Διαχρονικό φαινόμενο και ιδιαίτερα έντονο στην σημερινή κοινωνία με καταλυτικές συνέπειες στους νέους φαίνεται εκείνο του εγωισμού. Όπως σε κάθε εποχή έτσι και στην δική μας οι νεότερες γενιές καλούνται να αντιμετωπίσουν τις  συνέπειες  των πράξεων και των επιλογών των παλαιότερων γενεών. Με αφορμή λοιπόν το παραπάνω, θα ήταν σκόπιμο να κατηγορήσουμε και να ξεκινήσουμε την ανάλυση  του κύριου φταίχτη του φαινομένου, τον εγωισμό.

Εγωισμός είναι η τάση να ευνοεί κανείς το προσωπικό συμφέρον του και να προάγει την δική του ευημερία έναντι των υπολοίπων. Καθώς ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, η φυσική αυτή τάση για αυτοσυντήρηση περιορίζεται από την ηθική, η οποία λαμβάνει υπόψιν της και εξισορροπεί το καλό του καθενός με το καλό του συνόλου ή του διπλανού του.

Ο εγωισμός τροφοδοτείται καθημερινά από τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι φιλοδοξίες μας, οι στόχοι μας και τα ονειρά μας αποτελούν ακόμα και αυτά τον πυροκροτητή της ανούσιας προσωπικότητας μας, μιλώντας πάντα για την πλειοψηφία των ανθρώπων. Συμβιβαζόμενοι με  μία «μασημένη» σκέψη κρινόμαστε ανίκανοι να αποκτήσουμε στόχους και όνειρα για ολόκληρη την ανθρωπότητα και όχι απλά για την ομαλή και απλή ανάπτυξη μας σαν κοινωνικά όντα. Οι περισσότεροι από εμάς θα αρκεστούμε μεγαλώνοντας στο να εκπληρώσουμε  όλα όσα προωθούνται από τα πρότυπα της εποχής, χωρίς να εξετάσουμε πρώτα κατά πόσο επιθυμούμε κάτι τέτοιο, χωρίς να εξετάσουμε πρώτα κατά πόσο μπορεί να προοδεύσει το σύνολο της ανθρωπότητας μέσω του συμβιβασμού και όχι απλά μία ομάδα ανθρώπων εκμεταλλευόμενοι τους υπολοίπους.