Της Μαρίνας Ιεραπετρίτη
Συνέντευξη με θέμα τον εμφύλιο πόλεμο στη Γεωργία, από τη μητέρα μου που τον έζησε….
- Πόσο χρονών ήσουν όταν βίωσες τον πόλεμο;
‘Ημουν 13 χρονών, πήγαινα στη δευτέρα γυμνασίου
- Πώς ήταν η καθημερινότητά σου κατά τη διάρκεια του πολέμου;
Η καθημερινότητά μου ήταν δύσκολη: τα σχολεία, τα φροντιστήρια, οι σχολές, τα πανεπιστήμια, όλα ήταν κλειστά. Επικρατούσε φόβος, όχι μόνο για να βγεις έξω αλλά ακόμα και στο ίδιο σου το σπίτι δεν ένιωθες ασφαλής. Τα μπακάλικα και τα σούπερ μάρκετ με τον καιρό ήταν άδεια γιατί τα φορτηγά πού έφερναν προϊόντα καθυστερούσαν λόγω των κλειστών δρόμων. Έτσι, πολλές φορές δεν μπορούσες να αγοράσεις τα απαραίτητα, αγαθά χωρίς τα οποία σήμερα δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας όπως ζάχαρη, μακαρόνια, οδοντόπαστα, κ.τ.λ. Ακόμη, λόγω των βλαβών στα καλώδια μέναμε χωρίς ρεύμα για μέρες.
– Πώς ένιωθες μετά τον πόλεμο;
Ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια, μου είναι δυσάρεστο να βλέπω σκηνές πολέμου σε μία ταινία. Μου θυμίζει εκείνη την περίοδο. Ταυτόχρονα νιώθω χαρά στη σκέψη ότι ο πόλεμος τελείωσε.
- Ποιο μάθημα πήρες και ποιο μήνυμα θέλεις να δώσεις στους συνανθρώπους σου;
Το μάθημα που πήρα και θα ήθελα να το μοιραστώ με όλους είναι ότι η ειρήνη είναι ένα από τα βασικά αγαθά. Χρέος όλων μας είναι να κατανοήσουμε τις ολέθριες συνέπειες του πολέμου και να προωθούμε τον διάλογο ως μοναδικό μέσο επίλυσης οποιουδήποτε ζητήματος.
- Μπορείς να συγκρίνεις τις δυσκολίες εκείνης της περιόδου με τη σημερινή κατάσταση της πανδημίας; Ποια περίοδος σου φάνηκε πιο δύσκολη και γιατί;
Όπως τότε, έτσι και τώρα την περίοδο της πανδημίας έχουμε έρθει αντιμέτωποι με την αίσθηση του φόβου, τόσο για τη δική μας ζωή όσο και για τη ζωή των αγαπημένων μας ανθρώπων. Στην πανδημία ο “εχθρός” είναι αόρατος και βιώνουμε μία πρωτόγνωρη κατάσταση. Όμως, ο τρόμος που προκαλεί ο πόλεμος δεν συγκρίνεται με την αγωνία που έχουμε τώρα. Εάν κάνουμε υπομονή, τηρούμε τα μέτρα προστασίας, συμπεριφερόμαστε υπεύθυνα, μπορούμε να κερδίσουμε τον χρόνο που απαιτείται για την παρασκευή εμβολίων και κατάλληλων φαρμάκων. Ήδη βλέπουμε ότι η κατάσταση ελέγχεται και καλυτερεύει. Ή πανδημία επηρεάζει κυρίως ηλικιωμένους ανθρώπους, με υποκείμενα νοσήματα τα άτομα που ζουν μόνα τους, αυτούς που έχουν χαμηλό εισόδημα, ανέργους ενώ στον πόλεμο μειώνεται σημαντικά η ποιότητα ζωής όλων των ανθρώπων, ανεξάρτητα από την ηλικία, τα κοινωνικά στρώματα και τα υπάρχοντα προβλήματα υγείας. Συνεπώς, η περίοδος του πολέμου μου φάνηκε πιο δύσκολη και σαφώς είχε βαρύτερο αντίκτυπο.
