Συνεργατική Εφημερίδα

Έχετε διερωτηθεί ποτέ πόσοι από εμάς ή τους συνανθρώπους μας έχουν «πέσει» θύματα του ρατσισμού; Η απάντηση είναι σχεδόν όλοι μας, εάν βέβαια φέρουμε στο νου μας τα σημαινόμενα του ρατσισμού. Ρατσισμός, λοιπόν, φυλετικός και κοινωνικός. Διακρίσεις που αφορούν το χρώμα, την εθνικότητα αλλά και διακρίσεις που σχετίζονται με την επαγγελματική θέση, το μορφωτικό επίπεδο, την οικονομική θέση και την ιδιαίτερη καταγωγή. Πρόκειται για ένα κοινωνικό φαινόμενο που αφορά τους ανθρώπους και τους ξεχωρίζει σε ανθρώπους ανώτερους και κατώτερους, δίνοντας υπεροχή, βέβαια, στους ανώτερους. Διακρίνεται όπως προαναφέρθηκε στο φυλετικό και στον κοινωνικό ρατσισμό. Τον κοινωνικό ρατσισμό θα μπορούσαμε να τον ορίσουμε ως μια στάση ζωής που στρέφεται εναντίον αδύνατων κοινωνικών ομάδων, οι οποίες διαφέρουν από τους άλλους ανθρώπους ως προς τον τρόπο ζωής, το θρήσκευμα, τις αντιλήψεις, το οικονομικό επίπεδο, τις ερωτικές επιλογές και το φύλο. Συνήθως τέτοιες κοινωνικές ομάδες είναι συμπολίτες μας που ανήκουν σε άλλες θρησκείες, οι ναρκομανείς, οι άνεργοι, οι μετανάστες, οι τσιγγάνοι, καθώς και οι ευτραφείς άνθρωποι και γενικότερα οι άνθρωποι που «φέρουν» κάποιο ψεγάδι πνευματικής ή σωματικής φύσης. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί οι άνθρωποι οδηγούνται σε τέτοιες επαίσχυντες συμπεριφορές, που προσβάλλουν την ανθρώπινη φύση και υπόσταση; Πού οφείλονται όλα αυτά; Η ένδεια πνευματικής μόρφωσης και η έλλειψη ανθρωπιστικής βοήθειας είναι από τα σημαντικότερα αίτια του φαινομένου. Δυστυχώς, η εκπαίδευση στη χώρα μας έχει χαρακτήρα τεχνοκρατικό με δεσπόζουσα τη θεωρία του ανθρωπιστικού κεφαλαίου. Επομένως, η σημασία της ισότητας η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη και ο σεβασμός είναι κάποιες έννοιες που το εκπαιδευτικό μας σύστημα παραγκωνίζει. Άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν εμποτιστεί με ανθρωπιά και κατανόηση, θεωρούν ότι υπερέχουν από τους άλλους και ότι είναι γεννημένοι να εξουσιάζουν. Άλλο αίτιο του κοινωνικού αυτού προβλήματος είναι τα οικονομικά συμφέροντα. Λόγω της οικονομικής κρίσης οι μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα, καθώς και οι συμπατριώτες μας που μεταναστεύουν σε άλλες χώρες ζουν δραματικές καταστάσεις. Το 80% των μεταναστών στη χώρα μας που προέρχονται από χώρες όπως η Αλβανία, το Πακιστάν, η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Πολωνία, υφίστανται καθημερινά αρκετό μίσος από τη φιλοξενούμενη χώρα. Όλα τα παραπάνω δημιουργούν ανθρώπους με παρωπίδες, ανθρώπους που σκέφτονται ρατσιστικά, ανθρώπους που δυστυχώς ομαδοποιούνται και προωθούν αντιλήψεις που διαβρώνουν την ιδέα της ενοποίησης, της ειρηνικής συνύπαρξης, της αποδοχής όλων των ανθρώπων και του δημοκρατικού ιδεώδους. Βέβαια, ένα τέτοιο, τεράστιου μεγέθους πρόβλημα κοινωνικής φύσεως έχει σοβαρές επιπτώσεις. Η σημαντικότερη αφορά τον ψυχολογικό τομέα και σχετίζεται με την απομόνωση των ανθρώπων που δέχονται το ρατσισμό. Ο άνθρωπος που πέφτει θύμα κοροϊδίας είναι φυσικό να οδηγείται στην κατάθλιψη, την απομόνωση, την εσωτερική συναισθηματική «καταστροφή» και σε ακραίες περιπτώσεις ακόμα και στον θάνατο. Επιπρόσθετα, μια άλλη επίπτωση αποτελεί η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κανένας δεν αξίζει να δέχεται τη μισαλλοδοξία του άλλου ούτε να αποτελεί πηγή μίσους. Επιπλέον, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το πολύ δυσάρεστο φαινόμενο που είναι οι εκδηλώσεις βίας από τους ρατσιστές. Δυστυχώς, στις μέρες μας έχει διαπιστωθεί η αναζωπύρωση του εθνικισμού και του νεοναζισμού.  