληματίες ή αναρχικοί, με το τελευταίο να μην συνιστά απαραίτητα επίπτωση αν αξιοποιείται ορθά σαν ιδεολογική αρχή και όχι σαν άκριτη υιοθέτηση ταυτότητας με το άτομο να μαζοποιείται και να χειραγωγείται άβουλα προς όποια κατεύθυνση συμφέρει το κεφάλαιο.

Κλείνοντας, και αφού έχουμε εξετάσει προσεκτικά όλα τα παραπάνω εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι μοναδική ευθύνη για την αύξηση της ανεργίας φέρει το αθάνατο σύστημα που ακμάζει ακόμα και σήμερα, σε μία χειραγωγημένη κοινωνία που πλάθει νέους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα κάποιον.