Από το Νικόλα Ντάφλο, μαθητή της Β΄Λυκείου
Τα συναισθήματά μου, όταν έμαθα ότι ο πατέρας μου αποφάσισε να δώσει πανελλήνιες στη ηλικία που βρίσκεται και έχοντας ήδη δουλειά, ήταν ανάμικτα. Αρχικά, ένιωσα έκπληξη και απορία και στη συνέχεια περηφάνια που ακόμα και τώρα θέτει υψηλούς στόχους. Αποτελεί πρότυπο για εμένα.
Παρόλο που έχει σκληρό πρόγραμμα εργασίας διαβάζει περισσότερο από εμένα. Εγώ άλλωστε έχω άλλη μια χρονιά μέχρι τις εξετάσεις. Κάποιες φορές τον συμβουλεύω κιόλας. Είμαι, μάλιστα, αυστηρός όταν σπαταλάει την ώρα του παρακολουθώντας ταινίες. «Δάσκαλε που δίδασκες…», θα σκεφτεί κάποιος… Άλλες φορές πάλι τον συμβουλεύω για τα πιο πιθανά θέματα που θα μπορούσαν να μπουν στις πανελλήνιες με βάση αυτά που διδάσκουν στο σχολείο.
Το παράδειγμά του είναι σημαντικό για εμένα αλλά και για όλους αφού αποδεικνύει την αξία της προσπάθειας ασχέτως ηλικίας και τη σημασία που πρέπει να δίνουμε στη γνώση.