Τέτοια αποτρόπαια φαινόμενα έχουμε δει ότι έχουν οδηγήσει σε πολεμικές συγκρούσεις. Ποιος δε θυμάται τα εκατομμύρια θύματα του ναζιστικού καθεστώτος κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο; Φόβος επικρατεί και στη σημερινή εποχή. Φόβος που «διχάζει» τους ανθρώπους, τους κατατάσσει σε στρατόπεδα και τους «οπλίζει» με ζωώδη αισθήματα και συναισθήματα. Σίγουρα θα αναρωτιέστε πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το ρατσισμό και πώς μπορούμε να θέσουμε ένα τέλος στην εξάπλωσή του. Πρωταρχικό ρόλο, αναμφισβήτητα , παίζει το σχολείο και γενικότερα η εκπαίδευση. Ο εμπλουτισμός του εκπαιδευτικού μας συστήματος με μαθήματα ανθρωπιστικού περιεχομένου αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Ειδικότερα , καλό θα ήταν να αφιερώνονται κάποια μαθήματα στον τομέα του ρατσισμού και κυρίως στα επακόλουθά του. Οι έφηβοι ίσως αναγνωρίσουν έγκαιρα τα λάθη των προγόνων τους και οδηγηθούν  σε συμπεριφορές που τιμούν την ανθρώπινη φύση μας. Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι η διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού συσχετίζεται και με το οικογενειακό περιβάλλον. Η οικογένεια είναι η εστία ζύμωσης αξιών, συμπεριφορών και στάσεων. Διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην εμφύσηση ιδεών και αντιλήψεων που αγκαλιάζουν όλες τις κοινωνικές ομάδες. Οι γονείς δεν πρέπει να αποκλείουν στα παιδιά τους την επαφή με αλλοδαπά παιδιά ή συνομήλικούς τους που διαφέρουν οικονομικά ή κοινωνικά. Επιπλέον, η επιλογή σεξουαλικής συμπεριφοράς πρέπει να γίνεται σεβαστή και κατανοητή από τη μικρή ηλικία και να δίνεται στο παιδί η αίσθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι, ίσοι και αξιοπρεπείς ανεξάρτητα από τις επιλογές που έχουν υιοθετήσει σε προσωπικό επίπεδο. Ακόμα οι ίδιοι άνθρωποι που πέφτουν θύματα του κοινωνικού ρατσισμού θα πρέπει να απευθύνονται σε ειδικούς, να μην διστάζουν να κοινοποιήσουν το πρόβλημά τους. Μέσα από τη δημοσιοποίηση της κατάστασης που υφίστανται, θα μπορέσουν να καλυτερεύσουν τη ζωή τους. Σημαντικό είναι να πιστέψουν οι ίδιοι στον εαυτό τους, να πιστέψουν ότι η διαφορετικότητά τους αποτελεί προνόμιο όχι κατακριτέο αλλά άξιο επαίνου και δη σεβασμού. Δύσκολο, όμως, να κατορθωθεί κάτι τέτοιο εφόσον ο εξευτελισμός της προσωπικότητας τους και οι συνακόλουθες επιπτώσεις στην ψυχολογία τους, έχουν ριζώσει στο υποσυνείδητό τους. Το Κράτος Πρόνοιας επιβάλλεται να κάνει την εμφάνισή του. Αγκαλιάζουμε όλους τους συνανθρώπους μας και τους δίνουμε το φιλί, όχι του Ιούδα, αλλά αυτό της ζωής που δημιουργεί συνθήκες ευημερίας, προόδου και ευτυχίας. Σεβόμαστε το διπλανό μας, σημαίνει σεβόμαστε πρωτίστως τον εαυτό μας και «στρώνουμε» τον τάπητα για να ξεκουραστεί η γη από τον πόλεμο κάθε είδους. Πιστεύουμε ότι ο Άνθρωπος έχει ακόμη τη δύναμη να μαγέψει τους συνανθρώπους του